Σκυτάλη του Τρόμου - Σταμάτης Λαδικός

Σταμάτης Λαδικός

Σταμάτη, σε καλωσορίζουμε με χαρά στη "σκυτάλη του τρόμου" όπου βρίσκεσαι μετά από πρόσκληση - πρόκληση του Ηφαιστίωνα Χριστόπουλου, και θέλουμε να μας πεις ποιο ήταν το βιβλίο που χαράχτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη σου και για ποιο λόγο έκανε τη διαφορά από τα υπόλοιπα που έχεις διαβάσει. Υπάρχει κάποιο σημείο στην πλοκή του, που πιστεύεις πως δε θα ξεχάσεις ποτέ;

Η λογοτεχνία Τρόμου ήταν ανέκαθεν συνυφασμένη με τη μικρή φόρμα, το διήγημα. Δεν θα πρωτοτυπήσω λοιπόν αν επιλέξω μία συλλογή διηγημάτων ως το βιβλίο που χαρακτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη μου και επηρέασε όσο τίποτα άλλο τόσο τη γραφή μου όσο και τα μετέπειτα αναγνώσματά μου: Το Εργοστάσιο Εφιαλτών, του Τόμας Λιγγότι υπήρξε για μένα μια αποκάλυψη. Το λαβκραφτικό σύμπαν, όπου ξένες και αδιάφορες για τον άνθρωπο σφαίρες ύπαρξης πιέζουν τον κόσμο μας για να εισχωρήσουν σε αυτόν, το μάταιο και μηδαμινό της ανθρώπινης ύπαρξης, το παράλογο και το γκροτέσκο, απογυμνωμένο από τα συμβολικά του σημεία (δεν υπάρχουν Μεγάλοι Παλιοί στον κόσμο του Λιγκότι, δεν υπάρχουν Πρεσβύτεροι Θεοί, δεν υπάρχει καλό και κακό) παρουσιάζονται σε όλο το εφιαλτικό τους μεγαλείο με μία πρόζα τέτοιας ομορφιάς και δύναμης που είναι αμφίβολο αν μπορεί να συναγωνιστεί οποιοσδήποτε εν ζωή συγγραφέας ανεξαρτήτως είδους. Τα διηγήματα του Λιγγότι είναι μία εφιαλτική μηχανή που παρασύρει τον αναγνώστη στα γρανάζια της για να τον ξεβράσει μετά το πέρας της ανάγνωσή τους τσακισμένο αλλά και μαγεμένο. 

Επίσης... ποιος/α θα είναι ο/η επόμενος/η συγγραφέας που θα πάρει από το χέρι σου την... "σκυτάλη του τρόμου;"

Θα ήθελα να παραδώσω τη σκυτάλη στον συγγραφέα Μιχάλη Μανωλιό.