"Wake Up!" (ανώνυμος συγγραφέας)

Συμμετοχή στον 7ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής

Μια γυναίκα με ένα λευκό λεκιασμένο φόρεμα τρέχει φοβισμένη να σωθεί από έναν ψυχικά διαταραγμένο άνδρα που την είχε κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο για μήνες. Η γυναίκα βλέπει στο δρόμο της ένα σπίτι με αναμμένα φώτα και βρίσκει την ευκαιρία να ζητήσει βοήθεια. Η γυναίκα χτυπάει την πόρτα και της ανοίγει μια ηλικιωμένη κυρία η οποία την έβαλε γρήγορα μέσα στο σπίτι όταν της ζήτησε βοήθεια η γυναίκα. Η ηλικιωμένη κυρία της είπε να πάει να κάνει ένα μπάνιο και να βάλει καθαρά ρούχα. Η γυναίκα είχε μείνει άναυδη με το πόσο καλή είναι με μια ξένη γυναίκα, ήταν περίεργα καλή. Όταν τελείωσε η γυναίκα το μπάνιο και βγήκε στο σαλόνι όπου την περίμενε η γριούλα, είδε ξανά τον εφιάλτη μπροστά της, τα πόδια της να τρέμουν και να ελπίζει μέσα της ότι βλέπει ένα κακό όνειρο. Όμως δεν ήταν ένα κακό όνειρο ήταν ο διαταραγμένος άνδρας που την είχε φυλακισμένη και ήταν εκεί αφού από ότι φάνηκε η ηλικιωμένη κυρία ήταν η μητέρα του άνδρα αυτού. Έτσι κλείδωσαν ξανά την γυναίκα στο σκοτεινό υπόγειο που ήταν και την έδεσαν σε μια καρέκλα. Τα μάτια της γυναίκας δεν σταματούσαν να τρέχουν που πίστεψε ότι μπορεί να βγει από αυτόν τον εφιάλτη. Τα μάτια της έκλεισαν…

Ο ουρανός ήταν τόσο καθαρός δεν υπήρχε ίχνος από σύννεφα, ο ήλιος, ο ήλιος ήταν τόσο φωτεινός που έκανε ολόκληρο τον ουρανό να λάμπει. Ακούγονται φωνές. Παιδάκια είναι. Παίζουν. Οι γονείς κάπου εκεί γελάνε όλοι μαζί.  Α! Να ένα ζευγάρι περνάει …αγκαλιά τρώνε παγωτό. Λίγο πιο πέρα φαίνεται και η θάλασσα είναι τόσο γυαλιστερή , ο ήλιος κάνει την θάλασσα να φαίνεται λες είναι με χρυσόσκονη.

       Τα μάτια της γυναίκας άνοιξαν απότομα! 

- Ε όχι φτάνει! Δεν θα κάτσω να φαντάζομαι τι θα μπορούσε να γίνει. Πρέπει να μπώ στο ρινγκ είμαι σε ένα πεδίο μάχης και πρέπει να πολεμήσω κι γω όχι μόνο να βλέπω πως με πολεμάνε. Είπε.

Μια φωνή της λέει: Και αν δεν τα καταφέρεις;

- Τουλάχιστον θα έχω προσπαθήσει. Απάντησε η γυναίκα.

Και εκεί ξαφνικά αρχίζει να προσπαθεί να λυθεί. Δεν μπορεί. Είναι τόσο δύσκολο. Δεν το βάζει κάτω όμως, επιμένει. Μετά την πολλή προσπάθεια κατάφερε να λυθεί και ναι τα κατάφερε. Όμως η πόρτα είναι κλειδωμένη.

Ψάχνει παντού να βρει κάποιο αντικείμενο που θα την βοηθούσε να σπάσει την ξύλινη πόρτα. Βρήκε κάπου κρυμμένο έναν πυροσβεστήρα και άρχισε να χτυπάει δυνατά την πόρτα μέχρι να την σπάσει.

Μια φωνή της λέει: 

- Άστο καλύτερα! Δεν θα καταφέρεις! Δεν είναι για σένα αυτά. Πήγαινε πίσω στην καρέκλα και άρχισε να κλαίς για τις δυσκολίες που περνάς.

Η γυναίκα αγνόησε την φωνή και συνέχισε να προσπαθεί να σπάσει την πόρτα. Λίγη ώρα αργότερα κατάφερε να την σπάσει και βγήκε.

Και ναι είναι ελεύθερη.

Ξαφνικά μπαίνει μέσα ο Διαταραγμένος άνδρας και τότε η γυναίκα συνειδητοποίησέ πως όλο αυτό το φαντάζονταν δεν ήταν αλήθεια. Ζούσε ακόμα στον εφιάλτη.

- Μαμά ξυπνά επιτέλους! Μαμά θα αργήσω στο σχολείο! 

- Τι έγινε παιδί μου; 

- Πάλι όνειρο έβλεπες!

- Όνειρο; Εφιάλτης ήταν.