"Πόλεμος και Προσφυγιά" από τον Θανάση Καρκαλά

Συμμετοχή στον 7ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής

Τα λουλούδια δεν ανθίζουν
και τα ουράνια δεν έχουν χρώμα γαλανό.
Οι ταραχές κι οι θόρυβοι αρχίζουν,
σκεπάζουν χρώματα ειρήνης, δεν είναι το κλίμα γαληνό.

Ο πόλεμος κυριαρχεί.
Η προσφυγιά ακολουθεί.
Ένα παιδί στοχάζεται:
«Που θα βρω ειρήνη, να βρεθεί ποιος νοιάζεται»;

«Μονάχα ένα θαύμα θα υψώσει την ειρήνη»

απαντά η μάνα ως γαλήνη.
«Και θ’ αφανιστεί η κακή στιγμή»,
το παιδί ελπίζει με πυγμή.

Άνθρωποι βαδίζουν σε ξένα μονοπάτια,
να γλυτώσουν απ’ του πολέμου την κατάντια.
Άνδρες, γυναίκες, παιδιά
«επιλέγουν» την προσφυγιά.

Πάνε όπου τα λουλούδια ανθίζουν,
τα χρώματα τ’ ουρανού στολίζουν
όλες εκείνες τις ψυχές
που οι ταραχές πληγώνουν σαν μαχαιριές.

«Και πόσο θα ζήσουμε την προσφυγιά μαμά»;
«Όσο μωρό μου ο πόλεμος δεν προχωρά διστακτικά».

Άνθρωπε, στοχάσου:
πώς θα φτιάξεις την ειρήνη, τη δική σου.
Στοχάσου, τέλος:
ποιο του πολέμου τ’ όφελος.