"Αμέρικα" του Σοφιανού Βαρούτη

Συμμετοχή στον 7ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής
 

Δραματικό μονόπρακτο

(Η σκηνή είναι άδεια. Παίζουν ένας πατέρας και ένα μικρό κοριτσάκι. Φοράνε ρούχα εποχής. Ο πατέρας κρατά μια βαλίτσα)

ΠΑΤΕΡΑΣ: Λοιπόν, τώρα πρέπει να φύγω. Ο ταξίδι με περιμένει. Καινούργιος τόπος, καινούργια ζωή.

-Δεν θέλω να φύγεις.

-Ναι αλλά πρέπει. Πρέπει να δουλέψω. Γιατί αλλιώς τι θα γίνει;

-Εγώ δεν θέλω να φύγεις. Σε θέλω μαζί μου.

-Μα αν δεν φύγω; Δεν θα έχουμε να φάμε και θα πεθάνουμε από την πείνα.

-Δεν με νοιάζει. Θα πεθάνω από την πείνα γιατί σε θέλω μαζί μου.

-Μην κάνεις σας μωρό. Τώρα είσαι μεγάλη. Ξέρεις τι πρέπει να γίνει.

-Γιατί πας εκεί;

-Πάω να δουλέψω.

-Ναι αλλά αν φύγεις, μετά με ποιον θα παίζω;

-Μπορείς να παίζεις με τα υπόλοιπα τέσσερα αδέρφια σου. Μέχρι να παίξετε δύο παιχνίδια, εγώ θα έχω γυρίσει.

-Θέλω να παίζουμε και μαζί. Να με παίρνεις στους ώμους σου.

-(Γονατιστός) Όταν γυρίσω θα παίζουμε όσο θες.

-Θα αργήσεις;

-Δεν πρόκειται να αργήσω.

-Θα είναι ωραία εκεί που θα πας;

-Ναι.

-Πως το ξέρεις;

-Το έχω δει σε φωτογραφία.

-Θα είναι πολύ όμορφα;

-Θα είναι.

-Κι αν εκεί που πας με ξεχάσεις;

-(αργά) Δεν πρόκειται να σε ξεχάσω. Ποτέ.

-Όχι. Θα με ξεχάσεις. Φεύγεις και δεν με αγαπάς.

-(εξίσου αργά) Σ’ αγαπάω. Γι’ αυτό φεύγω.

(Κάνει μερικά βήματα αργά)

-(με παράπονο) Μην φύγεις!

(Ο πατέρας κλαίει και αυτός στα κρυφά)

-Τώρα γιατί κλαις;

-(Με λυγμούς) Δεν κλαίω. Δεν κλαίω.

-Πάρε με μαζί σου!

(Αγκαλιάζονται και πέφτουν γονατιστοί)

-(Με λυγμούς) Θα δεις! Θα δεις! Θα γυρίσω μια μέρα και όλα θα είναι ωραία. Όλα θα είναι όπως πριν! Θα παίζουμε! Θα ζούμε καλά. Να έχεις μόνο λίγη υπομονή. Λίγη. Και όλα θα πάνε καλά.

-Και τι θα κάνω όσο λείπεις;

-Λοιπόν, όσο λείπω, να με θυμάσαι. Να θυμάσαι τις στιγμές που περάσαμε μαζί και θα νοιώθεις όμορφα. Όλα θα είναι ωραία. Δεν θα σου λείψω έτσι ούτε μια στιγμή.

-(Κλαίγοντας) Σε αγαπάω.

-(Ψιθυριστά) Και εγώ.

(Τα φώτα σβήνουν)

ΤΕΛΟΣ