"Ένα κομμάτι Ελληνικής Θάλασσας" από τη Βαρβάρα Κατσιάνου

(Συμμετοχή στην τελική φάση του 7ου Διαγωνισμού Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)
 Ψηφίστε εδώ!!

Δώστε μου ένα κομμάτι θάλασσα και ξεχάστε με εκεί,να αγναντεύω,να ταξιδεύω,να ονειρεύομαι ταξίδια αλέγκρου νου. Έτσι κι αλλιώς ευλογήθηκα να γεννηθώ πάνω από ένα ακρογιάλι,με ανάστησαν πορφυρογέννητες χαραυγές,γίνηκα ένα με τον παφλασμό της θάλασσας ,που άλλοτε ήταν απαλό νανούρισμα και άλλοτε άγριο ξέσπασμα στα βράχια και στις μικρές σπηλιές! Και έτσι κάθε ιδιαιτερότητά της μπερδεύτηκε με την ψυχοσύνθεσή μου! Μπουνάτσες και μποφόρια, κάλμες και ρεστίες ένοιωθα να κυκλοφορούν μέσα από το δέρμα μου,κυκλοφορούσαν υποδόρια μου έδιναν ενέργεια και φιλοσοφημένα βήματα. Μια μικρή θάλασσα κάτω από το σπίτι μου που στο βάθος συναντούσε το Αιγαίο Πέλαγος,ένα μικρό πετροκάραβο το νησί μου που το έδερναν και το χάιδευαν όλοι οι καιροί! Και απέναντι ακριβώς από το μπαλκόνι μου! Ω,αυτό το μπαλκόνι μου πόσο ευλογημένος μπορεί να νοιώσει κάποιος! Στα πεντακόσια μέτρα πάνω σε ένα βραχάκι κάθεται η κυρά-Γοργόνα μας,γλυκιά οικοδέσποινα του νησιού μας,εκεί στην είσοδο του λιμανιού μας κόσμημα και καμάρι του νησιού μας και σκέψη νοσταλγική των απανταχού ναυτιλομένων μας.

Η αλισάχνη της νοτιάς γνώριμη συντροφιά μας, χαρίζει απόκοσμο τοπίο μπερδεύει όνειρα και πραγματικότητες και μέσα από την θολούρα της που την μεταφέρουν οι σοροκάδες, έτσι όπως φυσάει και τον μεταφέρουν στον απανταχού Ελληνισμό τραγουδώντας: " Όλον τον κόσμο κι αν γυρνώ μόνον ετούτον αγαπώ! Χαράχθηκε η πορεία του χιλιάδες χρόνια πριν! Μαίανδροι στο χιτώνα του κρυφοί συμβολισμοί του δηλούν αέναη την πορεία του στων αιώνων τη ροή.

κοιτάζοντας την θολούρα της να την μεταφέρουν οι σοροκάδες έτσι όπως φυσούν και σου κρύβουν την θέα κι εσύ κλείνεις τα μάτια και συνεχίζεις να ακολουθείς νοερά,η και στο όνειρό σου τα καράβια στα απέναντι Μικρασιατικά παράλια που τραβούν την ρότα τους στον ορίζοντα άλλα προς τον βοριά,άλλα προς τον νοτιά, ποιά άραγε λιμάνια να τα περιμένουν;Και εσύ,παρατηρητής και νοσταλγός παραδομένος στης ψυχής σου τα όνειρα και τις λαχτάρες, φτιάχνεις θαλασσινές ιστορίες και παραμύθια που πάντα αναδεικνύουν το ενδόμυχο Ελληνικό πείσμα και δαιμόνιο.Μήπως ένα παραμύθι, ένα όνειρο,δεν είναι η ζωή του καθενός;Απ΄την στιγμή που γεννιέται, ζει το μοναδικά ξεχωριστό δικό του όνειρο γράφει την δική του ιστορία !

Και ακολουθείς τα καράβια με κλειστά τα βλέφαρα,τα ζηλεύεις λιγάκι,ή και πολύ,βλέπουν τόσα πολλά στα ταξίδια τους,έχουν την τιμή να γίνονται πρεσβευτές της χώρας μας και της σημαίας μας που φέρουν επάξια,όλο καμάρι!Ίσως να τον γνώριζαν τον προορισμό τους οι γλάροι της νοτιάς, εκείνοι τα ακολουθούν τα καράβια, συνηθίζουν να χαμηλοπετούν πάνω από το κατάστρωμα,κάνουν συντροφιά στους ναυτικούς που πολλές φορές τους ρίχνουν και από το φαγητό τους,διασκεδάζοντας την ανία τους και γελώντας με τις βουτιές που δίνουν οι γλάροι για να πιάσουν την τροφή.

-Πάμε κοντά να τους ρωτήσουμε κυρά-Γοργόνα;

Κλείνοντας τα μάτια πετάξαμε με τα φτερά της φαντασίας μέχρι εκεί!Ναι,οι γλάροι ήξεραν και θα ακολουθούσαν το καράβι μέχρι την Αλεξανδρέττα! Αλεξανδρέττα!Αγαπημένη ,Ελληνική κάποτε πόλη !Σ΄όλο τον κόσμο,παντού Ελλάδα! Σύμφωνα με την παράδοση την ίδρυσε ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος ,ακούς Γοργόνα μου αγαπημένη; Ο Μέγας στρατηλάτης ,ο αδελφός σου πέρασε από εκεί ,την έχτισε και την κατέστησε το «κλειδί» για τις Πύλες της Συρίας .Μέχρι και σήμερα ,είναι ένα πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο και ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια στη ανατολική Μεσόγειο ,απέναντι από   το βόρειο άκρο της Κύπρου και απέναντι από το Ριζοκάρπασο και τις αρχαίες πόλεις της Καρπασίας! Δεν τις αγγίζει τις αδελφούλες η πίκρα που τις πήραν με την βία από την μητέρα Ελλάδα, εκείνες πάντα κοιτάζονται από καρσί μέσα στους αιώνες και λένε τα δικά τους!Νοιώθουν πάντα Ελληνικές....Κι ας παίζονται παιχνίδια στα ιερά εδάφη τους ,παιχνίδια καταστροφικά παίζονται τσα εδάφη της πανέμορφης Αλεξανδρέττας αφού ετοιμάζεται πυρηνικός σταθμός να εγκατασταθεί εκεί να χύνει δηλητήριά του και να μολύνει το Αιγαίο και την Μεσόγειο, να δηλητηριάζουν γη, ουρανό και θάλασσα....Πότε επιτέλους οι μεγάλοι θα πάψουν να καταστρέφουν το Σύμπαν;

Αναρωτιέμαι,μήπως το δρομολόγιο να το γνώριζαν και τα δελφίνια που κοπαδιαστά έπαιζαν γύρω από τον αφρό που άφηνε η προπέλα του πλοίου, κολυμπούσαν πολύ γρήγορα κοντράροντας με την ταχύτητα των πλοίων, έδιναν βουτιές και πάλι ξαναέβγαιναν στην επιφάνεια με τον χαριτωμένο τους τρόπο ,βουτώντας για λίγο και μετά πάλι κολυμπώντας και σχίζοντας τα νερά ,περνώντας άφοβα και διασχίζοντας τα μίλια θάλασσας ,ταυτόχρονα ψαρεύοντας και τρώγοντας ό,τι βρισκόταν μπροστά τους.

-Να τα ρωτήσουμε κυρά-Γοργόνα,ίσως ξέρουν για το επόμενο λιμάνι...

Με την γοργονίσια μας ουρά,σχίσαμε την θάλασσα και εφθάσαμε κοντά τους.Μας κοιτούν κατάματα και το βλέμμα τους είναι τόσο λαμπερό,βλέμμα ανθρώπινο,επικοινωνιακό !

-Πέστε μας όμορφα  κυματόβροντα δελφίνια,έτσι όπως σας βόσκει η Aμφιτρίτη στο θαλάσσιο λιβάδι, μήπως και ακούσατε για το επόμενο λιμάνι; Με χαρούμενα σφυρίγματα, πλαταγίσματα  και με νοήματα,ναι, μας είπαν .Το επόμενο λιμάνι θα είναι η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου! Ω! Αλεξάνδρεια ξακουστή!! Ο Μέγας Αλέξανδρος ο ίδιος είχε επιλέξει το σημείο στο οποίο θα χτιζόταν η πόλη αυτή, ενώ είχε επιβλέψει και τη σχεδίαση της. Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπως ακριβώς την οραματίστηκε ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Μέγας Μακεδόνας κατακτητής ,ο αδελφός σου Γοργόνα μας,εσύ που τις θάλασσες διασχίζεις ρωτώντας όλα τα καράβια «ζεί ο βασιλιάς Αλέξανδρος»; Ημέρεψε τον καημό σου,ζει και θα ζει το όνομά του εις τους αιώνες των αιώνων!Όπως το είχε οραματισθεί ο ίδιος, εξελίχτηκε σε σημαντικότατο λιμάνι και μεγάλο εμπορικό σταθμό, που μέχρι τις μέρες μας υπάρχει,ενώ σύντομα αναδείχθηκε σε λίκνο του ελληνικού πολιτισμού,το μεγαλύτερο διεθνές εμπορικό λιμάνι που ένωνε την Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη και που έγινε επίσης, χάρη στον πλούτο του, το σημαντικότερο πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο. Ελληνικότατη πόλη, ήταν ταυτόχρονα κοσμοπολίτισσα και πολυπολιτισμική,ένα ‘’συνονθύλευμα’’ λαών που χρησιμοποιούσαν τα ελληνικά και ζούσαν, επί το πλείστον, με τον ελληνικό τρόπο ζωής !

Σε αυτήν την επιφανή πόλη είχαν δημιουργηθεί δύο από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου!Το ένα ήταν η Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας που ήταν όπως και αυτές των άλλων ελληνικών πόλεων της Ανατολής, θεματοφύλακες των ελληνικών γραμμάτων. Η Ανακτορική Βιβλιοθήκη περιείχε 400.000 συμμιγείς και 90.000 αμιγείς κυλίνδρους, ενώ ο Αμμιανός υποστήριζε ότι ο πλούτος της βιβλιοθήκης ανερχόταν σε 700.000 κυλίνδρους. Προσφέρονταν για ανάγνωση, για συγκριτική μελέτη και για επιστημονική ανάλυση, πολύτιμο στοιχείο για την προώθηση των επιστημών της ‘’Αλεξανδρινής Σχολής’’Φιλοσοφίας ! Ελλάς το μεγαλείο σου! Το δεύτερο ήταν ο ΄΄Φάρος της Αλεξανδρείας'' ο περίφημος πυροφόρος πύργος της Αλεξάνδρειας!

Όλες οι πόλεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεμένες άρρηκτα με το νησί μας,το νησί της ναυτοσύνης!

Το νησί μου!Ένας μέγας θαλάσσιος ,ναυτιλιακός κόμβος η περιοχή μας! Πλοία πλέουν, αντιπλέουν, συμπλέουν, για όλα του κόσμου τα λιμάνια σε βοριά,νοτιά,ανατολή και δύση!Να κι ένα ακόμα φορτηγό,τί φορτίο άραγε να μεταφέρει στα θεόρατα αμπάρια του! Ποιό λιμάνι άραγε το περιμένει!

Ας ρωτήσουμε Γοργόνα Οινουσσιώτισσα αυτόν τον αγέρωχο αετό που πετάει πάνω από το Αρχοντόνησο ατενίζοντας επιβλητικά το ξερονήσι και τα καράβια του πελάγου . Κάθε Μάη αφήνει τα απέναντι Μικρασιατικά παράλια και έρχεται και γεννάει τα δύο του αυγά στην ίδια φωλιά κάθε χρόνο,σε άβατα βράχια κάπου πάνω από την θάλασσα του Καλαμιάρη και όλοι οι ψαράδες μας το ξέρουν,τον βλέπουν τα απογεύματα τον Μάιο, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο όταν ρίχνουν τα δίχτυα τους σ΄εκείνο το σημείο,εν τω μεταξύ μεγαλώνουν τα αετάκια και τα παίρνει και φεύγουν.Ίσως προλάβουμε να τον ρωτήσουμε πριν φύγει,ίσως μας πει,γιατί προτιμάει τα μέρη μας για να γεννήσει και να κλωσήσει τα αυγά του,έχομε την απορία,γιατί κάνει τόσο μακρινό ταξίδι!

-Πες μας περήφανε αετέ,με την αψιά ματιά σου,αυτό το πλοίο αντίκρυ σου, μήπως ξέρεις πού πάει;

-Καράτσι άκουσα και Πακιστάν,ταξίδι περίπου δυό βδομάδες .

-Καράτσι!Μα και από εκεί πέρασε ο Μεγαλέξανδρος Γοργόνα μας και ίδρυσε την Αλεξάνδρεια στον Λιμένα της Γεδρωσίας βόρεια των εκβολών του Ινδού ποταμού στο δέλτα αυτού του ποταμού, που ήταν μεγαλύτερο από το δέλτα του ποταμού Νείλου, εκεί που είναι ο σημερινός λιμένας και η πόλη Καράτσι. Παντού το Ελληνικό στοιχείο! Άφησε παντού τα ίχνη μας ο Μέγας στρατηλάτης.Γι΄αυτό πάψε πια να γυρνάς στα πέλαγα αρχόντισσα Γοργόνα ρωτώντας τους ναυτικούς αν ζει ο Μεγαλέξανδρος. Ζει κι βασιλεύει και τον κόσμο κυρίευσε και κυριεύει!Εσύ άραξε εδώ στον όμορφο και απάνεμο ύφαλο μας να μας ομορφαίνεις και να μας θυμίζεις τις μακραίωνες ρίζες μας. Τί κι αν άλλαξαν έτσι οι άνθρωποι και έκαναν θεό τους την απληστία.Ξέχασαν,ξέφυγαν από τον δρόμο τους.

Πόσος πλούτος ,πόση αφθονία,υλική και πνευματική!Πώς τον κατάντησαν έτσι τον κόσμο μας!

Αντί να τον ντύσουμε με περισσότερη ομορφιά, με ευτυχία, με αγάπη,τον καταστρέφομε καθημερινά. Κι όμως,αν ψάξομε Γοργόνα μας καλά,πίσω από το ομιχλώδες τοπίο,πίσω από το πούσι και την καταχνιά,θα δούμε ξανά να ξετρυπώνουν του ήλιου οι χρυσαχτίδες ,θα τις δούμε να μας γνέφουν και να μας δείχνουν καινούργια μονοπάτια,μακριά από έχθρες και μίση.

Θα παλέψουμε να ανοίξουν ξανά οι ουρανοί και να αρχίσει να ρέει μέλι και γάλα,για να χορτάσουνε της γης οι πεινασμένοι, που ηθελημένα άρχοντες με σκοτεινά μυαλά τους αφήνουν να πεθαίνουν από την πείνα!Και ποτέ ξανά να μην πεινάσει ο άνθρωπος!Παιδάκια χορτασμένα θα παίζουν σε αυλές και σε δρομάκια και σε παιδότοπους,χωρίς τον φόβο των ανώμαλων τεράτων,χωρίς τον φόβο που ταλανίζει τις ψυχές από διάφορες αποτρόπαιες εμπορίες.

Και θα τρέχει άφθονο νερό, ανοίγοντας οι ουρανοί θα χαρίσουν το ανεκτίμητο και δυσεύρετο για πολλές χώρες αυτό αγαθό,για να ξεδιψάσουνε της γης οι διψασμένοι που οι άσκοπες σπατάλες του πλούτου,αφήνουν ψυχούλες διψασμένες να σβήνουν πριν προλάβουν να μεγαλώσουν,πριν προλάβουν να περπατήσουν σ΄αυτόν τον τόσο παράλογο και άπληστο κόσμο..

Πίσω απ΄αυτό το ομιχλώδες τοπίο αν ψάξομε καλά,θα βρεθεί ο τρόπος να ζουν τα δέντρα μέχρι που από φυσιολογικό τέλος θα ρίχνουν το φύλλωμα,και οι αιωνόβιοι κορμοί θα ξεραίνονται φυσιολογικά και όχι από πυρκαγιές που άφρονες εμπρηστές θα βάζουν κατακαίγοντας αθώες ψυχές και δάση υπακούοντας σε γνωστά συμφέροντα.Δεν είναι αυτός ο όμορφος κόσμος που εμείς σαν παιδιά μάθαμε ότι γεννηθήκαμε,που τον αγαπήσαμε και όλοι της γενιάς μας κρυφά και φανερά τάξαμε στους εαυτούς μας πως όσο περνούσε από το χέρι μας θα τον κάναμε ακόμα πιο όμορφο,να τον παραδώσουμε καλύτερο από ότι τον βρήκαμε στις γενιές που θα ακολουθήσουν!

Φυλάσσοντας ως κόρη οφθαλμού ό,τι Ιερό παραλάβαμε από τους γονείς και από τους προγόνους μας.Κρατώντας και μεταδίδοντας την ένδοξη Ελληνική Ιστορία μας από την Αρχαία Ελλάδα και μέχρι πριν λίγα χρόνια ακόμα,τιμώντας το Άγιο αίμα που χύθηκε των προγόνων μας για να γραφτεί με ανεξίτηλα Χρυσά γράμματα η κάθε της σελίδα.Διαφυλάσσοντας τα ήθη και τα έθιμά μας,την άγραφη Παράδοσή μας που μεταλαμπαδεύεται και μεταφέρεται από στόμα σε στόμα,γενεές των γενεών.Για να ζούνε ες αεί.

Εκει πίσω από το πυκνό το πούσι ,ψάχνοντας μέσα από σπηλιές πασπαλισμένες μ΄αλισάχνη,θα δούμε να ζωντανεύουν θρύλοι και μύθοι και πραγματικότητες…Θρόνοι και μαίανδροι, καθιστώντας αδιαμφισβήτητη πολιτισμού κοιτίδα την υπερήφανη χώρα μας ! Να επαληθεύει τον χρησμό που σε κάθε ελληνική ψυχή και μυαλό είναι σταμπαρισμένος ανεξίτηλα "Να δηλούν τη Αέναη πορεία σου στων αιώνων την ροή"...

Παντού,σπαρμένα κιονόκρανα , Κόρες ,Κούροι και Σαρκοφάγοι ,αρχαίοι ναοί και μνημεία, ίχνη σεβάσμια αρχαίου μεγαλείου,σε όλο τον κόσμο και η κλεμμένη πολιτιστική μας κληρονομιά διάσπαρτη σε ξένα μουσεία ,να δηλώνουν την Υπεροχή της χώρας μας,ένα σκαρί ατρόμητο, χιλιόχρονο που ξεπερνάει αγέρωχο τις χιλιετηρίδες ποτίζοντας τις ρίζες μας από εκείνη την μυστική πηγή του Αθάνατου νερού,εισπνέοντας αυτόν τον ζωογόνο ,αγέρα,τον μυρωμένο με το θρούμπι και το πουρνάρι ,με την λυγαριά και το θυμάρι,με ρίγανη,βασιλικό και δυόσμο και φλισκούνι…

Κι αν ακόμα πιο καλά κοιτάξεις θα ανακαλύψεις με μεγάλη ευκολία πίσω από το ασκοθάλασσο της νοτιάς, αείφωτους φάρους και φρυκτωρίες ιστορικές,να φέγγουν ελπιδοφόρα υποδεικνύοντας τους αρχαίους μας Ναούς αλλά και τα ξωκλήσια της καρδιάς μας.Που από μικρά παιδιά μας γλυκαίνουν την καρδιά εκεί στα Άγια σύνορα την ώρα που κάποια καμπάνα μακρινή,γλυκόλαλα καλεί σε εσπερινό .

Την ώρα που μέσα από της λύπης το κλάμα,γεννιέται το χαμόγελο κι εκεί είναι που δείχνεται η δύναμη της ψυχής,της δικής μας ψυχής,του δικού μας λαού ,του λαού που ξέρει να παλεύει ,να διεκδικεί και να βγαίνει πάντα νικητής πάνω στ΄αχνάρια των προγόνων του .Να χαρίζει πάντα τα φώτα του σ΄όλη την ανθρωπότητα και να δανείζει το φιλόσοφο Πνεύμα του σε δεκτικά μυαλά ,που περισσότερο από ποτέ τώρα το έχουν ανάγκη,αφού από παντού το ανθρώπινο είδος το δέρνουν οι άνεμοι .Έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου γαρ....Αχ!Ας γινόταν να ξυπνούσα και να είχαν εκλείψει όλες οι μάστιγες της ανθρωπότητας! Αγάπη να βασίλευε παντού!