"Ανατριχίλες...σε οθόνη και χαρτί" από τον Ιωάννη Μπαχά

“Black Summer”: Μια “τίμια” σειρά του Netflix

Παρουσίαση Σειράς από τον Ιωάννη Μπαχά (Zombologist)

 

  Είδαμε την πρώτη περίοδο της νέας σειράς με ζόμπι του Netflix με τον αδικαίωτο, ακόμη, κυριολεκτικά και αλληγορικά τίτλο “Black Summer”. Μια “Αποκάλυψη Ζόμπι” εξαπολύεται στον κόσμο. Στα ολιγάνθρωπα εύπορα προάστια μιας πόλης οι αντιδράσεις των κατοίκων είναι πιο ξεκάθαρες και αποκαλύπτουν με σοκαριστικό τρόπο ποιος είναι πράγματι ανθρωποφάγος: ο νεκρός και αναστημένος άνθρωπος ή αυτός που προσπαθεί να σωθεί πατώντας επί πτωμάτων που....κινούνται. Η κάμερα παρακολουθεί με τον συγκλονιστικό δημοσιογραφικό ρεαλισμό ενός πολεμικού ρεπορτάζ μια ευκαιριακά συγκροτημένη ομάδα επιζώντων που εμμονικά κινούνται προς το γήπεδο της πόλης. Εκεί υποτίθεται πως τους περιμένει η σωτηρία και οι δικοί τους. Θα φθάσουν όλοι σώοι; Θα αγκαλιάσουν τους ανθρώπους τους; Θα βρεθούν μήπως και αυτοί στη θέση των Ελλήνων επιζησάντων στο “Κακό” στη μέση ενός άδειου γηπέδου χωρίς ελπίδα διαφυγής; Μια τελείως αδικαιολόγητη κατάληξη για ένα έργο ζόμπι. Σας αποπροσανατολίζω συνειδητά για να παρακολουθήσετε τη σειρά με αγωνία και να της δώσετε τον χρόνο της για να σας “μιλήσει” (ή να σας δαγκώσει). Γιατί είναι.......μια “τίμια” σειρά!!!

     

  Σε μια διαδικτυακή κοινότητα φίλων των σειρών του Netflix στο Facebook, ένας θεατής της, την χαρακτήρισε “αρκετά τίμια”. Αργότερα  έμαθα (από τον γιο μου) πως στη γλώσσα των νέων “τίμια” σημαίνει πως “αξίζει”, “είναι κομπλέ” και τέτοια αλλά είχα ήδη γράψει το άρθρο με βάση τις σκέψεις που μου πυροδότησε ο χαρακτηρισμός. Μια σειρά με ζόμπι “τίμια”!!! Γιατί;

–  Ίσως Είναι “τίμια” γιατί δεν ψάχνει από την αρχή τις αιτίες της λαίλαπας. Ίσως γιατί σε αυτήν κάποιος γίνεται ζόμπι μόνο αφού μολυνθεί με τους γνωστούς τρόπους, δάγκωμα, αμυχές και τέτοια. Είναι λοιπόν η αιτία ένας “ζομπογόνος” ιός που μεταδίδεται ραγδαία. Όμως, για ακόμη μια σειρά, η “τίμια” σειρά δεν εξηγεί γιατί το θύμα πρώτα εμφανώς πρέπει να πεθάνει για να σηκωθεί πάλι ως ζόμπι. Αυτή είναι μια σημαντική δυσκολία σε όλες τις ταινίες και σειρές με ζόμπι. Ο θάνατος είναι το σύνορο; Ένα ζόμπι είναι ένας νεκρός ή ένας ζωντανός μολυσμένος άνθρωπος; Στην “τίμια” σειρά μας δεν δίνονται τραβηγμένες από τα μαλλιά αιτιολογίες για την Αποκάλυψη. Σκοπός όλων είναι εξάλλου η επιβίωση.

–  Ίσως είναι “τίμια” γιατί ξεκολλάει επιτέλους από τη σύμβαση πως ένα ζόμπι “σκοτώνεται” μόνο όταν το πυροβολήσεις ή το χτυπήσεις στο κεφάλι. Η σύμβαση αυτή καταντάει γελοιότητα σε μακρόβιες σειρές, όπως το “Walking Dead”, όπου αυτομάτως όταν κάποιος γίνεται ζόμπι.....μαλακώνει και το κρανίο του και έτσι οι ήρωες της σειράς καρφώνουν με ευκολία μαχαίρια, πηρούνια και στυλιάρια με χειρουργική ακρίβεια στα κεφάλια των δύσμοιρων απέθαντων.

– Ίσως είναι “τίμια” γιατί οι ήρωες της σειράς, με εξαίρεση τον έγχρωμο εγκληματία (αυτή είναι όμως μια άλλη συζήτηση) με τις ευαισθησίες, είναι καθημερινοί άνθρωποι οι οποίοι αν και δεν βρίσκουν δύσκολη τη χρήση των όπλων (στις Ηνωμένες Πολιτείες ζουν εξάλλου) εντούτοις, όπως είναι λογικό, δεν μπορούν να πετύχουν με τη μία στο κεφάλι έναν κινούμενο εναντίον τους άνθρωπο, όπως πάλι στις άλλες σειρές. Εκτός εάν είναι ο εξαιρετικός σκοπευτής 10Κ του χειμμαρώδους “Z-Nation”. Έτσι οι ήρωες της σειράς πυροβολούν όπου να' ναι και χρειάζονται αρκετές σφαίρες και αρκετές τηγανιές στο κεφάλι για να πάψει να κινείται ένας νεκροζώντανος. Ναι, είναι μια τίμια σειρά.

–Ίσως είναι τίμια, γιατί βάζει στη σωστή διάσταση την κατάσταση που θα δημιουργήσει μια Αποκάλυψη των Ζόμπι στις κοινωνίες μας και, για την καλύτερη διαχείριση του σεναρίου (και των δυσκολιών της παραγωγής σε μεγάλη κλίμακα) η σειρά, τουλάχιστον σε αυτή την πρώτη σεζόν της, διαδραματίζεται στα ειρηνικά πλούσια προάστια μιας πόλης και μόνο στο τελευταίο επεισόδιο η κάμερα παρακολουθεί τους ήρωες που επέζησαν μέσα στην πόλη. Ευτυχώς, γιατί σκηνές βγαλμένες από υπολογιστή με αμέτρητα ψηφιακά ζόμπι, όπως στο υπερτιμημένο “Z-World” με τον Brad Pitt, μας απωθούν, ενώ σειρές με υψηλό αυτοσεβασμό (και των θεατών τους) δεν φείδονται πόρων και ξοδεύονται για να ετοιμάσουν εκατοντάδες ζόμπι, όπως στην επική σκηνή με τον έφιππο Σερίφη Ρικ στους δρόμους της Ατλάντα καθώς και σε όλες τα επεισόδια με ορδές ζόμπι. Μα για να επιστρέψω στην “τιμιότητα” της σειράς, η ταχύτατη “απανθρωποποίηση” όλων μας σε μια Αποκάλυψη, είναι συγκλονιστική. Ο αγαπημένος της θα εγκαταλείψει, χωρίς δεύτερη σκέψη, την ετοιμοθάνατη κοπέλα του που χτύπησε αμάξι. Κανένας δεν σκέφτεται να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου του για να σώσει τους καταδιωκόμενους γείτονες του και όταν κάποιος το κάνει, το μετανιώνει πικρά. Και σε μια μακάβρια σκηνή (δεν θα κάνω spoiler) οι εγκλωβισμένοι ήρωες “ρίχνουν κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί” για να γλιτώσουν οι υπόλοιποι. Ο άνθρωπος είναι ένα σκληρό εμμονικό κτήνος που καλύπτεται  από ένα λεπτό επίχρισμα ευαισθησίας που εύκολα φεύγει για να αποκαλυφθούν τα ματωμένα δόντια ενός θηρίου που προσπαθεί να επιβιώσει στη ζούγκλα. Οπότε ναι, είναι δίκαιο. Δεν μπορεί να υπάρχουν τόσοι ευαίσθητοι και πονόψυχοι ήρωες σε αυτόν τον ρημαγμένο κόσμο. Δεν υπάρχουν, στ' αλήθεια, Ρικ Σάϊμς που αφήνουν να ζήσουν οι θανάσιμοι εχθροί τους από μια μεσσιανική αίσθηση μεγαλείου και τόσοι άλλοι ευαίσθητοι άνθρωποι ανάμεσα στους “Walking Dead” που μας προκαλούν θυμηδία. Οι άνθρωποι είναι χειρότεροι από τα ζόμπι. Γι' αυτό είναι “τίμια” η σειρά.

– Ίσως είναι επίσης “τίμια”, γιατί οι ήρωες της παίρνουν δύσκολες αποφάσεις ταχύτατα, με σκληρότητα αιφνιδιαστική. Και ενεργούν παράλογα με μια πρώτη ματιά. Είναι όσο πρέπει και χρειάζεται αλτρουϊστές. Φροντίζουν και νοιάζονται για τελείως διαφορετικούς χαρακτήρες για τους οποίους θα αδιαφορούσαν στην κανονική τους ζωή. Ο παραλογισμός στη συμπεριφορά τους, αποσβολώνει και τους ίδιους καμιά φορά. Σε μια ψυχεδελική παρατραβηγμένη σκηνή όπου οι πρωταγωνιστές τρυπώνουν σε έναν σουρεαλιστικό μετα-αποκαλυπτικό θύλακα επιζώντων που διασκεδάζουν τις τελευταίες μέρες της ανθρωπότητας, για να κλέψουν όπλα, εντελώς απρόσμενα επιλέγουν να προκαλέσουν ένα ματωμένο χάος το οποίο καταδιώκει και τους ίδιους και από το οποίο σχεδόν αδικαιολόγητα γλιτώνουν ως υπερήρωες...με μικρέςαπώλειες. Όμως πράγματι, η ζωή όταν βρίσκεται σε κίνδυνο, δεν είναι λογική. Περιέχει πολύ παραλογισμό, υπερβολικά πολλά στάσιμα. Όπως αυτό με τους εξαντλημένους ήρωες που στέκονται ακίνητοι πάνω από τα εξουδετερωμένα ζόμπι έζω από ένα εστιατόριο. Να ακόμη ένας λόγος για τον οποίο η σειρά είναι “τίμια”.

– Γιατί, όταν θα έρθει εκείνη η ώρα της “Αποκάλυψης των Ζόμπι” (που θα έρθει και η FEMMA ετοιμάζεται) που περιγράφει ανελέητα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην δική του “Αποκάλυψη” (που δεν διαφέρει)  ως τη ζοφερή “Μέρα της Δευτέρας Παρουσίας”, τότε πολύ δύσκολα θα ξεχωρίσει κανείς τους ανθρωποφάγους σε “ζωντανούς-κανίβαλλους” και “νεκροζώντανους”. Και όπως ο στρατιώτης στο μπλόκο του πρώτου επεισοδίου της σειράς, θα πρέπει να βρούμε μια συσκευή που θα ανιχνεύει την ανθρωπιά που μας έμεινε. Αυτή που χάνουμε εύκολα ακόμη και τις μέρες των εκπτώσεων του “Black Friday” και όχι σε ένα ολόκληρο φρικτό “Black Summer” του Netflix.

Ιωάννης Μπαχάς

Μέλος της Ε.ΔΗ.Π.Η.Τ.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ, 20/4/2019