"Δημιούργησε ένα αύριο διαφορετικό από το σήμερα" από τη Ζαχαρένια (Συμμετοχή στον 6ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής)

Βγαίνω έξω στο δρόμο…και το ίδιο πράγμα να αντικρίζω,

Στα λεωφορεία, στον δρόμο ,στις καφετέριες …παντού.

Παντού χαρούμενα πρόσωπα με θλιμμένα μάτια .

Ξέρετε γιατί…

Γιατί δεν υπάρχει η αλήθεια. Δεν δείχνουμε τον πόνο μας .

Κρυβόμαστε πίσω από έναν καθρέφτη. Δεν θέλουμε να τον σπάσουμε .Να παραδεχτούμε την αλήθεια .Ποιο πόνο?

Ο πόνος για κάθε άνθρωπο βιώνεται διαφορετικά .Μπορεί να ‘ναι η ματαιοδοξία που νιώθουμε εσωτερικά. Μέσα στην καρδιά μας …και αφήνουμε τις στιγμές να περνάνε.

Τις στιγμές ευτυχίας που νιώθουμε όταν συναντιόμαστε κάθε φορά με τον αγαπημένο μας . Αφήνουμε το εγώ μας να υπερισχύσει και να νικήσει το καθετί που μας κάνει χαρούμενα πλάσματα. Δεν λέμε ποτέ την αλήθεια .Κρυβόμαστε.

Η αλήθεια ….

Μια λέξη που σε κάνει να νιώθεις διαφορετικά αλλά να θες να ζεις στο κόσμο που εσύ ο ίδιος έχεις φτιάξει .Φοβάσαι να προχωρήσεις μπροστά και να αφήσεις ότι σε βαραίνει. Προτιμάς όπου και αν πας να κουβαλάς αυτό το κάτι …που σε στοιχειώνει σε κάθε λυγμό της μοναξιάς σου .

Η μελαγχολία ..…

Υφαίνοντας τον ιστό της και καλύπτοντας σε με αρνητικές σκέψεις και απαισιοδοξία.

Δεν σε αφήνει να πάρεις αναπνοή και μένει να σε σφίγγει στο θώρακά σου. Έχεις ταχυπαλμία και ρίγη όχι, από έρωτα αλλά από άγχος και αβεβαιότητα για το αύριο.

Γιατί να το ανέχεσαι αυτό ;

Υπάρχει αυτό το κάτι ,αυτό που δεν σε αφήνει να ζήσεις με πάθος την ζωή σου. Αν δεν τα καταφέρεις πέφτεις μέσα σε ένα σύννεφο θλίψης και απελπισίας .Να μην σε αφήσει να σου βουλιάξει την διάθεση και να σου φυλακίσει την ψυχή σου.

Η φιλοδοξία…

Και όμως ξεχνάς κάτι…

Ένα φαινόμενο που το έχεις δεδομένο, που απλά δεν το έχεις συνειδητοποιήσει ακόμα, αλλά  έτσι γίνεται.

Η ζωή…

Η ζωή μας δεν είναι για πολύ ,δεν μπορούμε να την καθορίσουμε για πόσο θα ζήσουμε.

Και κάνεις το ίδιο λάθος…

Πέφτεις μέσα στο εγώ σου, κλείνεσαι μέσα στον εαυτό σου και βάζεις αλυσίδες στην καρδιά σου.

Η καρδιά θέλει να ζήσει, θέλει να αγαπήσει. Δώσε της χρόνο και αξία στην ζωή σου .Δεν είναι αντικείμενο. Δεν είναι παιχνίδι. Φύλαξέ την και φανέρωσέ την στον αγαπημένο σου .Μην την σπαταλάς από εδώ και από εκεί.

Ραγίζει…

Και άμα ραγίσει και σπάσει, δεν ξαναγεννιέται.

Έχουμε μία ευκαιρία στην ζωή μας .Πολύς κόσμος κλείνεται στο εγώ του. Να επιλέγει την μοναξιά αντί τον αγαπημένο του.

Φοβάται…

Φοβάται να νιώσει, να αγαπήσει και γιατί όχι, να πέσει σε λάθη. Αφού ο άνθρωπος θέλει τα πάντα να τα κάνει σωστά και αν δεν τα καταφέρει πέφτει είτε στο δρόμο της μοναξιάς είτε σε άσκοπες ηδονές.

Είμαστε όλοι σαν ποιητές…

Ποιητές που αντί να κρατάνε στα χέρια τους την πένα της ζωής …

Κρατάνε δυο μαχαίρια και γράφουν …

Πώς να γράψεις με μαχαίρια; Αφήνουν πληγές και σε ματώνουν.

Ρίξε λίγο νερό στο σώμα σου να καθαριστείς από τις αμαρτίες .

Μην νιώθεις σαν ένα άδειο βάζο.

Νιώσε, αγάπησε, ερωτεύσου…

Μην γίνεσαι άγαλμα .Έχεις συναισθήματα και καρδιά .Βγες έξω και πες αυτό που θες να κάνεις. Φώναξε από χαρά, φώναξε από έρωτα .Πες ότι θέλεις να ζήσετε μαζί και προσπάθησε το. Εάν νιώθεις έστω και λίγο ,μην σταματάς. Πάλεψε να διεκδικήσεις την αληθινή αγάπη

Μην γίνεσαι δειλός. Κανένας ήρωας δεν τα κατάφερε χωρίς το θάρρος του και την ανδρεία του.

Μην φοβάσαι..

Το ίδιο αισθανόμαστε όλοι και όμως κάποιοι προσπαθούν, κάποιοι μάχονται για να κερδίσουν την Αγάπη, τον Έρωτα ,το Πάθος. Βγες έξω και εσύ και πολέμα το εγώ σου και την μοναξιά σου. Μην πέφτεις σε προσωρινές άδειες αγκαλιές. Σήκω και κυνήγησε αυτόν τον άνθρωπο που θες πραγματικά. Αυτόν που σε κάνει κάτι πιο πάνω από χαρούμενο ον, ευτυχισμένο Άνθρωπο.

Ζήσε .

Παντού χαρούμενα πρόσωπα με θλιμμένα ματιά .

Ζούμε σε ένα κόσμο που συνέχεια καταρρέει…έρχεται το τέλος της ψυχής μας και σιγά σιγά  αργοπεθαίνουμε .Ξύπνα υπάρχει ελπίδα σε αυτό το δρόμο. Ξεκίνα από σήμερα.

Αλλά εμείς είμαστε διαρκώς υπνωτισμένοι στο εγώ μας….