"Μάνα για να λογάσαι" της Τζωρτζίνα Κουριαντάκη (6ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

(Συμμετέχει στο 2ο σκέλος του Διαγωνισμού της ψηφοφορίας των αναγνωστών - Ψηφίζετε εδώ!)

Μητρότητας προνόμιο χαρίστηκε σ’ εσένα.

Χάρισμα εσύ να τη νοείς του εαυτού σου αλλαγή

και από ’δω και στο εξής, ξέρε το θα ’στε ένα.

Αυτό βλαστός, εσύ ανθός σε ρίζα που γερά βαστεί.

Ό,τι λαχείο η Λάχεσις τού έχει μοιρασμένο,

νάζια, Αίσας καμώματα, Μοίρας Ομήρου κόλπα,

συνοδοιπόρος του εσύ σε όποιο πεπρωμένο,

δική του ενδελέχεια, δικιά σου όρισε ρότα.

Μάρτυρας θα ’σαι θαύματος την ώρα γέννησής του.

Μέσα από πόνο τοκετού θα νιώσεις άφατη χαρά.

Σαν αστραπή ευχή θα ’ρθει για ευημερία δική του.

Δρόμο καθάριο ας ευχηθείς αντάμα με καλοτυχιά.

Όλος ο κόσμος του εσύ, τούτο να το θυμάσαι.

Δικό του αλεξιβρόχιο, θεμέλιο, κολόνα.

Σαν το μπετόν αγέρωχη, τάξιμο κάνε θα ’σαι,

και ερχομός της Άνοιξης στης ζήσης του Χειμώνα.

Με φλόγα εστίας, ζεστασιά το κρύο εσύ να διώχνεις.

Σε βόλιων την επίσκεψη, δική του πανοπλία

αβίαστα να γίνεσαι, το βόλι να ζυγώνεις

και με θυσία να ρίχνεσαι, όχι μ’ αμφιβολία.

Τόση αυταπάρνηση εαυτού για άλλον δεν θα δείξεις.

Αίσθημα αυτό πρωτόγνωρο, να το καλωσορίσεις

κι επίγνωση έχε επ’ αυτού, εγωισμό θα ρίξεις,

σαν ο θαλλός το χρειαστεί πιότερο για ν’ ανθίσει.

Για το πολύτιμο καρπό, τ’ ανέλπιστο το δώρο,

δροσιά, πνοή να γίνεσαι, ανάπαυλα στρατιώτη.

Στης ήσσονος προσπάθειας κλειστό να ’χεις τον πόρο

και χρέος σου θεώρησε στη μάχη να ’ρθεις πρώτη.

Ανατροφής του, οδηγιών, όσο και να το ψάξεις,

πολύτιμο εγχειρίδιο δεν θα το ανταμώσεις.

Το μέσα σου εξερεύνησε στη γνώση για να φτάσεις,

τη γλύκα της ευθύνης του με ζήλο να σηκώσεις.

Μάνα δεν είναι όποια γεννά, μα όποια ανατρέφει

μ’ ατόφια αγάπη, αβίαστη, με χάρη, καλοσύνη.

Έχοντας μόνο αυτό στον νου, βάλε δικά του πρέπει,

πιο πάνω απ’ τα θέλω σου, μα με του νου γαλήνη.

Το μεγαλείο του σκοπού μ’ αγάπη να στοχάσαι

και τόπο για διλήμματα εσύ ν’ απομονώνεις.

Για το βλαστάρι σου ουραγός αν θέλεις να λογάσαι,

το δώρο της μητρότητας να μην το αναλώνεις.