'Ίχνη της Καρδιάς" από τον Χρήστο Κεσκίνη

Παγιδευμένος στις αναμνήσεις

Καθώς Ένα Δάκρυ Ακολουθεί Τον Δρόμο Του Και Η Βροχή Δυναμώνει Δεν Μπορώ να Μην Σε Σκέφτομαι Για Μια Ακόμη Μέρα Στη Λίμνη Των Δακρύων Μου Μια Ακόμη Μέρα Στην Προσωπική Μου Κόλαση Για Άλλη Μια Φορά Παγιδευμένος Στις Αναμνήσεις

Ακούγοντας Φωνές Φυλακισμένες Στο Παρελθόν Ονειρεύομαι Τα Χρόνια Που Πέρασαν Από Καιρό Και Ο Χρόνος Περνά Χωρίς Εμένα Εικόνες Που Θα Έπρεπε Να Έχουν Χαθεί Για Πάντα Έρχονται, Μιλούν Με Τη Φωνή Σου Ω Θεέ, Είμαι Παγιδευμένος Στις Αναμνήσεις 


 Όλον Αυτόν Τον Καιρό Κολλημένος Στο Παρελθόν Ποτέ Δεν Προσπαθώ Να Καταλάβω Το Γιατί Γιατί Έπρεπε Να Πεις Αντίο Υπήρχε Μια Εποχή Που Δεν Ήμουν Τόσο Θλιμμένος Μα Αυτή Η Εποχή Μοιάζει Με Απόμακρο Όνειρο Τώρα Είμαι Παγιδευμένος στις Αναμνήσεις

Σε Αναζητώ Μα Δεν Σε Βρίσκω Πουθενά Ονειρεύομαι Τον Ίδιο Εφιάλτη Κάθε νύχτα Συνομιλώντας Με Την Σκιά Της Παρουσίας Σου Και Γνωρίζοντας Ότι Εσύ Δεν Θυμάσαι Ούτε Τη Μορφή Μου Είναι Η Ελπίδα Ότι Θα Θυμηθείς Που Με Κρατάει Ζωντανό Γιατί Είμαι Παγιδευμένος Στις Αναμνήσεις

Η Ιστορία Μας Ένα Αρρωστημένο Παραμύθι Και Το Πιο Αρρωστημένο Από Όλα, Το Τέλος Αλλά Τώρα Εγώ Είμαι Αυτός Που Θυμάται Εγώ Είμαι Εκείνος Που Υποφέρει Και Αυτός Είναι Ένας Πόνος Που Εύχομαι Πως Δε Θα Μάθεις Ποτέ Ελπίζω Να Μη ζήσεις ποτέ ……..

Παγιδευμένη Στις Αναμνήσεις Σου...