Πάνω σ' ένα στίχο του Τάσου Λειβαδίτη
Φαίνεται πως εγώ ελπίζω ακόμη, γιατί έχω
δάκρυα να ξοδέψω… για λύπη, για χαρά, για
ό,τι αγάπησα κι έχασα!
Δεν ειν’ το δάκρυ αδυναμία! Αντίθετα,
είναι παλληκαριά να μπορείς να δείξεις της ψυχής σου τα νάματα. Γιατί, μοιραία,
έρχεται κάποια στιγμή που κι οι δυνατοί δακρύζουν.
Μ’ ακούς; Εσύ, ναι, εσύ, καλέ μου!
Εσύ…. Που φοβάσαι πως είμαι μια
εύθραυστη κούκλα
Εσύ…. Που θεωρείς τα πάντα διαχειρίσιμα
με βάση μια ψυχρή και κυνική λογική
Εσύ… Που αντί για χαμόγελο έχεις μια
τραβηγμένη γραμμή στα χείλη.
Εσύ… Εσύ… Εσύ…
Μάθε το…
Κάποιες στιγμές….ναι….κάποιες στιγμές
κλαίνε και οι δυνατοί!
Σμαραγδή Μητροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου