"Αποτυπώματα Ψυχής" από τη Μαίρη Τσίλη

Μονόπρακτο Ψυχής

Νύχτωσε νωρίς. Δεν με νοιάζει. Την ψυχή μου αγκαλιάζει η μοναξιά. Δεν με νοιάζει. Έτσι κι αλλιώς είχα υποψιαστεί ότι ξανά θα έρθει μια βροχή από σιωπή. Ούτε αυτό με νοιάζει. Ανάβω τσιγάρο και βάζω ποτό. Τα συναισθήματα μου είναι τόσο αδέξια άποψε και όμως τόσο επιδέξια μπορώ να αγκαλιάσω εμένα. Αυτό με πειράζει. Θέλω να μιλήσω στον εαυτό μου και τρέμουν τα λόγια μου. Κι αυτό με πειράζει. Χαζή είναι απόψε η νύχτα και ανόητο θα είναι το πρωί που θα έρθει. Νιώθω τόσο αμήχανα. Δεν με αντέχω. Με επισκέπτονται οι στιγμές που ήμουν τρυφερή, ευαίσθητη, γλυκιά και ρομαντική. Που να ξέρατε όλοι εσείς ότι εκείνες τις στιγμές ήμουν πιο σκληρή με το είναι μου, πιο πολύ από όσο μπορεί να ήταν η μοίρα μου σκληρή με εμένα. Θέλω να σβήσω τα σημάδια μου για αυτό και αφήνω να με κάψει το τσιγάρο μου. Στα δάχτυλα μου για να μην μπορώ να γράψω. 

Να πονέσω θέλω για πάρτη μου και να δαγκώσω τα δυό μου χείλη. Να φωνάζω και να ουρλιάξω από καημό και πόνο έστω για μια στιγμή. Έχω δικαίωμα στην χαρά μου και στον λυγμό μου επίσης. Έχω κάνει τόσες απόπειρες αυτοκαταστροφής. Και ύστερα προσπάθησα να με αγαπήσω για να με αγαπήσουν και οι άλλοι έτσι όπως λένε. Και πάλι δεν τα κατάφερα. Πέρασα στο άλλο άκρο. Με ερωτεύτηκα! Έχω πιει και είμαι λιώμα. Έχω γίνει λιώμα χωρίς να έχω πιει. Με βαριέμαι και με λατρεύω. Είμαι απλά ένα αποτύπωμα στην άμμο επάνω που το πρώτο κύμα θα σβήσει. Είμαι ένας άγγελος και ένας θεός για όσο κρατάει έστω κι ένα καλό που ίσως τυχαία έκανα. Είμαι ένα τσιγάρο που σβήνει και μια ακόμα ευκαιρία. Φίλησε με, αν αντέχεις χωρίς να δαγκώσεις το σε αγαπώ που θέλω να σου πω.

 Μαίρη Τσίλη