"Ίχνη της Καρδιάς" από τον Χρήστο Κεσκίνη

Χρόνος Νεκρός

Πέρασαν μήνες... Χρόνια ίσως... Και το μυαλό μου κολλημένο στο τότε! Λες και  χρόνος δεν κυλησε ξανά. Λες και η Γη σταμάτησε για πάντα να γυρνά.

Το βλέμμα μου να σε κοιτά γεμάτο ελπίδα και προσμονή, το σώμα σου να με απομακρύνει χωρίς επιστροφή! Είμαι δικός σου... είμαι αλλού! Και αγαπάω να με μισείς! Όσο μισώ που σ’ αγαπαώ!

Πόσο να αντέξω χωρίς καρδιά; Αφού τη δική μου την πήρες μακριά! Και η αγάπη, μια σκέψη παλιά. Πόσο να αντέξω χωρίς μυαλό;

Γυρίζεις πάλι σε δωμάτιο γεμάτο αναμνήσεις, μα από αγάπη κενό. Βρίσκεις ένα σώμα χωρίς στάλα ζωής. Περιμένει... αρκεί να φανείς!

Ένα άγγιγμα, ένα βλέμμα, ένα φιλί... Κάποιον  που αγάπησε να αρνηθεί ποιος μπορεί; Τι και αν δεν γίνεται το μέλλον μου να σκεφτώ; Υπάρχει πάντα εκείνη η πρώτη μας ματιά, για να κάνει την καρδιά να χτυπήσει ξανά!