"Ίχνη της Καρδιάς" από τον Χρήστο Κεσκίνη

Τελευταία πράξη

Η καρδιά του μία μαύρη τρύπα. Καμιά αγάπη δεν μπορεί να κορέσει την δίψα της. Καμιά ενέργεια δεν γιατρεύει τις πληγές της ψυχής του. Κι όμως, αναζητά και το παραμικρό χάδι σαν να είναι ζήτημα ζωής. Γιατί ελπίζει ακόμη...

Εγωιστικά πίστευε πως του ανήκει, απλά γιατί πέρασε από ένα μικρό κομμάτι της ζωής του. Και τον αγάπησε...Και πίστεψε πως θα είναι για πάντα κοντά του. Ήταν τόσο εγωιστής, που ακόμη και, αφού πέρασαν χρόνια μακριά της, πίστευε ότι θα επιστρέψει και τα πάντα θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, απλά γιατί θυμόταν… Και περίμενε...

Ζούσαν μόνο ο ένας για τον άλλο. Τα λάθη τους πολλά, μα τίποτα δε κατάφερνε να επισκιάσει το μέγεθος της αγάπης τους. Όπως τα κύματα καθαρίζουν την ακτή, έτσι και αυτοί έσβηναν κάθε αγκάθι πριν προλάβει να τους προβληματίσει. Τίποτα δεν μπορούσε να μπει ανάμεσά τους. Ζούσαν ο ένας για τον άλλο. Και τώρα εκείνη δεν βρισκόταν εκεί! Η αγκαλιά του ήταν κενή. Ζούσε μόνο για εκείνη. Είχε έρθει η ώρα! Για Εκείνη...