"Αποτυπώματα Ψυχής" από τη Μαίρη Τσίλη

Ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν αλήτης!

Άραγε θυμάσαι την πρώτη φορά που μιλήσαμε εμείς? Του Αγίου Βαλεντίνου ήταν. Πριν κάποια χρόνια κι όμως ακόμα θυμάμαι την φωνή σου. Άραγε θυμάσαι τι έγινε μετά? Φτιάχναμε όνειρα από βροχή και κλέβαμε τριαντάφυλλα μαζί. Έβγαζα τα παπούτσια μου και χανόμουν ξυπόλητη στην αγκαλιά σου και πέθαινα επάνω στο φιλί σου. Άνοιγα το σώμα μου κι εσύ όλος δικός μου και φτιάχναμε έρωτα για τον έρωτα. 

Μέχρι που τελειώσαμε τόσο δυνατά μαζί μέσα στον οργασμό του χωρισμού. Άραγε θυμάσαι την τελευταία μας φορά? Του Αγίου Βαλεντίνου ήταν κι αυτή. Είμασταν τόσο από έρωτα μεθυσμένοι και άλλο τόσο από μια γαμημένη μοίρα ξεφτισμένοι. Τι ειρωνεία αγάπη μου. . Μαζί τελειώσαμε και ολοκληρώσαμε το φινάλε μας και αφήσαμε τα υγρά του πάθους μας να χύνονται στην άκρη του δρόμου και να αγγίζουν τα σπασμένα κομμάτια από τις καρδιές μας.

Μαίρη Τσίλη