Ο άλλος μου εαυτός
"Μια φορά κι έναν καιρό είχα έναν φίλο μου καλό που ήταν άνθρωπος ρομαντικός και αγαπούσε την αγάπη, και άρχισε να την μαθαίνει σαν την αλφαβήτα, και την διάβαζε σαν να διάβαζε κείμενα από το αναγνωστικό.
Πίστεψε ότι την έμαθε και έτσι ήσυχα και απλά άρχισε να την συλλαβίζει και ύστερα ακόμα σαν ποίημα να την λέει και να την σκορπάει στους ανθρώπους που στο διάβα του συναντούσε.
Μια φορά κι έναν καιρό αυτός ο φίλος μου, τρελάθηκε. Έτσι είπαν οι νεράιδες του παραμυθιού και τα ρεφρέν των τραγουδιών που άκουγε, γιατί πληγώθηκε και έχασε ότι αγαπούσε και γιατί κανείς δεν καταλάβαινε την αγάπη έτσι όπως την ένιωθε αυτός.
Και ακόμα πιο μετά, ο φίλος μου αυτός δεν ήθελε να γράψει ένα τέλος, ούτε να είναι παραμυθένιος, ούτε καλός, ούτε τρελός, ήθελε να μείνει μόνος του στο κάστρο του εκείνο που ένα μεγάλο παράθυρο είχε μόνο και να κοιτάει τον ουρανό κάθε αυγή και κάθε δειλινό.
Αυτός ο φίλος μου ο καλός ήταν ο άλλος μου εαυτός, που τώρα πια είναι χαμογελαστός και ένα μονάχα λέει : Ήρθα σε τούτη τη ζωή για να ζήσω.
Και αφού θα ζήσω, θα ευτυχίσω και θα κάνω και τους άλλους να χαρούν.
Για πόσο; για όσο αντέχει να χορέψει η ψυχή του καθενός. "
Μαίρη Τσίλη
"Μια φορά κι έναν καιρό είχα έναν φίλο μου καλό που ήταν άνθρωπος ρομαντικός και αγαπούσε την αγάπη, και άρχισε να την μαθαίνει σαν την αλφαβήτα, και την διάβαζε σαν να διάβαζε κείμενα από το αναγνωστικό.
Πίστεψε ότι την έμαθε και έτσι ήσυχα και απλά άρχισε να την συλλαβίζει και ύστερα ακόμα σαν ποίημα να την λέει και να την σκορπάει στους ανθρώπους που στο διάβα του συναντούσε.
Μια φορά κι έναν καιρό αυτός ο φίλος μου, τρελάθηκε. Έτσι είπαν οι νεράιδες του παραμυθιού και τα ρεφρέν των τραγουδιών που άκουγε, γιατί πληγώθηκε και έχασε ότι αγαπούσε και γιατί κανείς δεν καταλάβαινε την αγάπη έτσι όπως την ένιωθε αυτός.
Και ακόμα πιο μετά, ο φίλος μου αυτός δεν ήθελε να γράψει ένα τέλος, ούτε να είναι παραμυθένιος, ούτε καλός, ούτε τρελός, ήθελε να μείνει μόνος του στο κάστρο του εκείνο που ένα μεγάλο παράθυρο είχε μόνο και να κοιτάει τον ουρανό κάθε αυγή και κάθε δειλινό.
Αυτός ο φίλος μου ο καλός ήταν ο άλλος μου εαυτός, που τώρα πια είναι χαμογελαστός και ένα μονάχα λέει : Ήρθα σε τούτη τη ζωή για να ζήσω.
Και αφού θα ζήσω, θα ευτυχίσω και θα κάνω και τους άλλους να χαρούν.
Για πόσο; για όσο αντέχει να χορέψει η ψυχή του καθενός. "
Μαίρη Τσίλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου