"Πώς είσαι;"
Προσπαθείς να αναπνεύσεις και ένας κόμπος κάνει την ανάσα σου μαρτύριο. Σκοτάδι… Απουσία ζωής… Απελπισία… Κούραση… Έρεβος… Θλίψη… Καμιά ελπίδα… Κουράστηκες να κολυμπάς ώρες σε άγνωστα νερά. Άραγε για πού; Προσπαθείς να ξεφύγεις. Άραγε από ποιον; Λες και αν ποτέ φτάσεις όλα θα γίνουν καλύτερα! Όμως, το δικό σου άστρο έχει γίνει ευχές ανούσιες και κενές.
Οι φίλοι εξαφανιστήκαν αδιαφορώντας. Είσαι ΜΟΝΟΣ! Θα πεθάνεις μόνος. Χωρίς ούτε ένα χάδι παρηγοριάς. Κι όμως, κάποτε είχες όνειρα. Ανεκπλήρωτα και παράλογα όπως πρέπει να είναι όλα τα όνειρα. Είσαι φυλακισμένος μέσα στις σκέψεις σου. Προσπάθησες… Δεν αντέχεις άλλο να προσπαθείς να δείχνεις δυνατότερος από όσο είσαι… Να χαμογελάς πνίγοντας ακόμη ένα δάκρυ. Ουρλιάζεις μα οι τοίχοι απορροφούν τον ψίθυρο της κραυγής σου. Κανείς δεν βλέπει αυτό που το βλέμμα σου φωνάζει:
ΑΝΤΙΟ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ!
«Καλά» απαντάς.
Προσπαθείς να αναπνεύσεις και ένας κόμπος κάνει την ανάσα σου μαρτύριο. Σκοτάδι… Απουσία ζωής… Απελπισία… Κούραση… Έρεβος… Θλίψη… Καμιά ελπίδα… Κουράστηκες να κολυμπάς ώρες σε άγνωστα νερά. Άραγε για πού; Προσπαθείς να ξεφύγεις. Άραγε από ποιον; Λες και αν ποτέ φτάσεις όλα θα γίνουν καλύτερα! Όμως, το δικό σου άστρο έχει γίνει ευχές ανούσιες και κενές.
Οι φίλοι εξαφανιστήκαν αδιαφορώντας. Είσαι ΜΟΝΟΣ! Θα πεθάνεις μόνος. Χωρίς ούτε ένα χάδι παρηγοριάς. Κι όμως, κάποτε είχες όνειρα. Ανεκπλήρωτα και παράλογα όπως πρέπει να είναι όλα τα όνειρα. Είσαι φυλακισμένος μέσα στις σκέψεις σου. Προσπάθησες… Δεν αντέχεις άλλο να προσπαθείς να δείχνεις δυνατότερος από όσο είσαι… Να χαμογελάς πνίγοντας ακόμη ένα δάκρυ. Ουρλιάζεις μα οι τοίχοι απορροφούν τον ψίθυρο της κραυγής σου. Κανείς δεν βλέπει αυτό που το βλέμμα σου φωνάζει:
ΑΝΤΙΟ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ!
«Καλά» απαντάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου