"Θεοπτία" από την Δήμητρα Κουτσογιάννη (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Πεζογραφία)

Θεοπτία

Μαζί μας ανθίζουν,είτε ως καρποί μας,είτε με τη διδαχή μας.Κάποιοι τα επιθυμούν,κάποιοι όχι,πάντως εκείνα τρυπώνουν σε κάθε γωνίτσα,κυριολεκτικά και μεταφορικά,λες και δεν έχουν άλλη επιλογή.Λες και δεν έχουμε άλλη επιλογή...Είναι και σε πλησμονή τα άτιμα!Το παιδί του γείτονα,ο παραμυθικός πιτσιρικάς ενός διηγήματος του Τσέχωφ,το παιδί ενός δημόσιου προσώπου(με χρυσά κουτάλια το ταΐζουν!),το παιδί στην ανακοίνωση του Amber Alert,το παιδί σου,το παιδί μέσα σου...

Στη χορεία των κοσμημάτων της ύπαρξής τους,περιλαμβάνεται η υποσυνείδητη αγνόηση της λογικής,μιαν άνευ λόγου φαιδρότητα,η πρώτη επαφή με ηθικούς προβληματισμούς,πείσμα-πολύ μα τρωτό και ο πολύτιμος λίθος της αγάπης.Ευρύτερα,μονίμως ξεσπούν σε κρίσεις ευτυχίας,έχουν έμφυτη τη φιλοφροσύνη-άλλο που τους την ξεριζώνουν μερικοί μερικοί-και αναλαμβάνουν τη συνέχεια της ανθρώπινης ιστορίας.Και της προϊστορίας...Και της εξουσίας.Έχουν και την υπερδύναμη να συγχωρούν σε κλάσματα δευτερολέπτων.Να δείτε Ποιον σας θυμίζουν...

Αναμφισβήτητα,αν ο Θεός λάβει ή έχει ποτέ λάβει ανθρώπινη υπόσταση,θα'ταν ένα παιδί,ένα παιδάκι σαν όλα τα άλλα,που τα κλαδιά τους δεν τους τα 'φθειραν ακόμα-και σιγά μην τα καταφέρουν!Θα 'ταν ένας νεανίας με οικουμενική ομορφιά και θα κατείχε τη μαγεία της ψυχοσωματικής κάθαρσης,που αμισθί θα πρόσφερε στην κομπανία των μεγάλων.Ακόμη,θα 'ταν μια αλτρουιστική μορφή και θα 'δινε άλλοθι στους καιροσκόπους κομπιναδόρους,όχι από επιλογή,μα από ελπίδα στο όραμα της μετάνοιας.Εν συντομία,θα 'ταν ένα πιτσιρικάκι που όσο θα δύνασαι να το χρησιμοποιήσεις για την εκπλήρωση προσωπικών γούστων,άλλο τόσο θα το ζηλεύεις και θα υποκινείσαι να το σέβεσαι!

Μπορεί τα προαναφερθέντα να ισχύουν και Εκείνος να βρίσκεται κοντά μας σε παιδική μορφή,το ανυπέρβλητο μεγαλείο Του να χωρά σε μια τόσο ταπεινή ύπαρξη.Ωστόσο,και αυτή να είναι η επίγεια εμφάνιση του Θεού,ποια είναι η θέση μας,ως μεγάλοι,απέναντι σε όσα αντιπροσωπεύει;Όλοι εμείς οι ολοκληρωμένες προσωπικότητες,οι έμπειροι και οι γνώστες,τι ουσιαστικό προσφέρουμε για την πνευματική ανάπτυξη των νεανίσκων;Και θα τα δούμε ως πηγές χρημάτων,και θα προκαλέσουμε την "αφαίμαξη" των ικανοτήτων τους,και θα τα εκθέσουμε στην υλική και ηθική ανέχεια,τον άβουλο τρόπο ζωής,την αποδοχή και προώθηση των κακόβουλων ιδεών.Θα τα αγνοήσουμε εξίσου είτε ζητήσουν καθοδήγηση σε μια δύσκολη περίσταση είτε οδηγίες για μια άγνωστη σ'αυτά οδό.Ακόμη,θα λοιδορήσουμε την αγνή τους φύση και,βέβαια,δε θα διακρίνουμε τίποτε ευνοϊκό σε εκείνα.Σ'Εκείνον.

Συνεπώς,τα μικρά είναι μόνα.Μόνα με το δίκιο τους,μόνα με τη δίψα τους για ορθή γνώση,μόνα με την έλλειψη υστεροβουλίας τους,μόνα με τον Θεό τους.Και έπεται να είναι μόνα για αιωνιότητες,αφού οι "ενήλικες"που υπάρχουν και θα υπάρξουν αδυνατούν να απογειώσουν το δυναμικό των απογόνων τους.Από την άλλη,ούτε ο Ύψιστος,ούτε οι όμοιοί του θα χαθούν...Και Εκείνος μας αγαπά δίχως όρια,και εκείνα ζητούν την κατάρριψη της ενήλικης κοσμοθεωρίας.Και Εκείνος μας συγχωρεί,ξέροντας ότι πάλι θα Τον απογοητεύσουμε,και εκείνα υποφέρουν στο όνομα της απληστίας.Και Εκείνος εκπροσωπεί την εξέλιξη,τη διαιώνιση,και αυτά είναι έρμαια μιας άμοιρης συνέχειας... 

Τίποτα δεν θα τους μάθουμε,τίποτα αξιομνημόνευτο!Και μας προειδοποίησαν ότι ο εγωκεντρισμός μας είναι υπέρμετρος,κραύγαζαν για την ωρολογιακή βόμβα του πλανήτη μας.Τικ,τακ,περνούν τα άσωτα λεπτά...Και κείνα καρτερούν τη λύτρωση της καταστροφής.Λες και ο Θεός δεν καρτερεί,αφού είδε και απόειδε με τα καμώματα των "ωρίμων"..