"Παλίρροια" του Στυλιανού Δρακόπουλου (5ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής - Ποίηση)

Παλίρροια

Ένα φύλλο που τρέμει
στις ορέξεις του ανέμου
το κορμί σου απόψε λυγάει
ξεραμένο το στόμα
τρέχουν δάκρυα ποτάμι
πέφτουν πάνω του και ξεδιψάει

Το τσιγάρο σαν φάρος
μία ανάβει μια σβήνει
ο καπνός, σύννεφο που σκορπάει
κατακλύζει τον χώρο
σαν θηλιά σε τυλίγει
και σε σφίγγει όσο δεν πάει

Κάποιο φως σε τυφλώνει
το μυαλό σου θολώνει
μοιάζει η γη γύρω σου να γυρνάει
Η καρδιά σου μπουκάλι
μες στο μαύρο σου χάλι
σφηνοπότηρα να σε κερνάει

Πλέον η νύχτα χαράζει
σαν καράβι βουλιάζει
το κορμί σου, δε σε βαστάει
Κόκκινα είναι φανάρια
τα δυο σου τα μάτια
η πορεία σου εκεί σταματάει

Κλείνουν τα βλέφαρά σου
ηρεμεί η καρδιά σου
όταν ο ήλιος μύτη πια σκάει
Η παλίρροια φεύγει
θα είν' η θάλασσα λάδι
καθώς μια ημέρα νέα ξεκινάει