Η κατάταξη των νικητών στην ανθολογία "Στα Σύνορα Του Τρόμου" κλείνει
με την Σοφία Κραββαρίτη στην τρίτη θέση και το διήγημα "Το Πλάσμα", του
οποίου ακολουθεί απόσπασμα. Τις επόμενες μέρες, θα παρουσιάσουμε και τα
υπόλοιπα επτά που διακρίθηκαν.
ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ
Η ντουλάπα ήταν σιδερένια και την είχε φτιάξει μόνος του. Του άρεσαν οι κατασκευές και κατά καιρούς όλο και με κάτι πιανόταν. Πλησιάζοντας άκουσε έναν περίεργο ήχο να έρχεται από το μέρος της. Κοκάλωσε εκεί που ήταν, σφίγγοντας τον λοστό στο χέρι του. Ο ήχος σταμάτησε, αλλά αυτό δεν τον καθησύχασε. Το μυαλό του δούλευε αστραπιαία και προσπαθούσε να ζυγίσει την κατάσταση. Αν έφευγε, ίσως να μην έβρισκε τίποτα στο σπίτι της Φαίης, αν συνέβαινε το ίδιο στο δικό του και από την άλλη, δεν θα μπορούσε να γυρίσει πίσω. Αν αυτό που είχε δει η Φαίη ήταν τώρα εκεί, μέσα στην ντουλάπα του, είχε μία ευκαιρία να το αντιμετωπίσει. Εκτός κι αν ήταν πολλά. Και όλα αυτά φυσικά, ΑΝ.
«Κωνσταντίνε!», άκουσε την Φαίη να του φωνάζει.
Δεν ήξερε τι να κάνει. Αν έβγαινε να της απαντήσει, θα έχανε το πλεονέκτημα, αν μπορούσες να το πεις έτσι. Αν έμενε, μάλλον θα την τρομοκρατούσε κι άλλο με την σιωπή του. Ο ήχος ξανακούστηκε κάνοντάς τον ν’ αποφασίσει να μείνει εκεί και να το ρισκάρει.
«Κωνσταντίνε που είσαι; Μίλησέ μου!»
Δεν χρειαζόταν να την δει για να καταλάβει ότι ήταν έτοιμη να καταρρεύσει. Σκέφτηκε να βγει λίγο πιο έξω πισοπατώντας και να την ειδοποιήσει, όταν η πόρτα της ντουλάπας άνοιξε μ’ έναν εκκωφαντικό θόρυβο.
«ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ!!!», ούρλιαξε η Φαίη ακούγοντας την φασαρία.
«ΜΕΙΝΕ ΕΚΕΙ ΦΑΙΗ!», φώναξε τώρα κι αυτός βλέποντας το πλάσμα που ξεχύθηκε με φόρα από την ντουλάπα.
«Θεούλη μου», μουρμούρισε αντικρίζοντάς το, «τι είναι αυτό;»
Το πλάσμα τον κοίταζε απειλητικά ανοίγοντας το τεράστιο στόμα του και ο Κωνσταντίνος ανατρίχιασε βλέποντας τα πριονωτά του δόντια. Δεν πρόλαβε να σκεφτεί κάτι άλλο, επειδή αυτό του επιτέθηκε βγάζοντας μία απαίσια κραυγή. Προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του, το απέκρουσε καταφέρνοντας να του δώσει ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι με τον λοστό, αιφνιδιάζοντάς το.
Η ντουλάπα ήταν σιδερένια και την είχε φτιάξει μόνος του. Του άρεσαν οι κατασκευές και κατά καιρούς όλο και με κάτι πιανόταν. Πλησιάζοντας άκουσε έναν περίεργο ήχο να έρχεται από το μέρος της. Κοκάλωσε εκεί που ήταν, σφίγγοντας τον λοστό στο χέρι του. Ο ήχος σταμάτησε, αλλά αυτό δεν τον καθησύχασε. Το μυαλό του δούλευε αστραπιαία και προσπαθούσε να ζυγίσει την κατάσταση. Αν έφευγε, ίσως να μην έβρισκε τίποτα στο σπίτι της Φαίης, αν συνέβαινε το ίδιο στο δικό του και από την άλλη, δεν θα μπορούσε να γυρίσει πίσω. Αν αυτό που είχε δει η Φαίη ήταν τώρα εκεί, μέσα στην ντουλάπα του, είχε μία ευκαιρία να το αντιμετωπίσει. Εκτός κι αν ήταν πολλά. Και όλα αυτά φυσικά, ΑΝ.
«Κωνσταντίνε!», άκουσε την Φαίη να του φωνάζει.
Δεν ήξερε τι να κάνει. Αν έβγαινε να της απαντήσει, θα έχανε το πλεονέκτημα, αν μπορούσες να το πεις έτσι. Αν έμενε, μάλλον θα την τρομοκρατούσε κι άλλο με την σιωπή του. Ο ήχος ξανακούστηκε κάνοντάς τον ν’ αποφασίσει να μείνει εκεί και να το ρισκάρει.
«Κωνσταντίνε που είσαι; Μίλησέ μου!»
Δεν χρειαζόταν να την δει για να καταλάβει ότι ήταν έτοιμη να καταρρεύσει. Σκέφτηκε να βγει λίγο πιο έξω πισοπατώντας και να την ειδοποιήσει, όταν η πόρτα της ντουλάπας άνοιξε μ’ έναν εκκωφαντικό θόρυβο.
«ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ!!!», ούρλιαξε η Φαίη ακούγοντας την φασαρία.
«ΜΕΙΝΕ ΕΚΕΙ ΦΑΙΗ!», φώναξε τώρα κι αυτός βλέποντας το πλάσμα που ξεχύθηκε με φόρα από την ντουλάπα.
«Θεούλη μου», μουρμούρισε αντικρίζοντάς το, «τι είναι αυτό;»
Το πλάσμα τον κοίταζε απειλητικά ανοίγοντας το τεράστιο στόμα του και ο Κωνσταντίνος ανατρίχιασε βλέποντας τα πριονωτά του δόντια. Δεν πρόλαβε να σκεφτεί κάτι άλλο, επειδή αυτό του επιτέθηκε βγάζοντας μία απαίσια κραυγή. Προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του, το απέκρουσε καταφέρνοντας να του δώσει ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι με τον λοστό, αιφνιδιάζοντάς το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου