Independence Day: Resurgence (2016, ελληνιστί «Ημέρα Ανεξαρτησίας: Νέα Απειλή»)

Βαθμολογία 2,5 / 5

Εμείς οι 30-something έπρεπε να περιμένουμε 20 ολόκληρα χρόνια για να δούμε τη συνέχεια της κλασικής ταινίας επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του ’90, «Ημέρα Ανεξαρτησίας». Άσχετα αν μας άρεσε ή όχι, θεωρείται ορόσημο για τις ταινίες του είδους της. Έφτασε λοιπόν η στιγμή, ακριβώς 20 χρόνια μετά την πρώτη, να απολαύσουμε (;;;) τη συνέχεια.

Χρονικά λοιπόν βρισκόμαστε όντως 20 χρόνια μετά την πρώτη καταστροφική επίσκεψη των εξωγήινων στη γη. Ο πλανήτης έχει επουλώσει τις πληγές του, επικρατεί μια γενικότερα ειρηνική ατμόσφαιρα και το ανθρώπινο είδος έχει αναπτυχθεί αρκετά. Έλα όμως που ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος πάντα. Μια δεύτερη, ακόμα πιο ισχυρή επίθεση είναι προ των πυλών, οι άνθρωποι διαπιστώνουν ότι ακόμα και ενωμένοι, δεν έχουν τα όπλα τα αποτρέψουν την καταστροφή του κόσμου από ένα εξωγήινο είδος που το μόνο που θέλει είναι να απομυζήσει την ενέργεια του πυρήνα της γης και να μας πετάξει σαν στημένη λεμονόκουπα. Να ναι καλά όμως οι πρωταγωνιστές αμερικάνοι που βρίσκουν τη λύση για μία ακόμα φορά και γίνονται οι σωτήρες του ανθρώπινου είδους (τουλάχιστον στις ταινίες τα καταφέρνουν καλά σε αυτό το ρόλο....). 

Με τους βετεράνους του είδους Jeff Goldblum και William Fichtner αλλά και τον συμπαθή Bill Pullman να αποτελούν τη σύνδεση με το παρελθόν και τους νεότερους Liam Hemsworth και Maika Monroe να προσφέρουν μια νότα νεανικότητας, η ταινία προσπαθεί να ανανεώσει το ενδιαφέρον διατηρώντας όμως τα ίδια χαρακτηριστικά με την πρώτη ταινία. Για την ακρίβεια, ακριβώς τα ίδια. Καμία πρωτοτυπία τόσο σε σενάριο όσο και σε σκηνοθεσία. Ακόμα και τα εφέ, παρότι εντυπωσιακά, θυμίζουν πολύ την πρώτη ταινία. Οπότε δύο είναι τα τινά....είτε η πρώτη ήταν υπερβολικά άρτια τεχνικά για την εποχή της, είτε η δεύτερη είναι υπερβολικά συνηθισμένη για την εποχή της. Σαφώς και οι εικόνες καταστροφής, ειδικά κατά την προσγείωση του υπερβολικά μεγάλου διαστημόπλοιου, είναι εντυπωσιακές.

Όπως και οι σκηνές μάχης ειδικά προς το τέλος (αν και υπερβολικά χαωτικές που πραγματικά δεν ξέρεις ποιος σκοτώνει ποιον). Αλλά πέραν τούτου ουδέν. Για ηθοποιία ας μη μιλήσουμε καλύτερα....ότι περιμένεις παίρνεις. Όπως και για ανάπτυξη χαρακτήρων. Περιττές πολυτέλειες.....Έλειπε και ο Will Smith που επισήμως δεν δέχτηκε να συμμετέχει λόγω σεναρίου, ανεπισήμως λόγω ασυμφωνίας στην αμοιβή (ή το ανάποδο; Δεν ξέρω...). Αλλά βρε αγαπητέ Ronald Emmerich, δεν γίνεται να μου αφήνεις ανεκμετάλλευτο τον εξαιρετικό σε τέτοιες ταινίες Goldblum ή τον Pullman και να βασίζεσαι στον συμπαθή κατά τα άλλα Hemsworth (εγώ πάντως ακόμα μπερδεύω τα αδέρφια Hemsworth…στο μυαλό μου όλοι ίδιοι είναι!!).

Αν σας άρεσε η πρώτη, δείτε τη. Θα νομίζετε ότι βλέπετε το remake της. Αν περιμένετε κάτι διαφορετικό, μην τη δείτε. Πολύ απλά γιατί το σενάριο είναι μια παραφουσκωμένη επανάληψη της πρώτης ταινίας.