"Εκείνο το καλοκαίρι" (4ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής)

Από την Μαρία Καφφέ

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

   

      Αρχικά κούνησα το μαντήλι στο λιμάνι και αποχαιρέτησα τις κολλητές μου,που αναχώρησαν για διάφορα νησιά,αφηνοντάς με μόνη στην πόλη.Στη συνέχεια,πήγα και άνοιξα ένα τραπεζικό λογαριασμό,καταθέτωντας τα 100 ευρώ που περιείχε το πενιχρό μου κομπόδεμα.Πως θα τα κατάφερνα να τα πολλαπλασιάσω;Οι γονέις μου ήταν κατηγορηματικοί.Είχαν λεφτά για να διαθέσουν να σπουδάσω σε κάποιο ιδιωτικό κολέγιο,αλλά όχι για υποκριτική.Το θεωρούσαν χαμένο κόπο,χρόνο και χρήμα...

-Αν  το θέλείς τόσο πολύ,μάζεψε μόνη σου τα χρήματα,μου δήλωσαν,

Πιστεύοντας οτι θα με αποθάρυναν τόσο, ώστε να ενδώσω τελικά στις προτροπές τους να γίνω βρεφονηπιοκόμος η προγραμματίστρια! Δε  με ήξεραν καθόλου καλά! Απο τα 8 μου χρόνια.Το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω ηθοποίος..Ακόμα και άν έπρεπε να γίνω χίλια κομμάτια,για να μαζέψω τα χρήματα!Μήπως και τα περισσότερα αστέρια του Χόλιγκουντ κάπως έτσι δεν ξεκίνησαν την καρίερα τους;

ΝΕΟ ΚΟΡΙΤΣΙ,ΦΙΛΟΤΙΜΟ,ΨΑΧΝΕΙ....ΔΟΥΛΕΙΑ!

    Για καλή μου τύχη,το μεγαλύτερο παγωτατζίδικο της γειτονίας μου έψαχνε παρτ-τάιμερς εποχιακούς υπαλλήλους για να καλύψουν τα κενά όσων έφευγαν για διακοπές.Προσλήφθηκα αμέσως.Προφανώς γιατί ήμουν ανέκαθεν η καλύτερη πελάτισσα του μαγαζίου,γεγονός που εκτιμήθηκε δέοντως. Καθημερινά απο τις 8 το πρωί ως τις 4 το απόγευμα.Έπρεπε να βρίσκομαι στο πόστο μου και να γεμίζω χωνάκια με παρφέ κρέμα,άφθονο σιρόπι και καβουρντισμένα μυγδαλάκια.Θέωρησα την πρόσληψη σαν προσωπική μου νίκη και το γίορτασα με μία γρανίτα κερασμένη απο το νέο μου αφεντικό.Οκ έιχα κλέισει τα πρωινά μου.Τα απογέυματα τι θα έκανα;

-Η Λίλιαν της κυρίας Μαρίας θέλει να αρχίσει φροντιστήριο για να παει στην Α Γυμνασίου προετοιμασμένη.Μου είπε η μητέρα μου,αφήνοντας με να καταλάβω οτι ήταν με το μέρος  μου και άρα μπορούσα να ελπίζω στη βοήθεια της. Τηλεφώνησα στη Κυρία Μαρία και συμφωνήσαμε ότι με 100 ευρώ την εβδομάδα θα προετοίμαζα την κόρη της για το Γύμνασιο,πηγαίνοντας στο σπίτι τους Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή.Ακόμα και έτσι,όμως τα εισοδήματα μου δεν έφταναν με τίποτα να καλύψουν τα έξοδα για την σχολή.Έπρεπε να βρώ και άλλη δουλεια! Αγόρασα μια τοπική εφημερίδα αγγελιών.Δυστυχώς έλαχιστες αγγελίες έκαναν για μένα.Ούτε μηχανάκι οδηγούσα για να παραδίδω Πίτσες,ούτε γραφομηχανή ήξερα για να πληκτολογώ κείμενα,ούτε πτυχίο διέθετα για να βρώ μια απογευματινή δουλειά γραφείου....Ουπς για μια στιγμή.Αυτήν η αγγελία μέσα στο πλαίσιο ίσως και να...<<Ζητείται νέα κοπέλα ,με φαντασία και ευχάριστη προσωπικότητα, να αγαπάει τα παιδιά....>>τηλεφώνησα αμέσως και την επόμενη μέρα πήγα για ραντεβού με την υπεύθυνη του γραφείου.

Μου εξήγησε οτι χρειαζόταν ένα κορίτσι που θα πήγαινε σε παιδικά  πάρτυ γενεθλίων  και κατασκηνώσεις ντυμένη κλόουν.Το μόνο που θα έπρεπε να κάνω είναι να μεταμφιέζομαι,να   μακιγίαρομαι και να πηγαίνω να παίζω με τα πιτσιρίκια.Αναφώνησα με ενθουσιασμό...

-Εγώ ειμαι ο ανθρωπός σας!!!!! Συμφωνήσαμε στα λεφτά κι αναχώρησα αφήνοντας πίσω το όνομα και το νούμερο του κινητού μου.Ένιωσα σχεδόν ευτυχησμένη.Τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο να κάνω το ονειρό μου πραγματικότητα!!!!!

ΣΚΛΗΡΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

   

  Η πρώτη κάρτα απο την Μύκονο,όπου είχαν πάει η Λένα με τη Ζωζώ για διακοπές έγραφε

-Πάρε το πρώτο καράβι και έλα να ζήσεις το πίο τρελό καλοκαίρι της ζωής σου!!!!

  Μα πόσο απαράδεκτες!!!Εγώ κόντευα να αποκτήσω κιρσούς από την ορθοστασία στο Παγωτατζίδικο και αυτές είχαν βαλθεί να με ξεσηκώσουν.Η  ψυχολογική πίεση ήταν πολύ χειρότερη απο την σωματική κούραση.Ξαφνικά είχα μεταμορφωθεί στο κορίτσι-λάστιχο!Ξυπνούσα  άγρια χαράματα,περνούσα τα πρωινά στην δουλειά,παραγεμίζοντας με μπαλάκια παγωτού τα χωνάκια που αγκομαχούσαν.Επέστρεφα σπίτι τρέχοντας για να φάω κάτι ελαφρύ. Διάβαζα για να προετοιμάσω το μάθημα της Λίλιαν,Πήγαινα στο σπίτι της με την ελπίδα οτι θα την έπειθα να ασχοληθεί λιγάκι με όσα είχα προετοιμάσει για την παράδοση και στο τέλος του μαθήματος έκλεινα ραντεβού για τα παιδικά πάρτυ  και τις κατασκηνώσεις.Οταν τύχαινε ένα πάρτυ καθημερινή,πήγαινα με μισή καρδιά...Που να την βρώ την όρεξη να παίξω μουσικές καρέκλες με είκοσι οχτάχρονα που εκσφεντόνιζαν καραμέλες και κερασάκια της τούρτας και πλειμομπίλ φωνάζοντας σε χορωδιακό ρυθμό κάνοντας το σπίτι μπάχαλο...

Ωστόσο δεν με έπερνε να αρνούμαι δουλειές.Είχα ανάγκη τα λεφτά.Όποτε είχα χρόνο το εκμεταλλευόμουν για λίγο έξτρα χαρτζιλίκι.Αναλάμβανα το πότισμα του κήπου μιας γειτόνισσας.Μοίραζα διαφημιστικά φυλλάδια στα φανάρια και γενικά μετρούσα τις μέρες με κριτήριο τα χρήματα που είχα βγάλει στο τέλος της καθεμίας!!!

  Το νουμεράκι στο βιβλιάριο καταθέσεων μου άρχισε να ανεβαίνει..Μόλις πέρασε το όριο των 500 ευρώ, μου έκανα ενα δωράκι...Μου χάρισα ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με Αμέθυστο...Το πρώτο πράγμα που απέκτησα στη ζωή μου με χρήματα που είχα βγάλει με τον ιδρώτα του προσώπου μου.Στο μεταξύ τα μηνύματα στο κινητό μου γινόταν ακόμη πιο πιεστικά

Καλά τι κάνεις εκεί;Εδώ περνάμε τέλεια.

Φανταζόμουν όλες τις κολητές μου να ξεροψήνοντε σε παραλίες και να πλατσουρίζουν σε καταγάλανα νερά και το πείσμα μου γιγαντωνόνταν μέσα μου.Το πρώτο καλοκάιρι  ανεξαρτησίας μετά το σχολείο ,το πρώτο καλοκαίρι  χωρίς θερινά μαθήματα και φροντιστήρια.Όμως εγώ το θυσίαζα στο βωμό ενός στόχου που δεν ήξερα κάν άν θα μου έβγαινε σε καλό. Και η κούραση έκανε τα μέλη μου βαριά και τη διάθεση μου απαισιόδοξη και μίζερη...Το χειρότερο ήταν ότι δεν υπήρχε κανείς πλάι μου να μου πεί αν έκανα το σωστό ή μιά τρύπα στο νερό...

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΞΙΖΕΙ....

      Αρχές Σεπτεμβρίου πιά και οι φίλες μου έχουν επιστρέψει μαυρισμένες και ξεκούραστες.Έχουν άπειρα να διηγηθούν και πολλές φωτογραφίες απο τα καλοκαιρινά τους love stories.Τις έχουν φέρει ως αποδεικτικά στοιχεία ενός αξέχαστου καλοκαιρίου.Εγώ απο την άλλη μεριά,δεν έχω τίποτα να τους δείξω.Το δέρμα μου είναι θαμπό και το βλέμμα μου κουρασμένο.Δεν είμαι ξέγνοιαστη και χαλαρή όπως εκείνες.Έχω όμως κάτι στο βάθος του τρίτου συρταριού του γραφείου μου που με κάνει και χαμογελώ. Ένα βιβλιάριο με ένα πενταψήφιο νουμεράκι που κοιτάζω κάθε βράδυ πρίν πέσω για ύπνο.Ένα νουμεράκι που για μένα είναι ο  πολυτιμότερος θησαυρός του κόσμου..

Είναι τα δικά μου χρήματα !Είναι το μέσο που μόνη μου απόκτησα,για να μπορέσω να αγγίξω το παιδικό μου όνειρο.Σε μερικές μέρες θα αρχίσουν τα μαθήματα στη σχολή και εγώ θα είμαι εκεί στα πρώτα θρανία.Μόνη μου το έκανα αυτό το θαύμα!

  Για πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο δυνατή και τόσο αυτάρκης.Αυτό το καλοκαίρι δεν ήταν χαμένο!Ήταν ένα στοίχημα που κέρδισα , πατώντας σταα πόδια μου...Θέλω να ανέβω πάνω σε ένα ψηλό βάθρο και να φωνάξω..

Για να νικήσεις πρέπει να παλέψεις.....Μπορεί αυτό να απαιτεί θυσίες και ξεβόλεμα αλλά...Πιστεψέ με...Πάντα αξίζει!!Σύγουρα...

απο την άλλη οι κολλητές  μου πως πέρασαν το καλοκαίρι τους;

θα σας πώ τώρα τι μου διηγήθηκαν για τους καλοκαιρινούς τους έρωτες...

ΜΥΚΟΝΟΣ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2015.

Εκείνο το βραδάκι ,έγω και η κολλητή μου,η Ελένη καθόμασταν στο μικρό λιμανάκι,ατενίζοντας τη θάλασσα,που το βράδυ έμοιαζε ακόμη πιο μαγευτική και μυστηριώδης...

  Δύο άγνωστοι τουρίστες φωτογράφιζαν ένα χταπόδι που μόλις έιχε  ψαρέψει κάποιος.Η φίλη μου που θα έδινε για lower  θέλοντας να κάνει εξάσκηση στην -κατα κοινή ομολογία μέτρια προφορά της,τους πλησίασε και άρχισε τα γνωστά

   -do you speak english? where are you from? what's your name?

   Εγώ ξέσπασα σε νευρικά γέλια,ενώ εκείνοι κοίταζαν εκπλητοί.

-Ελένη σταμάτα της είπα.Θα νομίζουν οτι τους κάνουμε καμάκι.

-Μην λες την λέξη καμάκι την ξέρουν οι ξένοι..μου απάντησε.

Τελικά πιάσαμε κουβέντα και γνωριστήκαμε.Έιχαν έρθει με γκρούπ απο την Ούγγαρια για δύο εβδομάδες στην Ελλάδα.Τον έναν τον έλεγαν  Balazs και ήταν 18 χρονών.Άπο την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι του άρεσα,γιατι με κοίταζε διαπεραστικά...Έτσι ενώ η   Ελένη ήθελε να κάνει Practice στη γλώσσα, κατέληξα εγώ να μιλάω με τον Balazs  και η Ελένη να κρίνει την προφορά μου!!!

     Συμφωνήσαμε να βρεθούμε μόνοι μας την επόμενη μέρα.Μιλήσαμε πολύ.Εκείνος μου περιέγραψε την ζωή του στην Ουγγαρία και εγώ τη δική μου στην Αθήνα.Ήταν μοναδική εμπειρία για πολλούς λόγους.Κυρίως γιατί μάθαινα τόσα πράγματα για τις συνήθειες ενός ξένου πολιτισμού.

   Ένα βράδυ,η Ελένη μας έβγαλε φωτογραφία αγκαλιά πλάι στην θάλασσα.'Ηταν  το βράδυ που πολύ τρυφερά και ρομαντικά ,μου εξομολογήθηκε τα συναισθήματα του.Ήθελε να είναι ο Ρωμαίος μου και εγώ η Ιουλιέτα του και να με πάρει να φύγουμε μακρυά.Να είμαστε για πάντα μαζί!Ήμουν ,όπως έλεγε ,ο πρώτος του  έρωτας.'Οσο για μένα;;;;Έιχε καταφέρει με την ευαισθησία και τη θέρμη της καρδιάς του να αγγίξει τις πιο κρυφές χορδές της ψυχής μου.Όταν ήμουν μαζί του πετούσα ..Περάσαμε δύο υπέροχες εβδομάδες.Το βράδυ  του αποχωρισμού είμασταν μαζί ως τα ξημερώματα.Πρίν φύγει ανταλλάξαμε διευθύνσεις,φιληθήκαμε και συμφωνήσαμε να κρατήσουμε ζωντανές τις αναμνήσεις αυτής της καλοκαιρινής αγάπης...

     Απο τότε αλληλογραφούμε συχνά.Μου στέλνει κάρτες,ακόμη και την Ημέρα της Γυναίκας!Εκείνος φοιτητής πια και εγώ επίσης φοιτήτρια.Έχει σχέση με μια κοπέλα και εγώ έχω σχέση εδώ και ενάμιση χρόνο με άλλον.Αυτήν όμως η αληθινή έλξη που υπήρχε ανάμεσα μας,ίσως κάτω απο άλλες συνθήκες να εξελίσσοταν σε έναν μεγάλο,φλογερό έρωτα.Ωστόσο,παρά τη γλυκόπικρη γεύση που μου άφησε αυτήν η ιστορία,συνειδητοποίησα,πως ότι είναι ωραίο δεν κρατά για πολύ.....Εύχομαι πραγματικά όλα τα κοριτσιά να γνωρίσουν  έστω για μία στιγμη της ζωής τους ένα σπάνιο πλάσμα σαν τον Balazs!!!

ΤΕΛΟΣ

ΜΥΚΟΝΟΣ...ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ

  

Πηγαίνοντας με την αδερφή μου στην Μύκονο, το νησί που μοιάζει με τεράστιο κλάμπ,μείναμε στο σπίτι της θέιας μου με τα δύο ξαδέρφια μου να ετοιμάζονται για κλάμπιγκ. Η μικρή οδυνηρή εκπληξούλα για μένα ήταν,ότι δε θα με έπερναν μαζί!!!-δεκατετράχονα δεν επιτρέπονται...Είπε ο μεγαλύτερος ο Νικόλας.Με άφησαν σπίτι με το στόμα ανοιχτό και έκφραση όλο μίσος...Αποφάσισα να μην κυλήσουν έτσι οι διακοπές μου.Θα έπαιρνα το αίμα μου πίσω!Περίμενα ως το βράδυ που έπεσαν εξουθενωμένοι για ύπνο και έβαλα το σχεδιό μου σε εφαρμογή.. Μπαίνοντας σαν κλέφτης στο δωμάτιο,έβγαλα το υγρό  VAPONA απο την μπρίζα και άφησα τα κουνούπια να της ρουφήξουν το αίμα....

  Πήγα μετά στον Κλέονα και γνωρίζοντας οτι το πρωί διψάει,έβαλα στο νερό ένα χαπάκι που θα τον έστελνε γρήγορα στην τουαλέτα! Μετά πλησίασα τον κοιμησμένο Νικόλα και αφού του έριξα ένα ίδιο χαπάκι,πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου του.

   Όλα πήγαν ,όπως τα σχεδίασα.Το καζανάκι ακούγοταν όλη μέρα,συν τα βρισίδια του Νικόλα για τα κλειδιά του αυτοκινήτου του. Η αδερφή μου την ψιλογλίτωσε μόνο που...έχασε(έχασε;) την ενυδατική κρέμα και το κραγιόν της.Η θεία μου τους μάλωνε όλους,παινεύοντας μόνο εμένα..Το ήσυχο ανιψάκι της!!!!

Και μετα;

Θα αναρωτίεστε σύγουρα μετά τι συνέβη...Λοιπόν εγώ το διασκέδαζα αφάνταστα.Το βραδάκι όμως,όλα άλλαξαν.Η ένεργεια του χαπιού σταμάτησε,ο Νικόλας βρήκε τα κλειδιά του,η αδερφή μου ξέχασε τα κουνούπια και το κραγιόν της..Ώστόσο είχε χαλάσει το κέφι τους και έμειναν μέσα,ρωτόντας ο ένας τον άλλο,τι είχε φταίξει..Οι καλύτερες μου διακοπές (ως τότε!).

      

           Κατεβαίνοντας, όμως, θριαμβευτικά τη σκάλα η τύχη μου με εγκατέλειψε και κουτρουβαλίαστηκα,με αποτέλεσμα να σπάσω το χέρι μου!!!Τα “λούστηκα” δηλαδή...Το έπομενο βράδυ βγήκαν πάλι αφήνοντας το σακάτικο πίσω!!!Έχασα ακόμα και τις μικροαπολαύσεις των διακοπών...μπάνιο,πισίνα,φίλους...καλά να πάθω!!!Όποιος σκάβει τον λάκο του άλλου τελικά πέφτει ο ίδιος μέσα...

ΤΕΛΟΣ

ΜΥΚΟΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΡΙΤΗ

    Άνοιξα τα μάτια..Το θαλασσινό αεράκι χτυπούσε το προσωπό μου.Δροσιά και ηρεμία σε ένα καράβι για την Μύκονο.Τι άλλο ήθελα; Μέσα στις σκέψεις μου δεν παρατήρησα,πως ένας ίσκιος στέκοταν απο πάνω μου.Ένα αγόρι με σχιστά γκρίζα μάτια με κοιτούσε.. “Πάντα έτσι τρομάζεις τους άλλους;Ρώτησα.Δέν πήρα απάντηση.Κάθησε στο κατάστρωμα κοντά στην καρέκλα μου.Με χειρονομίες μου έδειξε το λαιμό του..-Δεν μπορείς να μιλήσεις;Ρώτησα.Έγνεψε καταφατικά.Τον ρώτησα το όνομα του.Έβγαλε ένα σημειωματάριο και έγραψε.-Έχω το πιο κουλό όνομα που μπορείς να φανταστείς.Θές σύγουρα να το μάθεις; Και πρόσθεσε -Έχεις τρομερό μουτράκι όταν κοιμάσε,αλλά ξύπνια είσαι σκέτος πίνακας ζωγραφικής..Γέλασα.Τον ρώτησα που πηγαίνει,απάντησε ..-Μύκονο και πρότεινε να με ξεναγήσει,μια και είχε ξαναπάει.Με πήρε ο ύπνος και κάποια στιγμή ξύπνησα με ένα χάδι στα μαλλιά.-Σόρυ για την κινησή μου αλλά...φτάσαμε έγραψε.Κατεβαίνοντας προσφέρθηκε να μεταφέρει τα πραγματά μου.Του έδωσα την διεύθυνση του ξενοδοχείου,όπου με περίμενε η φίλη μου που θα μέναμε μαζί.Μου έστειλε ένα φιλάκι και έφυγε.

  

         Το ίδιο απόγευμα ήρθε και με βρήκε στη βόλτα στο λιμάνι.Γνωριστήκαμε περισσότερο.Συννενοούμαστε πλέον με κινήσεις και νοήματα.Το ηλιοβασίλεμα έφερε την έκπληξη.Με κοίταξε με μάτια που έλαμπαν και έσκυψε και με φίλησε αργά,με απόλυτο συγχρονισμό,αγκαλιαστήκαμε.Μου έδωσε να καταλάβω οτι ήθελε να είμαστε μαζί.Μου άρεσε.Με κολάκευε το ενδιαφέρον του,αλλά-Θέλω να μείνω ανεξάρτητη..ψιθύρισα..-κρίμα δεν θέλω να σου γίνομαι βάρος.Θα πάψω να σε ενοχλώ,αλλά ξανασκέψου το σε παρακαλώ,  έγραψε στο χαρτί και έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι.

  Το σκέφτηκα,το έψαξα απο καθε πλευρά.Ένα τσίμπημα στην καρδιά δε με άφηνε σε ησυχία.Τέσσερις μέρες αργότερα έλαβα ένα γράμμα του.Σε ξέρω τόσο λίγο και όμως νιώθω να σε ξέρω καιρό.Είσαι  το μόνο κορίτσι χωρίς προβλήματα ομιλίας η ακουής που κατάφερα να κυνηγήσω.Πάντα κοιτούσα  κορίτσια με “δυσλειτουργίες” σαν κι εμένα.Ακόμα και άν ήθελα ένα “κανονικό” κορίτσι,έπνιγα τα συναισθήματα μου.Έσενα όμως σε ποθώ.Είναι κάτι  πρωτόγνωρο και πολύ δυνατό.Θ α ήθελα τόσο να είμαι μαζί σου,να σε ακολουθώ,να σου κάνω τα χατήρια..Σε παρακαλώ ..Μη με απορρίπτεις τόσο απόλυτα,άσε μου λίγο χώρο,δώσε μου μία ευκαιρία και θα δείς ότι έχω πολλά να σου δώσω..Άυτη είναι η τελευταία προσπάθεια προσσέγγισης.Μετά θα πάψω να ελπίζω.Άν μετανοιώσες δείξε μου ένα σημάδι.Όμως μη μου δώσεις ψεύτικες ελπίδες,μη με λυπηθείς.Μόνο την καρδία σου ακολούθα,όχι τον οίκτο σου. Σ'αγαπώ.Δάκρυσα.Δέν ήθελα να μπερδέψω την συμπόνια με τον έρωτα.Ήξερα πλέον την απάντηση αλλά δεν ήξερα από που πήγαζε.Σε λίγο συνειδητοποίσα πως σκεφτόμουν τα μάτια και τα χείλη του που επιθυμούσα να φιλήσω.'Αρα ,έρωτας υπήρχε μονάχα μέσα μου.Έγραψα σε χαρτόνι “Περιμένω την επόμενη κινησή σου” το έβαλα σε φάκελο και το έστειλα .Η αγωνία με έτρωγε...

       Ύστερα απο τέσσερις μέρες επιτέλους με ξύπνησε το γνωστό χάδι.Τινάχτηκα χαρούμενη.Φωτίστηκε ολόκληρος.Έγραψε έχουμε όλον τον καιρό να χτίσουμε την σχέση μας. “Είσαι σύγουρη πως το θέλεις;” με τη θετική μου απάντηση σφραγίστηκε μια σχέση που συνεχίζεται ως σήμετα, 23 μήνες μετά.Η αγάπη τελικά συμβιβάζεται με την ανεξαρτησία αν ξέρει καθεμία τα όρια της...

ΤΕΛΟΣ