"Ένα τυπικό πρωινό" (4ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής)

Από τον Αλέξη Φωκά

"Λα λα λα λα …"

"Φτου ρε γαμώτο! Πότε πήγε 7:30; Πριν 5 λεπτά ήταν 1, τ' ορκίζομαι!"

Έχει να κάνει μπάνιο. Κάνει τα πρωινά μπάνιο γιατί το βράδυ βαριέται.

Είναι σχεδόν καλοκαίρι κι έτσι έχει ζεστό νερό, εκτός και αν υπάρχει συννεφιά. Τις τελευταίες μέρες ο ουρανός δεν φοβάται καθόλου τις αστραπές, αλλά καλού κακού ανοίγει το θερμοσίφωνα. Ξαναπέφτει στο κρεβάτι για 5 λεπτά και αποκοιμιέται.

Κάθε μέρα βάζει το ξυπνητήρι στις 7:30 και το αναβάλλει συνεχώς, ανά 5 λεπτά, για δύο λόγους. Πρώτον, ελπίζει ότι στ' αλήθεια θα σηκωθεί στην ώρα του αυτή τη φορά. Δεύτερον έχει την ψευδαίσθηση ότι θα ξεκουραστεί παραπάνω, επειδή θα πάρει περισσότερους υπνάκους στα πεντάλεπτα διαλείμματα.

Η αλήθεια είναι πως δεν ποτέ έτοιμος να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα της νέας μέρας. Μεταθέτει την ευθύνη στον μελλοντικό Αλέξη. Είναι ωραίος τύπος ο μελλοντικός Αλέξης και θα ξέρει τι να κάνει. Εξάλλου μία χαρά περνάει εδώ με τα όνειρα και τις σκέψεις του.

Δεν μπορεί να το εξηγήσει, αλλά σε αυτά τα πεντάλεπτα διαστήματα βλέπει όνειρα, ολόκληρες ιστορίες. Αναρωτιέται αν αυτά όνειρα είναι αυθεντικά.

Προλαβαίνει και πέφτει στον βαθύ ύπνο που απαιτείται για να γεννηθεί ένα όνειρο ή μήπως είναι προϊόν σκηνοθεσίας του μισό-συνειδητού του εαυτού;

Αν είναι αυθεντικά πάντως, η ευκολία με την οποία έρχονται τον κάνει να υποθέτει ότι ονειρεύεται όλο το βράδυ, κάθε βράδυ, ασταμάτητα.

"Γι' αυτό ξυπνάω κουρασμένος; Και τι κάνω πιά σε όλα αυτά τα όνειρα;"

"Λα λα λα λα …"

"Μπορείς να πας να πνιγείς; Ευχαριστώ!"

Κοιμάται άλλα 5 λεπτά και αυτή τη φόρα βλέπει μία ιστορία με τα παιδιά από τη δουλειά. Το μόνο ρεαλιστικό στο όνειρο είναι … τίποτα! Τα όνειρα του είναι πολύ σουρεαλιστικά και συχνά γίνεται της κακομοίρας.

Δεν μπορεί να καταλάβει πως γίνεται να έχει τόση φαντασία όταν κοιμάται και καθόλου όταν είναι ξύπνιος.

"Λα λα λα λα …"

"Ηλίθιο πράγμα! Ποιός σε εφηύρε μπορείς να μου πεις;"

Άλλα 5 λεπτά, άλλη μία ιστορία.

Την πέμπτη φορά που αναβάλει το ξυπνητήρι, η πραγματικότητα, δειλά δειλά, εισβάλει στις σκέψεις του. Σκέφτεται πράγματα που έχουν συμβεί και που τον κάνουν να θέλει να χώσει το κεφάλι του σε ένα κουβά, πράγματα που θα ήθελε να έχουν συμβεί ή πράγματα που, διάολε γιατί όχι, μπορεί και να συμβούν.

Την πατάει όπως πολλές φορές και καταφέρνει και σηκώνεται τελικά στις 8:15. Νιώθει περισσότερο κουρασμένος απ' όταν ξύπνησε για πρώτη φορά.

Αν μπει τώρα για μπάνιο θα αργήσει πιο πολύ από ότι συνήθως. Δεν πειράζει, σκέφτεται. Εξ' άλλου πάντα κάθεται παραπάνω και αναπληρώνει. "Αναπλήρωση. Ωραίος ευφημισμός για να πεις 'χάνω χρόνο απ' τη ζωή μου'. Γιατί δεν μπορώ να σηκωθώ με τίποτα ρε γαμώτο;"

Μπαίνει στο ντούς και ανοίγει το ζεστό νερό. Όποτε πρέπει να βιαστεί να κάνει κάτι, του παίρνει περισσότερο χρόνο από συνήθως. Ρίχνει καυτό νερό με τις ώρες. Κάποτε αυτό σώνεται και αρχίζει και κρυώνει. Συνεχίζει μέχρι να παγώσει τελείως και λίγο ακόμα. Το κρύο νερό τον φέρνει στα ίσια του για κάποια ώρα.

Αφού τελειώσει και έχει ετοιμαστεί, η ώρα έχει πάει ήδη 9:15. Που να ετοιμάσει και πρωινό τώρα. Φεύγει άρον άρον. "Ε εντάξει. Θα αργήσω μόνο ένα τέταρτο παραπάνω από τη μισή ώρα που αργώ κανονικά."