Inside Out (2015, ελληνιστί «Τα μυαλά που κουβαλάς»)

Βαθμολογία 4,5 / 5

Αστεία, συγκινητική, πρωτότυπη, αληθινή...αυτή είναι η νέα (και καλύτερη) ταινία της Pixar που ασχολείται με την κρίσιμη παιδική ηλικία και την μετάβαση στην εφηβεία αλλά και τη σημασία της ανατροφής από την πλευρά των γονιών.

Οι δημιουργοί για να το πετύχουν αυτό προσωποποιούν τα 5 βασικά συναισθήματα που οδηγούν τους ανθρώπους σε αποφάσεις. Η χαρά, η λύπη, ο θυμός, ο φόβος και η αηδία λειτουργούν ως οι πιλότοι του μυαλού μας και ανάλογα ποιος έχει το πάνω χέρι μια συγκεκριμένη στιγμή, μας οδηγεί σε ανάλογη απόφαση. Έτσι, η ταινία μας δίνει μια εσωτερική ματιά στο πιλοτήριο του μυαλού όπου τα 5 συναισθήματα αναλαμβάνουν δράση κατά περίπτωση, τακτοποιούν τις αναμνήσεις μας και διαχειρίζονται τις αντιδράσεις μας. Πρωταγωνίστρια της ιστορία η μικρή Ράιλι, ένα χαρούμενο κοριτσάκι που όμως χάνει τη λάμψη του όταν αναγκάζεται να μετακομίσει από τη Μιννεσότα στο Σαν Φρανσίσκο λόγω της δουλειάς του πατέρα της. Εκεί ο έλεγχος χάνεται, η χαρά και η λύπη απομακρύνονται από το πιλοτήριο – στρατηγείο του μυαλού και τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο.  Οι βασικές αναμνήσεις της Ράιλι σβήνουν μία μία και οι πυλώνες της ζωής της καταστρέφονται (οικογένεια, ειλικρίνεια, διασκέδαση, φιλία, χόκει). 

Παρότι κινούμενα σχέδια, η ταινία έχει πολλά επίπεδα. Σαφώς και το πρώτο επίπεδο αφορά τα παιδιά που ως θεατές παρακολουθούν μια καλογυρισμένη παιδική ταινία, με αστείους ήρωες και καταστάσεις που ίσως αναγνωρίζουν και τα ίδια από τη ζωή τους. Το δεύτερο επίπεδο που την κάνει να ξεχωρίζει αφορά τη σημασία των συναισθημάτων στη ζωή μας. Πόσο απαραίτητα είναι όλα αφού μας προστατεύουν από κακοτοπιές αλλά και πόσο εύκολο είναι να μας οδηγήσουν σε λάθος μονοπάτια αν αναλάβει δράση το λάθος συναίσθημα. Η χαρά παίζει το ρόλο του ρυθμιστή και του εξισορροπιστή. Η λύπη παρότι αποτελεί την αιτία των προβλήματων, στο τέλος δίνει τη λύση, ο θυμός αποδεικνύει πόσο κακός σύμβουλος μπορεί να γίνει, ο φόβος απαραίτητος αλλά πάντα σε δεύτερο πλάνο και η αηδία σε συμπληρωματικό ρόλο. Το τρίτο και πολύ σημαντικό επίπεδο της ταινίας αφορά τις συμβουλές ανατροφής που δίνονται στους γονείς. Η οικογένεια της μικρής Ράιλι είναι μια χαρούμενη οικογένεια που όμως φτάνει η στιγμή που θα αντιμετωπίσει μια κρίση. Ο τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης αλλά και η στάση των γονιών απέναντι στη Ράιλι είναι ένα καλό παράδειγμα οικογενειακής λειτουργίας. 

Μια πραγματική ολοκληρωμένη ταινία που άξιζε το Oscar καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων και ίσως άξιζε ακόμα ένα Oscar για το σενάριο. Πρωτότυπη και ουσιαστική, ένα καλό μάθημα ζωής για μικρούς και μεγάλους.