Σκέψεις ενός προβληματισμένου Παναθηναϊκού

Τις τελευταίες ημέρες που δεν υπάρχει επίσημη αγωνιστική δράση, δύο ειδήσεις τράβηξαν το ενδιαφέρον μου. Μάλιστα είναι τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες και με τέτοιο timing που μόνο ως παιχνίδι της μοίρας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η κυκλοφορία τους. 

Το ένα συμβάν είναι τα επεισόδια που έγιναν σε ξενοδοχείο της Λευκάδας, τα ξημερώματα της ημέρας του τελικού του κυπέλλου στο βόλευ γυναικών όταν και (σύμφωνα με τις ειδήσεις) οπαδοί του ΠΑΟ εισέβαλαν σε ξενοδοχείο της περιοχής όπου διέμεναν οπαδοί του Ολυμπιακού και τα έκανα λαμπόγυαλο. Αλλά αυτό που με εξόργισε δεν είναι μόνο τα επεισόδια (δυστυχώς αυτά έχουν γίνει καθημερινότητα και προέρχονται από όλες τις πλευρές) αλλά κυρίως η αντίδραση της επίσημης ΠΑΕ, που αντί να καταδικάσει τα επεισόδια και να απαιτήσει να συλληφθούν οι δράστες, αντ’ αυτού στέλνει πρωτοκλασάτους δικηγόρους να υπερασπιστούν τους οπαδούς που συνελήφθησαν. 

Το δεύτερο συμβάν έχει να κάνει με τη συμπεριφορά κάποιων οπαδών της Αιντχόφεν στην Ισπανία που χλεύαζαν ζητιάνες που έσκυβαν για να μαζέψουν τα κέρματα που τις πετούσαν. Η συνέχεια έγινε γνωστή πριν λίγες μέρες. Η Αιντχόφεν αναγνώρισε 6 από αυτούς και τους απαγόρευσε την είσοδο στο γήπεδο για τους επόμενους 36 μήνες (που είναι και το ανώτατο όριο για αυτή την τιμωρία). Ούτε δικηγόρους έβαλε, ούτε σφύριξε αδιάφορα (όπως ο Ολυμπιακός για τους οπαδούς του που πριν τον αγώνα με την Άντερλεχτ ανάγκασαν αστυνομικούς να χρησιμοποιήσουν τα υπηρεσιακά τους περίστροφα για να γλιτώσουν), ούτε κατηγόρησε τον διαιτητή, τους επόπτες, τις ζητιάνες, τον Πάπα ή τον Θεό τον ίδιο. 

Η αντίδραση του επίσημου Παναθηναϊκού είναι ακόμα ένας κρίκος στην επικίνδυνη αλυσίδα των αποφάσεων των ΠΑΕ να προτιμήσουν να προστατέψουν τους παραβατικούς οπαδούς τους παρά το ίδιο το brand name της ομάδας που εκπροσωπούν. Εγώ, προσωπικά, είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι πρέπει να στήσουμε ένα άγαλμα στον Αλαφούζο γιατί έσωσε την ομάδα από τον εξευτελισμό της χρεοκοπίας και της Γ’ Εθνικής. Θα μπορούσε κάλλιστα πριν 3 χρόνια να αφήσει την ομάδα να πέσει και να εμφανιστεί αργότερα σαν Μεσσίας, όπως η Μελισσανίδης και να βγει μπροστά. Αλλά προτίμησε να παλέψει, να βάλει λεφτά, που πιθανότατα δεν θα πάρει ποτέ πίσω όπως ο Μαρινάκης από το Champions League, και να επιλέξει τον δρόμο της οικονομικής εξυγίανσης σταδιακά. Καταλαβαίνω ότι δυστυχώς, στην Ελλάδα για να επιτύχει ένα τέτοιο σχέδιο είναι απαραίτητη η συναίνεση και η στήριξη των οργανωμένων φιλάθλων. Παρότι κάτι τέτοιο με ξεπερνάει, δυστυχώς έτσι είναι. Με αυτή τη λογική προτίμησε να τα έχει καλά με τους οργανωμένους και αυτό δούλεψε για αρκετά μεγάλο διάστημα. Η ομάδα έκανε μικρά αλλά σταθερά βήματα, η γκρίνια ήταν απούσα από το γήπεδο και η οικονομική κατάσταση της ομάδας είχε στρώσει. Τελευταία όμως το σχέδιο κάνει νερά. Και ο Αλαφούζος φαίνεται να προτιμάει τους λίγους παρά τους πολλούς χιλιάδες οπαδούς που είναι ενάντια στη βία, οργανωμένους ή μη. Ο Παναθηναϊκός νοσεί και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι δεν μπορεί να γεμίσει ένα γήπεδο 20.000 θέσεων, τη στιγμή που λίγα χρόνια πριν είχε κάνει ρεκόρ σε κάρτες διαρκείας που ξεπερνούσε τις 30.000. Που είναι όλοι αυτοί οι οπαδοί; Γιατί δεν στηρίζουν την Παναθηναϊκή Συμμαχία και κάθε χρόνο οι εγγραφές δεν ξεπερνούν τις 8 με 9 χιλιάδες; Μήπως γιατί δεν υπάρχει το όραμα ενός υγιούς αθλητικού οργανισμού που θα παλεύει μέσα στο γήπεδο να κερδίσει ότι του αξίζει; Μήπως γιατί αυτοί που γέμισαν το γήπεδο στο ντέρμπυ με τον Ολυμπιακό, θα σκεφτούν να ξαναδώσουν τα λεφτά τους για να δουν, όχι αγώνα ποδοσφαίρου, αλλά Live feeding από τη Συρία;

Κ. Αλαφούζο, για να πετύχει το σχέδιό σας που είναι η ανάκαμψη του Παναθηναϊκού μας θα πρέπει να καταλάβετε ότι το συμφέρον του συλλόγου έρχεται πάνω από κάθε ατομικό συμφέρον είτε δικό σας είτε των οπαδών του. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να είναι οι οπαδοί του αλλά και οι πράξεις των οπαδών του αντικατοπτρίζονται στο όνομα του Παναθηναϊκού. Αντί να στέλνετε δικηγόρους να υπερασπιστούν ταραξίες, καλύτερα παραδειγματιστείτε από την Αιντχόβεν και προστατέψτε την ιστορία του Παναθηναϊκού που κάποτε ακουγόταν στη Ευρώπη όντας άξιος αντίπαλος για ομάδες θρύλους όπως ο Άγιαξ, η Μάντσεστερ, η Μπαρτσελόνα και η Άρσεναλ. Και τότε να είστε σίγουρος ότι ούτε το ΟΑΚΑ δεν θα μας χωράει....!!

ΥΓ: Τα παραπάνω αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις και σκοπό δεν έχουν ούτε να δαιμονοποιήσουν τους οργανωμένους οπαδούς ούτε να βγάλουν λάδι το σάπιο σύστημα που κυβερνάει το ελληνικό ποδόσφαιρο.