Παλιά Λευκωσία (3ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής)

Από την Έλενα Γεωργίου
 
Κάποιες πόλεις είναι τόσο "απροσποίητα" όμορφες που είναι να απορείς πώς οι ντόπιοι μπορούν να πορεύονται καθημερινά στη δουλειά τους, χωρίς να σκοντάφτουν σε αυτή την ομορφιά. Στην παλιά Λευκωσία ο άνθρωπος σκοντάφτει και πάνω στην ιστορία.

Διασχίζοντας σήμερα την παλιά πόλη της Λευκωσίας δύο κόσμοι προσφέρονται ταυτόχρονα στα μάτια και τις άλλες όλες αισθήσεις. Κλασσικά, ένας παλιός και ένας καινούργιος κόσμος, σφιχταγκαλιασμένοι. Χρώματα, κατασκσευές, τεχνοτροπίες...μαζί και δίπλα, παλιά-καινούργια. Σημάδια από διευθετήσεις που έκαναν οι άνθρωποι μέσα στα χρόνια χαριτωμένα για τη σημερινή ματιά μας. Κτίρια που κάποτε ήταν μεγάλα, αλλά στην κλίμακα του στενού χώρου, και σήμερα φαντάζουν χαριτωμένα. Μπαλκόνια με γούστο, μικρά καφενεδάκια, παλιές στοές, ταβέρνες τρυπωμένες στην οικονομία του χώρου...

Χρώματα, αρώματα και ήχοι ανθρώπων που απλώς περνούν κι άλλων που έχουν εδώ τη βάση, τη δουλειά τους, τη ζωή τους. Φοίνικες υψώνονται εδώ και εκεί, πάνω από τα σπίτια, σαν πινελιές μιας ανατολίτικης ατμόσφαιρας που πάντα συνυπάρχει με τις βιτρίνες, τα εμπορεία και τις νυχτερινές μοντέρνες, μουσικές από νεανικά στέκια που ξεφυτρώνουν τώρα πια. Καμία αμφιβολία για το συναπάντημα Δύσης και Ανατολής. Την ίδια αίσθηση αφήνουν εξάλλου και δύο-τρία τεμένη που μένουν ανάμεσα στις πολλές διάσπαρτες εκκλησίες στη χριστιανική πλευρά της πόλης ή ακόμακαι τα τουρκικά λουτρά. Αναγεννημένη τον τελευταίο καιρό, γύρω από τους ύο οδικούς άξονες Λήδρας και Ονασαγόρου, η παλιά πόλη παρουσιάζει πολυεθνικό προφίλ αλλά τραβά πλέον τη ματιά και την προσοχή των νέων, που την κάνουν πολύβουο μελίσσι.

Μέ ένα τρόπο που μαγεύει το μυαλό και τις αισθήσεις, η πόλη αυτή μετεωρίζεται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Προτείνει τον εαυτό της σαν ζωντανή ιστορία. Κομμάτι ενός παρελθόντος που είναι ακόμα εδώ, πορεύεται σε άγνωστη κατεύθυνση. Προς νότο, ξεχείλισε από καιρό έξω, στη νέα πόλη. Από εκεί έρχεται και όλη η νοσταλγία. Άλλοτε όριο και σήμερα ξεχωριστό στολίδι, τα ενετικά τείχη αγκαλιάζουν παντα την παλιά πόλη. Μπορεί σήμερα να μην την προφυλάσσουν, αλλά την οριοθετούν. Προς βορρά, η ίδια αυτή πόλη γίνεται μια "άλλη". Από παλιά ξεκομμένη η άλλοτε μουσουλμανική και τώρα τουρκική πλευρά έχει όριο σήμερα την παράταξη κατοχικού στρατού. Αφού για χρόνια πολλά δεν μιλούσε καν με την υπόλοιπη, σήμερα αφήνουν πια κάποιες διόδους προς τη μεριά της. Για τουριστικές επισκέψεις ή για κλεφτές ματιές. Με τέτοια βιαστική ματιά, αντικρίζεις εξίσου μαγευτικές εικόνες κι αμέσως ξεχωρίζεις εκεί πιο πολύ το ανατολικό στοιχείο να κυριαρχεί. Ενώ τζαμιά, που κυριολεκτικά "κάθονται" πάνω σε ονομαστούς φράγκικους και ενετικούς ναούς μαρτυρούν μιαν άλλη ιστορία. Μένει, ακόμα, η πόλη αυτή ολόκληρη να αφηγηθεί τις ιστορίες της...