Black Sea (2014, ελληνιστί «Επιχείρηση: Μαύρη Θάλασσα»)

Βαθμολογία 3,5 / 5

Η τελευταία ταινία του Jude Law, και λιγότερο προβεβλημένη σε σχέση με το The Grand Budapest Hotel ή το επερχόμενο Sherlock Holmes είναι μια συμπαθητική κλειστοφοβική περιπέτεια που κρατά την αγωνία στο μεγαλύτερο μέρος της και σε κάνει να σκέφτεσαι ότι δεν έχασες τον χρόνο σου που την είδες.

Ο ήρωάς μας Captain Robinson, κυβερνήτης υποβρυχίου με χρόνια εμπειρίας στην πλάτη του αλλά και μια διαλυμένη οικογένεια εξαιτίας της δουλειάς του, απολύεται χωρίς προειδοποίηση (και χωρίς αποζημίωση) από την εταιρία στην οποία εργαζόταν. Μαζί του απολύονται αρκετοί ακόμα μπαρουτοκαπνισμένοι ναυτικοί που δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν αφού όλη τους τη ζωή την έχουν περάσει κάτω από τη θάλασσα. Ένας από τους φίλους του προτείνει ένα σχέδιο που θα τους έλυνε το βιοποριστικό πρόβλημα. Να αναζητήσουν τον χαμένο θησαυρό αξίας 40 εκ. και βάλε των ρώσων, που χάθηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στα βάθη της μαύρης θάλασσας, σε μια περιοχή που η κυριότητα αμφισβητείται και έχει οδηγήσει τη Ρωσία και τη Γεωργία σε διαμάχη. Αφού λοιπόν, συγκεντρώνει 12 άντρες (6 άγγλους και 6 ρώσους) σαλπάρει για ένα πολύ επικίνδυνο αλλά επικερδές ταξίδι. Στην πορεία όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα έχουν σχεδιάσει, υπάρχουν μυστικά που αποκαλύπτονται εν πλω και ο χρυσός αρχίζει να θολώνει τα μυαλά των ναυτικών.

Θα έλεγε κανείς ότι ο Jude Law και το διαμέτρημά του ως ηθοποιός δεν ταιριάζουν σε αυτή την ταινία. Παρόλα αυτά, ο Law αποδεικνύει πόσο καλός ηθοποιός είναι αφού δίνει μια ιδιαίτερα πειστική ερμηνεία και προσδίδει στην ταινία πολλούς πόντους αντιμετωπίζοντάς την ως μία από τις blockbuster ταινίες που γυρίζει κατά καιρούς. Ίσως με αυτό τον τρόπο δείχνει ότι γύρισε αυτή την ταινία γιατί πραγματικά τη γούσταρε και όχι τόσο για το χρήμα ή τη δόξα! Σχετικά άγνωστη στο ευρύ φιλοθεάμων κοινό, χωρίς μεγάλα ονόματα να συνοδεύουν τον πρωταγωνιστή (μόνο ο Scott McNairy αποτελεί γνώριμη φυσιογνωμία στο υπόλοιπο καστ από την παρουσία του σε μια σειρά ταινιών με δευτερεύοντες ρόλους – Argo, 12 Χρόνια Σκλάβος, Monsters, Non-stop). Παρόλα αυτά για το είδος της ταινίας και τις απαιτήσεις των ρόλων όλοι οι ηθοποιοί ανταποκρίνονται ικανοποιητικά. Φυσιογνωμικά τουλάχιστον περνάνε για ξεπεσμένοι ναυτικοί. Το σενάριο του Dennis Kelly είναι απλό, σφιχτοδεμένο, κάπως αναμενόμενο αλλά με το τέλος να προσφέρει το αλατοπίπερο στην ταινία. Η σκηνοθεσία του Kevin Macdonald πολύ καλή, αποδίδει με σχετική ευκολία τη ζωή μέσα σε ένα υποβρύχιο και με λίγες εξαιρέσεις, δεν κουράζει και δημιουργεί μια κλειστοφοβική αίσθηση (ειδικά μετά τα μέσα της ταινίας).

Εν κατακλείδι, μία πολύ καλή ταινία, με σίγουρο σενάριο και πλοκή που όμως έχει τις απαραίτητες ανατροπές ώστε να τραβήξει το ενδιαφέρον και να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Πάντα άλλωστε οι ταινίες με υποβρύχια στηρίζονταν πολύ στην ατμόσφαιρα και στις καλές και δυνατές ερμηνείες για να επιτύχουν! Αυτή πετυχαίνει….!!