Fury (2014- ελληνιστί «Κωδικός: Οργή»)

Βαθμολογία 3,5 / 5 

Θα πει κανείς ακόμα μία πολεμική ταινία στα πρότυπα του Στρατιώτη Ράιν και στον δρόμο που άνοιξε ο Σπίλμπεργκ. Όντως…κάπως έτσι είναι. Ακόμα μία πολεμική ταινία με αντιπολεμικό πνεύμα που δείχνει τη σκληρότητα των μαχών με σκοπό να αποστρέψει το κοινό από αυτή την έννοια.

Βρισκόμαστε το 1945, στα στερνά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν και οι Σύμμαχοι προελαύνουν στα εδάφη της Γερμανίας αντιμετωπίζοντας βέβαια σθεναρή αντίσταση από τα απομεινάρια του γερμανικού στρατού που έχει στρατολογήσει ακόμα και μικρά παιδιά. Όλα ή τίποτα δηλαδή. Η ταινία ακολουθεί το πλήρωμα ενός τανκ με την ονομασία Fury που μάχεται ηρωικά απέναντι στην πολυπληθέστερη και τεχνολογικά ανώτερη γερμανική πολεμική μηχανή. Όταν ένα μέλος του πληρώματος σκοτώνεται, ο αντικαταστάτης Norman Ellison (Logan Lerman – Percy Jackson, Gamer) έρχεται αντιμέτωπος με τη φρίκη του πολέμου με άγριο τρόπο. Ο αρχηγός του πληρώματος Don Collier (Brad Pitt) και τα υπόλοιπα μέλη προσπαθούν να τον μυήσουν με γρήγορο και σκληρό τρόπο ώστε να μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του και την ομάδα του. 

Ωμή σκληρότητα, θάνατοι με κάθε κινηματογραφικοί λεπτομέρεια και με όλα τα δυνατά μέσα (ανατινάξεις, πυρπολήσεις, πυροβολισμοί) και μάχες σώμα με σώμα (σχεδόν) συνθέτουν το σκηνικό που δημιούργησε ο σκηνοθέτης David Ayer (Ημέρα Εκπαίδευσης, The Fast and the Furious) σε μία ακόμα ταινία του που περιέχει ένταση. Πολύ καλό καστ προεξέχοντος του Brad Pitt και δίπλα του ο μικρός Lerman, o εναλλακτικός Shia Labeouf (Transformer, Παράνομοι, Nymphomaniac), η κλασική αξία Michael Pena (Million Dollara Baby, American Hustle, End of Watch, Shooter) και ο τηλεοπτικός Jon Bernthal (Ο Λύκος της Wall Street, The Ghost Writer, The Walking Dead).  Πολύ καλές ερμηνείες και ηθοποιοί που ταιριάζουν γάντι στους ρόλους τους. Σε γενικές γραμμές η σκηνοθεσία είναι ικανοποιητική και αποτυπώνει (λογικά) την πραγματική κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την περίοδο στην γερμανική ενδοχώρα. Στα συν της ταινίας η απαραίτητη (και καλή) μουσική υπόκρουση που συντελεί στο κλειστοφοβικό κλίμα. Μεγάλη και αναπόφευκτη σημασία δίνεται φυσικά στον δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ των ανδρών που είναι ίσως ισχυρότερος και από αυτός της μητέρας με του παιδιού. Με αυτό τον τρόπο ταυτίζεται ο θεατής με τους πρωταγωνιστές και εισάγεται έντονα το συναισθηματικό στοιχείο.

Σίγουρα δεν συγκρίνεται με τον Στρατιώτη Ράιαν ή με το «Λεπτή κόκκινη γραμμή» αλλά είναι μια αξιόλογη ταινία με λίγες εκπλήξεις αλλά έντονη δράση και συναισθηματισμό, καλές ερμηνείες και γενικά καλογυρισμένες σκηνές. Οι λάτρεις των πολεμικών ταινιών πρέπει να την δουν!! Έτσι απλά…!!