Jimmy's Hall (2014, κριτική από τον φίλο Jean!)

Βαθμoλογία: 4 / 5

Η τελευταία ταινία του Άγγλου σκηνοθέτη Ken Loach (Γη και ελευθερία, Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι) καταπιάνεται και πάλι με την ταραγμένη ιστορία της Ιρλανδίας των αρχών του 20^ου αιώνα, αυτή τη φορά μέσα από την αφήγηση της ιστορίας του κομμουνιστή. Πρόκειται για μια χώρα που προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές δυο πολέμων και να αντιμετωπίσει την εξαθλίωση που βιώνει ο πληθυσμός της υπαίθρου. Μια χώρα συντηρητική στην οποία η εκκλησία παίζει σημαίνοντα ρόλο και καταδικάζει την όποια πολιτισμική επίδραση ως διαβολική και προάγγελο του κομμουνισμού. Μια κοινωνία σε μεγάλο βαθμό φεουδαρχική και γεμάτη ανισότητες, ανισότητες που αναπαράγονται με τις ευλογίες της εκκλησίας.  

Ο πρωταγωνιστής της ταινίας  Jimmy Gralton πρωτοστατεί μετά την ανακήρυξη της ιρλανδικής ανεξαρτησίας (1921) στην δημιουργία ενός πολιτιστικού χώρου στην περιοχή Effrinagh, ενός χώρου έκφρασης που έφερνε σε επαφή τον τοπικό πληθυσμό με την μουσική και τις άλλες τέχνες και διοργάνωνε βραδιές χορού. Η αντίθεση της τοπικής εκκλησίας αναγκάζει τους δημιουργούς του κέντρου να το κλείσουν και τον Gralton να φύγει ξανά για τις ΗΠΑ. Δέκα χρόνια αργότερα ο Gralton επιστρέφει και μια από τις ενέργειές του είναι η επαναδραστηριοποίηση του κέντρου. Όμως η εποχή ελάχιστα έχει αλλάξει. Το κέντρο γίνεται και πάλι στόχος της εκκλησίας, αλλά και των γαιοκτημόνων της περιοχής λόγω της δράσης των μελών του.  

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ο Barry Ward που δεν δυσκολεύτηκε να μπει στο πετσί του ρόλου. Πολύ καλή ερμηνεία και από τον Jim Norton, στο ρόλο του τοπικού ιερέα που αντιπαλεύεται τις ιδέες και τα ήθη που αντιπροσωπεύει ο Gralton, αναγνωρίζει όμως  και σέβεται την βαθειά πίστη του στα δικά του ιδεώδη.   Σκηνοθετικά η ταινία είναι καλογυρισμένη και καταφέρνει να μας βάλει στο κλίμα της εποχής. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του ιστορικού δράματος.  

By Jean