Είναι νωρίς για τίτλο...2

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης (πατήστε εδώ)

Την  επόμενη μέρα ξύπνησε γεμάτη ενέργεια και ζωντάνια. Ήθελε να καθαρίσει το σπίτι που παράτησε κλειδαμπαρωμένο, να φτιάξει τον κήπο του, να μαγειρέψει, να στολίσει τα τραπέζια με λουλούδια και τους τοίχους με χειροποίητες χαρούμενες κατασκευές. Ήθελε να βγει στους δρόμους και να τρέξει σαν μικρό παιδί ή ακόμα καλύτερα, να παίξει κουτσό ή τσιγκολελέτα, όπως τότε που αρκούσε μια φαγωμένη κιμωλία για να διασκεδάζει με τις φίλες της μία ολόκληρη μέρα.

Ένιωθε χαρούμενη, ανέμελη, ξελαφρωμένη. Λες και ήταν άλλος άνθρωπος, χωρίς το παρελθόν της, μία κοπέλα νεώτερη και ξένη. Πλύθηκε, ντύθηκε και άφησε το δωμάτιο χωρίς να πιεί καφέ και να καπνίσει. Χρόνια είχε να σηκωθεί από το κρεβάτι χωρίς να ρίξει στα πνευμόνια της λίγη νικοτίνη.
Τώρα, όμως, βιαζόταν. Έπρεπε να πάει γρήγορα στο μίνι μάρκετ του χωριού, να ψωνίσει τα απαραίτητα για τη φασίνα. Ναι, έπρεπε γρήγορα να φτιάξει έναν όμορφο χώρο για να στεγάσει το καινούριο της χαμογελαστό πρόσωπο.

- Έχει και άλλη σφουγγαρίστρα αν θέλετε, πιο φτηνή, και την κάνει τη δουλειά της…

- Α, δεν πειράζει, ευχαριστώ.

Η συμβουλή της γυναίκας πίσω από το ταμείο και πιθανότατα ιδιοκτήτριας του μαγαζιού, την έπιασε απροετοίμαστη. Στα μαγαζιά που επισκεπτόταν συνήθως προσπαθούσαν να της πουλήσουν το ακριβότερο, που δεν έκανε και πάντα τη δουλειά του. Και όπως κάθε φορά που την έπιαναν απροετοίμαστη, έδωσε μία μάλλον χαζή απάντηση. «Α, δεν πειράζει, ευχαριστώ». Ένας φθόγγος, ένα «δεν πειράζει» και ένα «ευχαριστώ». Τριάντα έξι χρόνια ανάγνωσης, ραδιοφώνου, τηλεόρασης και συνομιλιών για να βγει ένας φθόγγος και ένα «δεν πειράζει». Ποιόν δεν πειράζει και γιατί να τον πείραζε άλλωστε; Ευτυχώς το «ευχαριστώ» έσωσε λίγο την κατάσταση.

- Όχι, λέω…γιατί είναι δύσκολες οι εποχές, ξέρετε. Με τις μειώσεις, τα χαράτσια κι όλα αυτά…

Η συνέχεια που έδωσε η γυναίκα απέναντι της την έβγαλε ξανά από τις αδικαιολόγητα ασήμαντες σκέψεις της. Χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς κανέναν δίπλα της, το μόνο που την προβληματίζει είναι εάν έχει απαντήσει σωστά σε μία άγνωστη γυναίκα που της προτείνει να αγοράσει μία φθηνότερη σφουγγαρίστρα, που κάνει μάλιστα μία χαρά τη δουλειά της. Μιας που το ‘φερε η κουβέντα για τα λεφτά, μήπως τελικά να την άλλαζε; Αντ’ αυτού, συνέχισε να βάζει τα διάφορα καθαριστικά στις χοντρές μπλε πλαστικές σακούλες που της έδωσε η γυναίκα με το πιο πρακτικό μυαλό.

- Εσείς, δεν είχατε μειώσεις;

- Παρακαλώ;

- Λέω, εσείς δεν είχατε μειώσεις; Με όποιον μιλάω, όλοι χάσαν το κατιτίς…Βέβαια, κάποιοι έπαιρναν πολλά, πάρα πολλά και καλά τους κάνανε! Να, αυτούς που δουλεύανε σε κάτι Βουλές και κάτι Υπουργεία, ε, αυτούς καλά τους κάνανε!

Σε αντίθεση με σένα, που μόλις μου πούλησες ένα Ajax 1,30€ πάνω από την κανονική του αξία χωρίς απόδειξη…

- Ναι, κάποιοι έπαιρναν πολλά, είναι αλήθεια.

Η γυναίκα συνέχιζε να την κοιτάει επίμονα δείχνοντας ότι η απάντηση δεν ικανοποιούσε την περιέργεια της.

- Κι εγώ, ναι….μειώθηκαν τα εισοδήματα μου.

- Υπάλληλος είσαστε;

Ποιος ελεύθερος επαγγελματίας θα ψώνιζε καθαριστικά το πρωί στο μίνι μάρκετ ενός χωριού και ποια νοικοκυρά θα το έκανε αυτό στις 11:30;

- Ε, ναι…υπάλληλος. Υπήρξα κάποτε, τώρα δεν είμαι τίποτα. Ούτε υπάλληλος, ούτε ελεύθερος επιχειρηματίας, ούτε οικιακά δεν μπορώ να δηλώσω αφού ψωνίζω την πιο ακριβή σφουγγαρίστρα και η ώρα έχει πάει 12 παρά. Αλλά προτιμώ να σκέφτομαι ότι με τόσα «α» και «ε» σε κάθε πρόταση, η γυναίκα θα με περάσει για αναλφάβητη.

- Και έχετε άδεια τέτοια εποχή; Η γυναίκα συνέχιζε τις ερωτήσεις της με επιτηδευμένη απορία. Μάλλον δεν πάει καλά το μαγαζί. Τι εμπορεύεται αν επιτρέπεται;

Εάν υπήρχε μάστερ στο κουτσομπολιό, τούτη δω το ‘παιρνε με 10. Μου ξεκίνησε με φτηνές και ακριβές σφουγγαρίστρες για να μάθει τι δουλειά κάνω. Δες μαεστρία, να μου πετάει άδεια για να πιάσει γεμάτα. Αν ήμουν υπάλληλος θα μάθαινε πού, αν όχι, θα μάθαινε γιατί δεν είμαι υπάλληλος. Μία γυναίκα που έμαθε να ζει για νέες άχρηστες πληροφορίες και εξασκήθηκε πολύ γύρω από το πώς να τις συλλέγει.

- Ναι, έχω άδεια. Όχι, δεν μπορώ να πω, καλά πάει. Έτσι, να βράζεις. Τελικά, έχετε δίκιο. Καλύτερα να πάρω να την πιο φτηνή σφουγγαρίστρα. Αφού κάνει καλά τη δουλειά της…

Κοίταζε τη γυναίκα με τα πρησμένα πόδια και την μεγάλη περιφέρεια να κατευθύνεται βαριεστημένα προς το πίσω μέρος του μαγαζιού. Κατάλαβε ότι την νευρίασε από το βλέμμα περιφρόνησης που της έριξε. Άλλο να είσαι πονεμένη ιστορία, από αυτές που δείχνει το star, που χάνουν τη δουλειά τους ή το εισόδημα τους και αναγκάζονται να γυρίσουν στο χωριό και άλλο να είσαι, τέτοιες μέρες, σε επιχείρηση που πάει καλά και να τολμάς να παίρνεις και άδεια. Και να βάζεις και την έρμη την ιδιοκτήτρια μικρομεσαίας επιχείρησης σε κόπο με τις αλλαγές σου. Λες και θα σωθείς με λίγα ευρώ!

Δεν είπαν τίποτα περισσότερο παρά ένα απότομο «καλό μεσημέρι», η κάθε μία πιο χαμηλόφωνα από την άλλη. Η Σοφία άρχισε να κατευθύνεται προς το πατρικό της μητέρας της με λιγότερη ενέργεια και διάθεση. Δεν υπολόγισε κάτι όταν πήρε την απόφαση να γυρίσει στο χωριό. Δεν υπολόγισε ότι θα ήταν ο εύκολος στόχος. Για εκείνες που θα πρόσθεταν σχόλια σε μία αδιάφορη χρονιά, για εκείνους που θα πρόσθεταν ένα ψέμα στις ιστορίες τους, γι’ αυτούς που θα έψαχναν αιτία για τα σκάνδαλα, για τους προληπτικούς που θα αναζητούσαν το φταίχτη για τις συμφορές τους. Αυτή τη φορά θα ήταν τα λόγια που θα την πλήγωναν. Ακόμα και οι σκέψεις. Καλώς τους βρήκες Σοφάκι. Αλλά καλώς δεν όρισες.