6η Συμμετοχή από την Αλεξία Βλάρα
Η ψυχή και το μυαλό μας γίνονται περισσότερο από ποτέ πεδίο μάχης όπου η λογική και η ευαισθησία πολεμούν για την επικράτηση ή μη των ορέξεων, των επιθυμιών και των θέλω. Μακάρι, να υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να μετατρέψει τους προβληματισμούς, τα δάκρυα και τις διαφωνίες που έχουμε σε ενότητα και μελωδία. Αυτός ο κάποιος είναι πιθανόν να είμαστε εμείς οι ίδιοι, που είμαστε υπεύθυνοι και ελεύθεροι να επιλέξουμε την ευτυχία ως συντροφιά ή την υποκρισία και τον συμβιβασμό.
Για να γίνουμε ερμηνευτές των εσωτερικών μας συγκρούσεων θα πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε και να αφουγκραστούμε τον εαυτό μας. Το νόημα της μεγαλοσύνης έγκειται στην ικανότητα να διαλέγεις την προσωπική ικανοποίηση και ευτυχία κάτω από περιστάσεις όπου άλλοι διαλέγουν το ψέμα. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι όλοι έχουμε την ανάγκη για μια ευτυχισμένη ζωή που για να την ζήσουμε, λανθασμένα πιστεύουμε ότι θα πρέπει να είμαστε έξυπνοι, πλούσιοι και πετυχημένοι άνθρωποι με πολλά πτυχία. Υπάρχει μία εξίσωση η οποία δεν έχει μοναδικό αριθμό λύσεων αλλά άπειρες λύσεις.
Αυτή η εξίσωση ονομάζεται ζωή και μια από αυτές τις άπειρες λύσεις είναι και η ευτυχία, αρκεί να εργαστούμε ορθά για να καταλήξουμε σε αυτή. Δε χρειάζεται να είσαι μαθηματικός, φιλόλογος ή χημικός για να την λύσεις, το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι απλώς άνθρωπος.
Συνηθίσαμε την συμπεριφορά μας, μας καταβρόχθισαν στα σχολεία μας ροκάνισαν οι καθώς πρέπει κοινωνικούς θεσμούς, μασηθήκαμε στα κοφτερά και γεμάτα στερεότυπα και ανειλικρινή σαγόνια του συστήματος. Κανείς, όμως, δεν θα μας αναγκάσει να γίνουμε ένα με την δυστυχία και την υποκρισία μόνοι μας επιλέξαμε τι να νιώθουμε και πώς θα ζήσουμε, είμαστε ελεύθεροι να διαλέξουμε την δυστυχία αντί για την ευτυχία, όπως και σε εκατοντάδες γεγονότα της καθημερινότητας, όπως να διαλέγουμε την ηττοπάθεια αντί την αυτοεκτίμηση.
Η επαφή με το τώρα αποτελεί το κύριο συστατικό μιας αποτελεσματικής ζωής. Όταν βιώνουμε την τωρινή στιγμή, την αντιμετωπίζουμε και καταπολεμάμε την ακινητοποίηση και την δυστυχία. Το τώρα είναι το μοναδικό που υπάρχει, το μέλλον δεν είναι παρά ένα ακόμη παρόν που θα το ζήσουμε όταν εμφανιστεί. Κι όμως, παρουσιάζεται ένα ασήμαντο εμπόδιο που σε εμάς αποτελεί σπουδαίο πρόβλημα, ζούμε σε μία κοινωνία που υποβάλλει το τώρα και έχει ως σύνθημα, «Κάντε αποταμίευση για το μέλλον!!». Αποφεύγουμε το παρόν για χάρη του μέλλοντος και μόλις φτάσει το μέλλον που περιμένουμε έχει γίνει πλέον παρόν και το θυσιάζουμε ξανά.
Τα λόγια και οι πράξεις μας προέρχονται κατευθείαν από την ψυχρότητα της υποκρισίας του αποκλειστικού και μόνο συμφέροντος και της αισιοδοξίας. Με αποτέλεσμα, οι περισσότεροι να υποκρίνονται πως όλα πάνε καλά και πως έχουν βρει την ευτυχία. Καταπατάμε την προσωπικότητά μας για να πάρουμε την έγκριση των άλλων.
Όλοι αυτοί που υποκλινόμαστε είμαστε εν δυνάμει τέτοια άτομα και θα γίνουμε ουσιαστικοί όταν τολμήσουμε να μιλήσουμε, να εκφραστούμε, να αγαπήσουμε, να ζήσουμε. Δυστυχώς, αν παραμείνουμε δέσμιοι των δήθεν και του εύκολου βολέματος, δεν θα γνωρίσουμε ποτέ την αλήθεια, την ολοκλήρωση, τον έρωτα, την ίδια την ζωή. Δε γίνεται, όμως, κάποιος που έχει ακολουθήσει το ανηφορικό και μοναχικό (τις περισσότερες φορές) μονοπάτι που οδηγεί στην ευτυχία στην αυτοεκτίμηση και το φως, να συναντηθεί με εκείνον που (χωρίς ίσως να το ξέρει) έχει αρχίσει να κατεβαίνει προς το απύθμενο έρεβος…
Ας επιλέξουμε την ευτυχία, ας υπακούσουμε την καρδιά μας, αυτή θα μας οδηγήσει σε αυτήν και σε ότι άλλο μας λείπει…
Η ψυχή και το μυαλό μας γίνονται περισσότερο από ποτέ πεδίο μάχης όπου η λογική και η ευαισθησία πολεμούν για την επικράτηση ή μη των ορέξεων, των επιθυμιών και των θέλω. Μακάρι, να υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να μετατρέψει τους προβληματισμούς, τα δάκρυα και τις διαφωνίες που έχουμε σε ενότητα και μελωδία. Αυτός ο κάποιος είναι πιθανόν να είμαστε εμείς οι ίδιοι, που είμαστε υπεύθυνοι και ελεύθεροι να επιλέξουμε την ευτυχία ως συντροφιά ή την υποκρισία και τον συμβιβασμό.
Για να γίνουμε ερμηνευτές των εσωτερικών μας συγκρούσεων θα πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε και να αφουγκραστούμε τον εαυτό μας. Το νόημα της μεγαλοσύνης έγκειται στην ικανότητα να διαλέγεις την προσωπική ικανοποίηση και ευτυχία κάτω από περιστάσεις όπου άλλοι διαλέγουν το ψέμα. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι όλοι έχουμε την ανάγκη για μια ευτυχισμένη ζωή που για να την ζήσουμε, λανθασμένα πιστεύουμε ότι θα πρέπει να είμαστε έξυπνοι, πλούσιοι και πετυχημένοι άνθρωποι με πολλά πτυχία. Υπάρχει μία εξίσωση η οποία δεν έχει μοναδικό αριθμό λύσεων αλλά άπειρες λύσεις.
Αυτή η εξίσωση ονομάζεται ζωή και μια από αυτές τις άπειρες λύσεις είναι και η ευτυχία, αρκεί να εργαστούμε ορθά για να καταλήξουμε σε αυτή. Δε χρειάζεται να είσαι μαθηματικός, φιλόλογος ή χημικός για να την λύσεις, το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι απλώς άνθρωπος.
Συνηθίσαμε την συμπεριφορά μας, μας καταβρόχθισαν στα σχολεία μας ροκάνισαν οι καθώς πρέπει κοινωνικούς θεσμούς, μασηθήκαμε στα κοφτερά και γεμάτα στερεότυπα και ανειλικρινή σαγόνια του συστήματος. Κανείς, όμως, δεν θα μας αναγκάσει να γίνουμε ένα με την δυστυχία και την υποκρισία μόνοι μας επιλέξαμε τι να νιώθουμε και πώς θα ζήσουμε, είμαστε ελεύθεροι να διαλέξουμε την δυστυχία αντί για την ευτυχία, όπως και σε εκατοντάδες γεγονότα της καθημερινότητας, όπως να διαλέγουμε την ηττοπάθεια αντί την αυτοεκτίμηση.
Η επαφή με το τώρα αποτελεί το κύριο συστατικό μιας αποτελεσματικής ζωής. Όταν βιώνουμε την τωρινή στιγμή, την αντιμετωπίζουμε και καταπολεμάμε την ακινητοποίηση και την δυστυχία. Το τώρα είναι το μοναδικό που υπάρχει, το μέλλον δεν είναι παρά ένα ακόμη παρόν που θα το ζήσουμε όταν εμφανιστεί. Κι όμως, παρουσιάζεται ένα ασήμαντο εμπόδιο που σε εμάς αποτελεί σπουδαίο πρόβλημα, ζούμε σε μία κοινωνία που υποβάλλει το τώρα και έχει ως σύνθημα, «Κάντε αποταμίευση για το μέλλον!!». Αποφεύγουμε το παρόν για χάρη του μέλλοντος και μόλις φτάσει το μέλλον που περιμένουμε έχει γίνει πλέον παρόν και το θυσιάζουμε ξανά.
Τα λόγια και οι πράξεις μας προέρχονται κατευθείαν από την ψυχρότητα της υποκρισίας του αποκλειστικού και μόνο συμφέροντος και της αισιοδοξίας. Με αποτέλεσμα, οι περισσότεροι να υποκρίνονται πως όλα πάνε καλά και πως έχουν βρει την ευτυχία. Καταπατάμε την προσωπικότητά μας για να πάρουμε την έγκριση των άλλων.
Όλοι αυτοί που υποκλινόμαστε είμαστε εν δυνάμει τέτοια άτομα και θα γίνουμε ουσιαστικοί όταν τολμήσουμε να μιλήσουμε, να εκφραστούμε, να αγαπήσουμε, να ζήσουμε. Δυστυχώς, αν παραμείνουμε δέσμιοι των δήθεν και του εύκολου βολέματος, δεν θα γνωρίσουμε ποτέ την αλήθεια, την ολοκλήρωση, τον έρωτα, την ίδια την ζωή. Δε γίνεται, όμως, κάποιος που έχει ακολουθήσει το ανηφορικό και μοναχικό (τις περισσότερες φορές) μονοπάτι που οδηγεί στην ευτυχία στην αυτοεκτίμηση και το φως, να συναντηθεί με εκείνον που (χωρίς ίσως να το ξέρει) έχει αρχίσει να κατεβαίνει προς το απύθμενο έρεβος…
Ας επιλέξουμε την ευτυχία, ας υπακούσουμε την καρδιά μας, αυτή θα μας οδηγήσει σε αυτήν και σε ότι άλλο μας λείπει…
καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφή