Man on a Ledge (2012 – ελληνιστί «Στενά Περιθώρια»)

Βαθμολογία 4 / 5

 

Ενδέχεται να μην είμαι τελείως αντικειμενική (μεταξύ μας τώρα, ποτέ δεν είμαι!) διότι αυτό το φιλμάκι προσέφερε αναπάντεχα ένα ευχάριστο διάλειμμα σε μία πολύ αδιάφορη μέρα. Ήταν τις προάλλες, όταν σερνόμουν βαριεστημένα από εδώ και από εκεί περιμένοντας απλά να έρθει το βράδυ για να κοιμηθώ και να ξυπνήσω στο επόμενο ίσως πιο ενδιαφέρον πρωινό. Καταθλιπτικό, ε; Η αλήθεια είναι ότι ακούγεται πιο άσχημο απ’ ότι πραγματικά ήταν. Απλά επρόκειτο για μία από εκείνες τις ημέρες που όλα βαίνουν ομαλά, ήσυχα και συνεπώς, αδιάφορα. Η δουλειά περιορίστηκε σε ένα σύνολο μικρών γραφειοκρατικών αγγαρειών, το μεσημέρι πέρασε με αδιάφορες εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης -των οποίων το περιεχόμενο είχα ξεχάσει τις επόμενες κιόλας ώρες- ενώ το απόγευμα σκοτώθηκε στην προσπάθεια μου να περάσω μία καταραμένη πίστα στο Candy Crush.

Η συνάντηση με τους φίλους μου το βράδυ γλίτωσε τα λιγοστά εναπομείναντα κύτταρα του ζαβλακωμένου εγκεφάλου μου από τη μανία του καταραμένου παιχνιδιού, αλλά και εδώ τα πράγματα άρχισαν να εξελίσσονται βάσει ρουτίνας. Ξέθαψα από την τσάντα μου μία ταινία που είχα νοικιάσει προ δυο-τριών ημερών και σε διαφορετικές συνθήκες θα πλήρωνα και την ενοικίαση και το πρόστιμο χωρίς να τη δω, άκουσα το καθιερωμένο κράξιμο από τους φίλους μου «τι πήρες πάλι;», «πού τις βρίσκεις;», «πού την ξέθαψες;», πατήσαμε play και προς μεγάλη μας έκπληξη…η ταινία από τις προτεινόμενες γνωστής αλυσίδας καταστημάτων οικιακής ψυχαγωγίας, πέρασε στις προτεινόμενες του blog μας.

Η πλοκή ξεκινά με τον Nick Cassidy (Sam Worthington), έναν πρώην αστυνομικό και νυν καταζητούμενο, να στέκεται στο περβάζι του 20^ου ορόφου του ξενοδοχείου Roosevelt απειλώντας με ένα βηματάκι να βρεθεί στο κενό, μπροστά στα έκπληκτα μάτια εκατοντάδων περαστικών. Σε χρόνο dt έχει στηθεί μία γιγαντιαία επιχείρηση διάσωσης, έχουν μαζευτεί αστυνομικοί, διαπραγματευτές,  πυροσβέστες, ενώ από το πανδαιμόνιο δε θα μπορούσαν να λείπουν οι δημοσιογράφοι.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι α) ο πρωταγωνιστής ξυρίστηκε, κουστουμαρίστηκε, παρήγγειλε πρωινό αξίας 200$ (!) και έγραψε σημείωμα αυτοκτονίας, β) ότι πρόκειται για καταδικασμένο σε 25ετή κάθειρξη πρώην αστυνομικό, του οποίου η τελευταία ένσταση μόλις απορρίφθηκε και γ) ότι το πλήθος έχει αρχίσει να διχάζεται σε αυτούς που τον στηρίζουν και σε αυτούς που φωνάζουν «πέσε επιτέλους, πέσε!», θα νόμιζε κανείς ότι η ταινία θα εκτυλιχθεί γύρω από το δίπολο «θα πηδήξει ή όχι» και θα επικεντρωθεί στα συναισθήματα που προκαλεί μία αυτοκτονία στον ίδιο τον αυτόχειρα, στο περιβάλλον του και στους θεατές της.

Ωστόσο, ορισμένα πρόσθετα στοιχεία όπως το γεγονός ότι ζήτησε συγκεκριμένη μεσολαβήτρια (Elizabeth Banks), η οποία μάλιστα κουβαλούσε τη δική της ιστορία (πόνου), το ότι δεν άφησε ίχνος δαχτυλικού αποτυπώματος στην ούτως ή άλλως πεντακάθαρη σουίτα και το ότι η κρυφή του ταυτότητα παρέμενε πρωταρχικός στόχος του όλου εγχειρήματος του, βάζουν και εσένα και τους παρευρισκόμενους αστυνομικούς σε υποψίες ότι δεν πρόκειται για μία απλή υπόθεση αυτοκτονίας.

Πράγματι, τα Στενά Περιθώρια εξελίσσονται σε μία έξυπνη ιστορία γεμάτη δράση και εκπλήξεις. Κάπου στην πορεία σκάει μύτη ένα διαμάντι αξίας 40.000.000$ (!), ένας έρωτας γεννιέται (μπορεί και περισσότεροι…), μία αδελφική αγάπη γίνεται αξιοσημείωτη και μία sexy παρουσία ξετρελαίνει τους πάντες. Στα υπέρ η έξυπνη κεντρική ιδέα του σεναρίου, οι καλές ερμηνείες των Jamie Bell (στο ρόλο του αδερφού), Ed Harris (στο ρόλο του κακού) και (περιέργως) Genesis Rodriquez (και sexy και ταλέντο!), το σασπένς καθ’ όλη τη διάρκεια και φυσικά, το χιούμορ της Kyra Sedgwick που τόσο αγαπάμε. Στα αρνητικά, η τελείως αδιάφορη ερμηνεία του Worthington, το ότι από ένα σημείο και μετά η ταινία γίνεται αρκετά προβλέψιμη και, κυρίως, το μάλλον ουτοπικό σεναριακό φινάλε, όπου όταν βολεύει τον Pablo F. Fenjves, ξάφνου όλοι εξαφανίζονται.

Όμως, είπαμε∙ παρά τα αρνητικά της, η ταινία βλέπεται πάρα πολύ ευχάριστα και σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα. Διότι ο Nick Cassidy μπορεί να πέσει στο κενό, η ώρα σας όμως όχι…