Επιτέλους!!!!!
Ένα θρίλερ που άξιζε τα λεφτά του!! Και σκεφτείτε ότι δύσκολα μου αρέσουν αυτές
οι μεταφυσικές αηδίες με τα πνεύματα, τα φαντασματάκια και τις πόρτες που
ανοιγοκλείνουν λες και από πίσω είναι ο Ξαρχάκος που φωνάζει «Βαγγέληηηηηη».
Και όμως, η συγκεκριμένη ταινία μπορεί να μην προσφέρει κάτι διαφορετικό ή
πρωτότυπο αλλά είναι τόσο καλοφτιαγμένη που σίγουρα θα αποτελεί ορόσημο των
θρίλερ για τα επόμενα χρόνια.
Ίσως είναι η μόνη κατηγορία που η προσέγγιση των αντρών στο
θέμα μας είναι πολύ πιο δύσκολη! Και πάλι όμως θα ξεκινήσω από το φύλο τους!
Κακά τα ψέματα οι εποχές που το πρότυπο ήταν η Lorenκαι
ο Sinatraέχουν χαθεί. Δεν πειράζει όμως… πρέπει να βαδίζουμε με την
εποχή. Για παράδειγμα αν δω κάποια να φέρεται όπως φερόταν η Marilynστο
σπίτι της θα γελάσω τόσο που θα μου φύγουν τσισάκια!
Ενδέχεται να
μην είμαι τελείως αντικειμενική (μεταξύ μας τώρα, ποτέ δεν είμαι!) διότι αυτό
το φιλμάκι προσέφερε αναπάντεχα ένα ευχάριστο διάλειμμα σε μία πολύ αδιάφορη μέρα.
Ήταν τις προάλλες, όταν σερνόμουν βαριεστημένα από εδώ και από εκεί
περιμένοντας απλά να έρθει το βράδυ για να κοιμηθώ και να ξυπνήσω στο επόμενο ίσως
πιο ενδιαφέρον πρωινό. Καταθλιπτικό, ε; Η αλήθεια είναι ότι ακούγεται πιο
άσχημο απ’ ότι πραγματικά ήταν. Απλά επρόκειτο για μία από εκείνες τις ημέρες
που όλα βαίνουν ομαλά, ήσυχα και συνεπώς, αδιάφορα. Η δουλειά περιορίστηκε σε
ένα σύνολο μικρών γραφειοκρατικών αγγαρειών, το μεσημέρι πέρασε με αδιάφορες
εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης -των οποίων το περιεχόμενο είχα ξεχάσει τις επόμενες
κιόλας ώρες- ενώ το απόγευμα σκοτώθηκε στην προσπάθεια μου να περάσω μία
καταραμένη πίστα στο CandyCrush.
Η νέα Euroleagueάνοιξε τις πύλες του και ο
μπασκετικός μαραθώνιος μόλις ξεκίνησε, με τελικό προορισμό το Μιλάνο, όπου θα
διεξαχθεί το φετινό FinalFour.
24 ομάδες από κάθε
γωνιά της Ευρώπης θα αναζητήσουν το δικό τους όνειρο μέσα στο χώρο των
αστεριών, με τις 4 από αυτές να θέλουν να φτάσουν στο τέλος του δρόμου, αλλά
μόνο μία θα είναι αυτή που θα γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας, κατακτώντας το
ιερό δισκοπότηρο της Ευρώπης.
Ακούς VincentCassel, ακούς ένα από τα πιο
κλασικά γκόθικ μυθιστορήματα όλων των εποχών από τον MatthewGregoryLewis, ε λες πόσο χάλια
μπορεί να είναι η ταινία? Και όμως!!! Πολύ!!! Και αυτό οφείλεται εν πολλοίς
στην ερασιτεχνική (σε πολλές περιπτώσεις) σκηνοθεσία του DominicMollπου
στην προσπάθειά του να αποτυπώσει το ύφος της εποχής, τα κάνει μαντάρα!
Βέβαια και η
υπόθεση είναι λίγο extremeγια τα γούστα μερικών αλλά αυτό παλεύεται. Ο Μοναχός
Αμβρόσιος, πρωταγωνιστής της ταινίας, έχει ανατραφεί από ένα τάγμα καπουτσίνων
μοναχών κάπου στη Μαδρίτη και έχει εξελιχθεί σε ατραξιόν της περιοχής. Κάτι σαν
τον Σάκη Ρουβά των μοναχών αφού όταν κηρύττει όλοι τον ακούν αποσβολωμένοι!! Θα
περίμενε κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος μιλάει με τον Θεό και είναι ενάρετος μέχρι
αηδίας. Φευ!! Όταν φτάνει στο Μοναστήρι ένας νέος εκπαιδευόμενος ο οποίος
φοράει μονίμως μάσκα λόγω ενός ατυχήματος που είχε, όλα αλλάζουν και η αμαρτία
ριζώνει στο Μοναστήρι (τι λέω ο άνθρωπος, μπράβο μου!!!).
Όπως ίσως έχετε
ήδη καταλάβει τα koalakiaείμαστε (άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο) λάτρεις των ξένων
σειρών εδικά όταν αυτές συνοδεύονται από εντυπωσιακά εφέ, τρομερές σκηνοθεσίες
και καλογυρισμένα επεισόδια που ξεφεύγουν από τα όρια της κλασικής τηλεοπτικής
σειράς της δεκαετίας του ’90 και των επιτυχημένων sitcomsκαι
προσεγγίζουν την ποιότητα μεγάλων κινηματογραφικών παραγωγών (βλ. GameOfThrones).Καλό είναι επίσης να υπάρχει ένα background, πέρα από τη σειρά
(βιβλία, κόμικς κτλ κτλ) ώστε η σειρά να προσθέτει στο ήδη γνωστό brandname του τίτλου.
Το πρώτο ElClasicoτης Ευρώπης ολοκληρώθηκε, μόλις την
πρώτη αγωνιστική της Α1, με τον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό να παίρνει το ροζ
φύλλο αγώνα απέναντι στον νταμπλούζο Ελλάδος Παναθηναϊκό.
Το 55 – 45, τα 33
συνολικά λάθη και στο γεγονός ότι και οι 2 ομάδες ευστόχησαν σε 37 από τα 116
σουτ, που επιχείρησαν, δείχνει το προφανές ότι τα 2 αντίπαλα στρατόπεδα είναι
ανέτοιμα και ότι χρόνο με το χρόνο θα βρούν τον ρυθμό τους και την ταυτότητα
τους, με στόχο να παρουσιαστούν έτοιμα την εποχή που θα κριθούν οι τίτλοι.
Σε αναμονή του
αφιερώματος του blogμας σε μια από τις πιο δημοφιλείς και αγαπημένες σειρές των
τελευταίων ετών στην Ελλάδα και όχι μόνο, δημιουργήσαμε ένα γκάλοπ ώστε να
ακούσουμε τη γνώμη σας για τον αγαπημένο σας ήρωα που εμφανίζεται στον τέταρτο
κύκλο της σειράς! Μπορείτε να επιλέξετε μέχρι και 2 ήρωες. Από τους μη
μυημένους μπορεί να θεωρηθεί και spoiler, οπότε συμμετέχετε με δική σας ευθύνη!!!!!! Στο τέλος, θα
ακολουθήσει άρθρο με ανάλυση των αποτελεσμάτων και φυσικά σχολιασμό τους! Αν ο
δικός σας αγαπημένος ήρωας δεν βρίσκεται στις προτεινόμενες επιλογές, απλά
συμπληρώστε την κενή επιλογή και θα προσμετρηθεί στα τελικά αποτελέσματα!
Όπου 4, το
πιο σωστό θα ήταν να βάλω ερωτηματικό. Διότι κάποιες ταινίες δεν μπορείς να τις
βαθμολογήσεις με το ίδιο σύστημα που χρησιμοποιείς για τις υπόλοιπες. Πώς να το
εξηγήσω τώρα…θα προσπαθήσω με παραδείγματα. Είναι κάποιες ταινίες βρε αδελφέ,
που δεν παίζει και τόσο ρόλο εάν σου αρέσουν ή όχι, δε μετράει το ποιόν της
σκηνοθεσίας, εάν παίζουν ηθοποιάρες ή το castσε αφήνει παντελώς αδιάφορο ή εάν έχουν
δεκάδες τρύπες και ασυνέχειες στο σενάριο τους. Πρόκειται για τις ταινίες
εκείνες που κατάφεραν με τον α' ή β' τρόπο, η καθεμία για τους δικούς της λόγους,
να αναστατώσουν το σύνολο της κινηματογραφικής κοινότητας. Δες π.χ. τον Τιτανικό.
Προσωπικά δε με τρέλανε, πολλές σκηνές τις είδα με χασμουρητά και έχω και
παραδείγματα φίλων που κοιμήθηκαν στον κινηματογράφο. Δεν μπορείς να αγνοήσεις,
ωστόσο, ότι συγκλόνισε τον κόσμο (!), δικαιολογημένα ή μη. Τι βαθμό θα μπορούσα
να της βάλω τη στιγμή που οδήγησε τους γονείς μου μετά από 23 ολόκληρα χρόνια στις
αίθουσες του σινεμά; Ωραία ή όχι, αντιγραφή της παλαιότερης ή μη, η ταινία ήταν
ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης για τα επόμενα δύο (τουλάχιστον) χρόνια.
Όπου και να κοιτούσες έβλεπες αφίσες, αυτοκόλλητα, κούπες, ειδικά αφιερώματα,
μπλουζάκια, κοινώς δεν υπήρχε ακάλυπτη επιφάνεια χωρίς το θρυλικό πλοίο ή το άτυχο
ζεύγος DiCaprio - Winslet. Είδαμε δεκάδες ντοκιμαντέρ, τη φημισμένη σκηνή με το
παγόβουνο την παρακολουθήσαμε μέχρι και στα κεντρικά δελτία ειδήσεων,
κυκλοφόρησε μάλιστα και το περιοδικό «Titanic».
Ποτέ δεν ήμουν
αυτό που λέμε groupieτων RHCP
αλλά πάντα μου άρεσαν τα τραγούδια τους, η δυνατή σκηνική παρουσία και η
συνέπεια με την οποία υπάρχουν στην ροκ μουσική σκηνή τα τελευταία 30 χρόνια.
Όταν λοιπόν ανακοίνωσα στην αγαπημένη μου φίλη Vaggy (και μεγάλη fanτου
συγκροτήματος) ότι θα κάνω ένα αφιέρωμα το πρώτο πράγμα που μου είπε είναι να
γράψω ιστορικά όλες τις αλλαγές που έχει υποστεί η σύνθεση του συγκροτήματος.
Που να ήξερα τι με περιμένει….??!?!?!?!?!
Η αλήθεια
είναι πως τον τελευταίο καιρό –προς έκπληξη ακόμα και δική μου- πετύχαινα καλές
ταινίες και είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι πού θα πάει αυτή η βαλίτσα. Γιατί όταν έχεις
συνηθίσει να βλέπεις ό,τι πατάτα κυκλοφορεί και ξαφνικά είσαι σε θέση να
γράψεις βιβλιαράκι με τίτλο “tenmust-seemovies” νιώθεις λίγο έξω από τα νερά σου
(είσαι και χρόνια πατατοviewer, δεν ξεκίνησες το άθλημα χτες!).
Τελικά, όλο
αυτό με τις καλές ταινίες δεν κράτησε πολύ, καθώς την Κυριακή με 2/2 επιλογές ο
κινηματογράφος που τόσο αγαπώ να μισώ επέστρεψε στην καθημερινότητα μου
αυξάνοντας –κατά πολύ- το σκορ μου στο παιχνίδι «ποιος έχει δει τις χειρότερες
ταινίες». Για την πρώτη δε θα γράψω, θα την αφήσω στο δεύτερο κοαλάκι που
πιστεύω πως θα είναι πολύ πιο επιεικές αφού τα τρομερά εφέ της δωροδόκησαν τα
μάτια του.
Όχι όχι!!!! Δεν είναι συμβουλές για καθαριστικά. Αν θέλετε
βέβαια μπορούμε να αφιερώσουμε και σε αυτό το θέμα λίγο χρόνο, αλλά άλλη φορά.
Πρέπει να δώσουμε έμφαση σε ένα παλιό και βαρετό ρητό…
τίποτα δεν είναι δεδομένο!!!!! Και δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους αλλά σε
καταστάσεις. Ξεκινάμε λοιπόν…
Η συγκεκριμένη
ταινία είναι κλασική περίπτωση ταινίας που κριτικοί (και λιγότερο το κοινό) την
ξέσκισαν κυριολεκτικά. Η αλήθεια είναι ότι έδινε αρκετές αφορμές για κάτι
τέτοιο αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Έχουμε δει και πολύ χειρότερα. Ειδικά από
τον σκηνοθέτη της, M. Nait
Syamalan.
Η ταινία
αποτελεί ένα μίγμα διαστημικής περιπέτειας και κλασικής ταινίας κυνηγητού μέσα
στη ζούγκλα. Ουσιαστικά χωρίζεται στη μέση και αναδεικνύει τα δύο παραπάνω
πρόσωπα. Η υπόθεση είναι η εξής: ο Στρατηγός CipherPaige (WillSmith)
επιστρέφει στο σπίτι του μετά από μια μακροχρόνια αποστολή για να συναντήσει
μια προβληματική οικογένεια, η οποία μετά το θάνατο της κόρης, κρέμεται από μία
κλωστή. Για να περισώσει ό,τι μπορεί ο Paigeαποφασίζει να πάει ένα τελευταίο
ταξίδι (εκπαιδευτικό) και να πάρει μαζί του το γιο του, Kitai, ο οποίος μόλις είχε αποτύχει στις
εξετάσεις για να γίνει μαχητής. Το ταξίδι όμως δεν έχει καλή κατάληξη αφού το
διαστημόπλοιο προσκρούει σε ένα μετεωρίτη και προσγειώνεται στη γη, η οποία
έχει εγκαταλειφθεί προ πολλού από τους ανθρώπους και κατοικείται πλέον μόνο από
άγρια ζώα. Με τον στρατηγό να είναι βαριά τραυματισμένος, ο Kitaiαναλαμβάνει
τη δύσκολη αποστολή να διασχίσει μια απόσταση 100 χιλιομέτρων
ώστε να βρει την ουρά του διαστημοπλοίου στην οποία υπάρχει ένας πομπός. Στην
πορεία αντιμετωπίζει εξαγριωμένα ζώα (πιθήκους, γεράκια, φίδια κτλ) και ένα
εξωγήινο τερατάκι που επέβαινε στο διαστημόπλοιο.
Μπάγερν Μονάχου. Μία
ομάδα, ένας σύλλογος, ένας οργανισμός που ακολουθείται πιστά από εκατομμύρια
φιλάθλους, όχι μόνο στη χώρα της Γερμανίας αλλά και από εκατομμύρια θαυμαστές
σε όλη την υφήλιο.
46 χρόνια μετά την
δημιουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος και πιο συγκεκριμένα το 1946 ιδρύεται το
αντίστοιχο μπασκετικό τμήμα της Μπάγερν Μονάχου για να ανοίξει τον δικό της
δρόμο των επιτυχιών, όπως έπραξε η ποδοσφαιρική ομάδα από την δεκαετία του ’60
και μετά.
Η μοίρα όμως έπαιξε
το δικό της παιχνίδι με την πάροδο του χρόνου καθώς η ομάδα μπάσκετ του Μονάχου
είχε εντελώς αντίθετη πορεία με αυτήν του ποδοσφαίρου με αποτέλεσμα να μείνει
στην αφάνεια για σχεδόν 4 δεκαετίες.
Για τους λάτρεις του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και όχι μόνο....το επίσημο trailer της συνέχειας του The Hobbit: An unexpected Journey, το οποίο βγαίνει στις αίθουσες (ακολουθώντας πιστά τις παραδόσεις της σειράς) στις 13 Δεκεμβρίου 2013!!!!