World War Z (2013 – ελληνιστί «Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ»)

Βαθμολογία 4 / 5

Πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε αυτή την κριτική λάβετε υπόψη σας κάποια πραγματάκια: 1) είμαι μεγάλος fan των ζόμπι (σε οποιαδήποτε μορφή τους – ταινίες, παιχνίδια, τηλεοπτικές σειρές κτλ), 2) πιστεύω ότι ο Bradd Pitt αν δεν ήταν τόσο όμορφος (κατά γενική ομολογία) ίσως να είχε καλύτερη θέση στη συνείδηση των σινεφίλ όσον αφορά τις υποκριτικές του ικανότητες και τις επιλογές του σε ταινίες, 3) μου αρέσουν οι ταινίες που αναφέρονται στο τέλος του κόσμου (όπως τον ξέρουμε ή και γενικότερα). Λαμβάνοντας αυτά υπόψη μπορείτε να πάρετε μια ιδέα γιατί το βαθμολόγησα με 4 στα 5. Και εξηγώ…

            Το στόρι είναι τόσο κλασικό που καταλήγει να μη κουράζει αλλά να δημιουργεί μια αίσθηση σιγουριάς ότι αυτό που θα δεις το ξέρεις και το εμπιστεύεσαι. Παρακολουθούμε την προσπάθεια μιας οικογένειας να ξεφύγει από τα τρελαμένα ζόμπι –κάτι σα λυσσασμένα σκυλιά- που έχουν κατακλύσει τον κόσμο (εν τέλει). Μετά από αρκετές περιπέτειες βρίσκουν καταφύγιο σε ένα πολεμικό πλοίο αλλά για να τους επιτραπεί να παραμείνουν, θα πρέπει ο μπαμπάς Pitt (που είναι πρώην πεζοναύτης ή κάτι τέτοιο) να βοηθήσει στην ανακάλυψη μιας θεραπείας ή ενός τρόπου αντιμετώπισης του ιού. Η αναζήτηση θα τον οδηγήσει σε πολλές γωνιές του κόσμου (Νότια Κορέα, Ισραήλ, Μεγάλη Βρετανία) όπου θα συναντήσει πολλούς συμμάχους αλλά και στρατιές από ζόμπι, που παρεμπιπτόντως είναι ιδιαιτέρως κινητικά και δυναμικά.

         

   Είναι ίσως η πρώτη φορά που βλέποντας μια ταινία με ζόμπι λες ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά (όσο αυτό είναι δυνατόν βέβαια) ούτε από πλευράς ιστορίας (αφού και το τέλος, βγάζει νόημα…) ούτε από πλευράς περιπέτειας και σκηνών δράσης. Ο (παραγωγός και πρωταγωνιστής) Brad Pitt επιστρέφει με μια ταινία Blockbuster και αποδεικνύει ότι ακόμα και τα ζόμπι μπορούν να αποκτήσουν μια ποιοτική χροιά και μπορούν να γίνουν σοβαρή ταινία και όχι παρωδία.

Η σύζυγος Mireille Enos, με το πανέμορφο και εκφραστικότατο πρόσωπό της υποδύεται ικανοποιητικά την δυναμική αλλά και φοβισμένη μητέρα Το υπόλοιπο καστ συμπληρώνει αποτελεσματικά τα κενά (παίζει και ο αγαπημένος μου Moritz Bleibtreu – Das Experiment) χωρίς υπερβολές και ανατροπές. Εξαιρετική σκηνοθεσία και εντυπωσιακές σκηνές με ορδές από ζόμπι να πετάγονται κυριολεκτικά από το πουθενά (απίστευτη η σκηνή στο στρατόπεδο στο Ισραήλ όπου κυριολεκτικά βρέχει ζόμπι). Αλλά θα επιμείνω ότι το μεγάλο ατού της ταινίας είναι η σεναριακή της συνοχή αφού ότι γίνεται εξηγείται αρκούντως ικανοποιητικώς. Ειδικά το τέλος, είναι λογικό (και αναμενόμενο βέβαια) πέραν πάσης αμφιβολίας με δόσεις επιστημονικής εξήγησης.

           

Την προτείνω ανεπιφύλακτα. Είναι μια ταινία που όπως διάβασα κάπου μπορεί να κάνει κάποιον που δεν του αρέσουν τα ζόμπι να πει ότι όντως είδε μια καλή ταινία. Δεν ξέρω αν η ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο στο μέλλον (και δεν αναφέρομαι στα ζόμπι αλλά έναν ιό που θα αφανίσει μεγάλο κομμάτι της) αλλά αυτό υποστηρίζει η ταινία (όπως και αρκετοί επιστήμονες). Και όπως λέει και ένας από τους ήρωες της ταινίας:

Η μητέρα φύση είναι σαν τον δολοφόνο κατά συρροή. Μπορεί να σκοτώνει αδίστακτα αλλά θέλει να την πιάσουν. Γι’ αυτό συνήθως η μεγαλύτερη δύναμή της είναι και η μεγαλύτερη αδυναμία της. Η φύση είναι σκύλα!!!!

Πηγές: http://www.worldwarzmovie.com/