ΟΣΦΠ vs ΠΑΟ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

   Το καλοκαίρι πλησιάζει στο τέλος του και οι δύο αιώνιοι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ & ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ξεκίνησαν την προετοιμασία τους ολοκληρώνοντας τις μεταγραφικές τους κινήσεις όπου όπως όλα δείχνουν θα κονταροχτυπηθούν μεταξύ τους όχι μόνο για τις εγχώριες διοργανώσεις αλλά και για την κατάκτηση της Ευρωπαϊκής κορυφής με την ευχή να δούμε έναν ελληνικό τελικό στο Final Four του Μιλάνο, όπου ως γεγονός σαφέστατα είναι το μοναδικό επίτευγμα που έχει απομείνει στο Ελληνικό μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο.

  

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ με τον αέρα του Πρωταθλητή Ευρώπης και μάλιστα κάνωντας το repeat κινήθηκε στο μεταγραφικό σχεδιασμό χωρίς να εκτροχιάσει το μοντέλο που δημιούργησαν πριν απο δύο καλοκαίρια οι αδερφοί Αγγελόπουλοι στοχεύοντας σε νέους και ταλαντούχους παίκτες επενδύοντας ταυτόχρονα και στο μέλλον όπου θα κολήσουν στο σύνολο της ομάδας και με ξεκάθαρους ρόλους κινούμενη γύρω από τον απόλυτο ηγέτη και αρχηγό της, τον Βασίλη Σπανούλη. Αγωνιστικά ο νέος ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ φέτος εκτός από τις επιθετικές άμυνες (κυρίως στην αντιμετώπιση του pick n’ roll), το επιθετικό και αμυντικό transission παιχνίδι του και τα αλλεπάλληλα pick n’ roll που δημιουργούν οι guard της ομάδας με πρώτο βιολί τον Βασίλη Σπανούλη θέλει να προσθέσει επίσης 3 στοιχεία που θα δώσουν μεγαλύτερη ώθηση στο roster αυτό του περιφερειακού σουτ, το παιχίδι στο Low Post και του physical game σε άμυνα και επίθεση όπου πέρυσι ο Kaly Hines ήταν ουσιαστικά μόνος του σε αυτό το κομμάτι. Οι απώλειες του Κώστα Παπανικολάου (Μπαρτσελόνα) και του Kyle Hines (ΤΣΣΚΑ) μπορεί να αποτέλεσαν μεγάλου μεγέθους, καθώς και οι δύο ήταν υπερπολύτιμα γρανάζια στην καλοκουρδισμένη μηχανή των Πρωταθλητών, αλλά υπερκαλύφθηκαν και με το παραπάνω σε συνδυασμό με κινήσεις αρκετά υψηλού ρίσκου όπως το καλοκαίρι του 2011. Στην θέση 3 εκτός από την εμπειρία που λέγεται Στράτος Περπέρογλου προστέθηκαν οι Matthew Lojeski και Ιωάννης Παπαπέτρου με τον νεαρό Έλληνα να αποτελεί ένα από τα ανερχόμενα αστέρια του Ελληνικού μπάσκετ. Στη θέση των ψηλών μετά και την φυγή των Pero Antic (Atlanta Hawks) και Giorgi Shermadini (Σαραγόσα) και την παραμονή του Γιώργου Πρίντεζη και Δημήτρη Μαυροειδή το roster ισχυροποίηθηκε με την προσθήκη των Braynt Dunston, Cedric Simmons, Mirza Begic, Brend Petway και του ταλαντούχου Δημήτρη Αγραβάνη με τον πρώτο να παίρνει με το καλημέρα τον δύσκολο ρόλο του Kyle Hines καθώς ο αμερικανός ήταν ο καλύτερος αμυντικός του Ιταλικού Πρωταθλήματος και μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης. Το ευτύχημα για τους Πρωταθλητές Ευρώπης ήταν με την ανανέωση του Βασίλη Σπανούλη και του Acie Law σε συνδυασμό με την επιστροφή του καλύτερους της αμυντικού, του Βαγγέλη Μάντζαρη από τον πολύμηνο τραυματισμό του καθώς και στην αναβάθμιση των ρόλων του Κώστα Σλούκα και του Δημήτρη Κατσίβελη διατηρήθηκε η καλύτερη περιφερειακή ζώνη της Ευρώπης διατηρώντας και ταυτόχρονα τις ισσοροπίες και τους στόχους που έχει ως ομάδα ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ που είναι φυσικά το ιστορικό three peat και η κατάκτηση όλων των εγχώριων διοργανώσεων. 

  

Στο αντίπαλο στρατόπεδο ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ στον φετινό σχεδιασμό βγήκε πιο ενισχυμένος και πιο έτοιμος στην νέα αγωνιστική περίοδο. Μία σοφή ρήση λέει ότι ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει και έτσι οι άνθρωποι των πρασίνων για να το κάνουν πράξη διατήρησαν τον βασικό κορμό, που πήρε το νταμπλ στην Ελλάδα, ενώ ισχυροποίησαν το Ελληνικό στοιχείο επενδύοντας και αυτή με την σειρά τους στο μέλλον. Αγωνιστικά ο νέος ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ εκτός από την αμυντική φιλοσοφία της (κυρίως στα pick n’ roll) με πρώτο βιολί τον καλύτερο αμυντικό σε Ελλάδα και Ευρώπη, τον Stephane Lasme, το weak side game εκμεταλλεύομενος το περιφερειακό σουτ, το physical game και τα αλλεπάλληλα pick n’ roll με κύριο εκφραστή τον Δημήτρη Διαμαντίδη θέλει να προσθέσει το επιθετικό και αμυντικό transission το Low Post παιχνίδι καθώς και τις περισσότερες συνεργασίες μεταξύ των παικτών μέσα στο γήπεδο με βάση την συνεργασία και τον αυτοματισμό που δημιουργήθηκε από τον αρχηγό του πρασίνων με τον Stephane Lasme. Στην περιφέρεια εκτός από την αναμενόμενη ανανέωση του Δημήτρη Διαμαντίδη είχαμε και την ανανέωση της συνεργασίας και του Ramel Curry όπου μαζί με τον Roko Ukic και του ταλαντούχου Νίκου Παππά συνθέτουν μία αξιόπιστη γραμμή guard ικανή να παίξει το παιχνίδι που επιθυμεί. Στην θέση 3 οι πράσινοι κινήθηκαν με λογική όπου εκτός απο την διατήρηση του Μπράμου και του Jonas Maciulis πρόσθεσαν και τον ταλαντούχο Βλαδίμηρου Γιάνγκοβιτς. Εκεί όμως που οι πράσινοι παρουσιάζονται ουσιαστικά ενισχυμένοι είναι στην γραμμή των ψηλών όπου μετά την αναγκαία παραμονή του Stephane Lasme και του James Gist η προσθήκη του Αντώνη Φώτση, του Λουκά Μαυροκεφαλίδη αλλά και του βετεράνου πλέον Mike Batiste που θα παίξει τον ρόλο του αντι – Τσαρτσαρή (εντός & εκτός γηπέδου) συνθέτουν ίσως την πιο ισχυρή front line που είχε ποτέ το πράσινο στρατόπεδο. Ο στόχος που ξεκάθαρα προβάρει στον νταμπλούχο Ελλάδος δεν είναι μόνο η είσοδος στο Final Four του Μιλάνο αλλά ίσως και του βαρύτιμου τροπαίου σε συνδυασμό βέβαια με την διατήρηση των σκήπτρων εντός των συνόρων.

   Μέσα σε όλα αυτά που διαδραματίστηκαν στην μεταγραφική σκακιέρα και των δύο αιωνίων είχαμε και την δικαίωση του Γιάννη Αντετοκούμπο που μπορεί να γίνει όχι απλά ένα από τα ανερχόμενα αστέρια αλλά ίσως και το νέο σύμβολο ολόκληρου του Ελληνικού μπάσκετ μετά τον μεγάλο Νίκο Γκάλη, Παναγιώτη Γιαννάκη, Θοδωρή Παπαλουκά, Δημήτρη Διαμαντίδη και Βασίλη Σπανούλη πραγματοποιώντας το αμερικάνικο όνειρο και έγινε ταυτόχρονα ο πρώτος Έλληνας μπασκετμπολίστας που επιλέχθηκε όχι απλά στον πρώτο γύρο των DRAFT αλλά σε τόσο υψηλή θέση, αυτή του Νο 15 από την ομάδα των Milwaukee Bucks και μάλιστα στην καλύτερη ηλικία για το ξεκίνημα του (18 ετών) όπου θα έχει όλο το χρόνο και την πολυτέλεια να κάνει αυτά που πρέπει και να γίνει ένας πραγματικός super star και έχοντας την ευκαιρία να γίνει πρότυπο για τις νέες γενιές που ακολουθούν κατά πόδας στο όλο εγχείρημα που λέγεται ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ.

   Το ερώτημα που γεννιέται πλέον είναι αν μπορεί ένας Έλληνας να ανταπεξέλθει στο αμερικάνικο όνειρο από τόσο μικρή ηλικία. Εμένα προσωπικά μου λέει πως ΝΑΙ...ΙΔΩΜΕΝ...  

Ο ΜΠΑΣΚΕΤΟΦΙΛΟΣ!!!