Drive (2011- ελληνιστί… -μάλλον ο τύπος που μεταφράζει τους τίτλους είναι ένα από τα 4.000 θύματα της πειρατείας- Drive)

Βαθμολογία: 3 / 5

    Προχτές μαζευτήκαμε με την παρέα (κλασικά) και βάλαμε στο dvd player (πάλι κλασικά) το Drive (όχι κλασικά). Για να είμαι ειλικρινής σκέφτηκα να την βαθμολογήσω με ερωτηματικό (? / 5) διότι δεν μπορώ να αποφασίσω αν μου άρεσε ή όχι. Το ίδιο και η υπόλοιπη παρέα. Τελικά, σκέφτηκα να της δώσω ένα μέτριο βαθμό (3 / 5) και να παραθέσω τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία της, ούτως ώστε να αποφασίσετε μόνοι σας.

Στα θετικά στοιχεία της ταινίας, λοιπόν, θα συμπεριλάβω το ενδιαφέρον story, την ακόμα πιο ενδιαφέρουσα πλοκή, την εξαιρετική σκηνοθεσία (δεν είναι τυχαίο που ο Nicolas Winding Refn απέσπασε για τη συγκεκριμένη ταινία το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών 2011) και το πολύ καλό casting (Ryan Gosling, Albert Brooks, Bryan Cranston, Carey Mulligan, Ron Perlman, Oscar Isaac και Christina Hendricks).

Στα αρνητικά στοιχεία, τώρα, α) κάποιοι ρόλοι έχουν maximum 10 λέξεις όλες κι όλες και β) η ταινία είναι πιο αργή και από την καθυστέρηση! Το πρώτο, θα μου πείτε, δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά επειδή στους εν λόγω ρόλους συμπεριλαμβάνεται και ο πρωταγωνιστικός, θα σας πω ότι είναι αρκετά εκνευριστικό να περιμένεις πώς και πώς τι θα πει ο τύπος και να σου πετάει ένα ξερό «ok». Ωστόσο, με τον Gosling, την πατάς όπως και με τον Πλανητάρχη (όχι τας Αμερικάς, αλλά του δικού μας εδώ, τον Μπουγά καλέ) που αναρωτιέσαι γιατί φοράει συνέχεια γυαλιά ηλίου και όταν τελικά τα βγάζει, καταλαβαίνεις το γιατί… ε, έτσι και με τον Ryan, περιμένεις πώς και πώς να μιλήσει, αλλά όταν τελικά το κάνει, καταλήγεις στο ότι ορθώς ασπάστηκε το «καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς».

Όσον αφορά το δεύτερο αρνητικό στοιχείο της ταινίας, όμως, είμαι αμείλικτη. Παιδιά δεν κάνω πλάκα, η ταινία είναι τρομερά αργή. Μιλάμε σηκώνεσαι για τουαλέτα, πας στην κουζίνα, φτιάχνεις ποπ κορν, με την ευκαιρία μαγειρεύεις και για την επομένη, κάνεις και ένα refill στα ποτά και όταν επιστρέφεις πετυχαίνεις τους πρωταγωνιστές στις ίδιες θέσεις. Και για του λόγου το αληθές, αναφέρω ότι υπάρχει σκηνή όπου ο φακός εστιάζει στο ασάλευτο πρόσωπο του πρωταγωνιστή για 48’’!!! Όσο δηλαδή χρειάστηκε στον Τιτανικό, για να κοπεί το πλοίο στα δύο!!!

Θα κλείσω με δύο λόγια για το story και θα σας αφήσω να αποφασίσετε για το εάν θα την νοικιάσετε ή όχι (μην την κατεβάσετε, θυμηθείτε τον άτυχο μεταφραστή). Σε ατμόσφαιρα των 80’s (η οποία συνοδεύεται και από την αντίστοιχη μουσική), ο driver (Ryan Gosling) δουλεύει ως κασκαντέρ σε χολιγουντιανές ταινίες και καμιά φορά συμπληρώνει το εισόδημα του ως οδηγός σε ληστείες και μαφιόζικα κόλπα. Όλα κυλάνε ομαλά στη ζωή του λιγομίλητου και mysterious εργένη, ώσπου γνωρίζει τη γλυκιά γειτόνισσα του Irene (Carey Mulligan) με το ανήλικο τέκνο της. Ένας πλατωνικός έρωτας γεννιέται αλλά πριν προλάβει να γίνει έρωτας με τα όλα του, αποφυλακίζεται ο σύζυγος της Standard (Oscar Isaac) και η ταινία μετατρέπεται από ρομαντικό love story σε αστυνομικό φιλμ νουάρ. Διότι ο κος Δεδομένος χρωστάει λεφτά «προστασίας» στη μαφία (από τη θητεία του στη φυλακή) και τώρα πρέπει να κάνει μια ληστεία για να ξεχρεώσει. Κουτί του ήρθε, όπως καταλαβαίνετε, ο γείτονας που τα κάνει όλα και συμφέρει. Όμως, η ληστεία στραβώνει – διότι τα λεφτά είναι πολλά και οι εμπλεκόμενοι ακόμα περισσότεροι (Cranston, Brooks, Perlman & Hendricks) – και τρέχουν όλοι, οδηγοί, ερωτευμένοι, τσιράκια, μαφιόζοι, αρχιμαφιόζοι, αφεντικά και υπάλληλοι, συγγενείς και φίλοι, να σώσουν το τομάρι τους…

Ένα είναι σίγουρο: κατά πολλούς αριστούργημα, κατ’ άλλους υπερεκτιμημένη, η ταινία βρίσκεται στο ράφι του ντιβιντι κλαμπ και (σας) περιμένει….