Ματιές στην όμορφη πλευρά της Αθήνας!!

 

Ένας κυριακάτικος περίπατος στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου , στα σοκάκια της Πλάκας και στο Μοναστηράκι σε κάνει να δεις την Αθήνα με άλλο μάτι…να σε γεμίσει με όμορφες εικόνες και μια γλυκιά νοσταλγία μιας παλιότερης εποχής! Ελάτε μαζί μας σε ένα μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό αφιέρωμα του blog μας για το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας! Ελπίζουμε να το απολαύσετε!

 

 Μια διαφορετική ματιά της Αθήνας από τη φίλη Vaggy!!!                                                                                

Hansel and Gretel, Witch Hunters (2013, ελληνιστί «Χάνσελ και Γκρέτελ: Κυνηγοί Μαγισσών)

Βαθμολογία 3 / 5

    

   Μετά την Κοκκινοσκουφίτσα, τη Χιονάτη, την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και τον Τζακ και τη Φασολιά ήρθε η σειρά ενός ακόμα κλασικού παραμυθιού, αυτό των αδερφών Χάνσελ και Γκρέτελ να μετατραπεί σε μια σκοτεινή, γκόθικ και αρκετά βίαιη περιπέτεια από τον Tommy Wirkola.

      Η ιστορία φυσικά δεν έχει και μεγάλη σχέση με το κλασικό παραμύθι. Στην ταινία, τα δύο αδέρφια αφού αναγκάζονται να αποχωριστούν τους γονείς τους (για τους οποίους μαθαίνουμε τελικά την αλήθεια στο τέλος) μετατρέπονται, 15 χρόνια μετά, σε αιμοσταγείς κυνηγούς μαγισσών, τους καλύτερους στο είδος τους (άραγε είχαν μεγάλο ανταγωνισμό???). Μετά από πολλές επιτυχημένες εκκαθαρίσεις μαγισσών σε διάφορες περιοχές καταλήγουν σε ένα χωριό όπου προσλαμβάνονται από το δήμαρχο για να ανακαλύψουν τι απέγιναν 12 παιδιά που εξαφανίστηκαν. Σύντομα θα διαπιστώσουν όμως ότι έχουν να κάνουν με μια πολύ ισχυρή μάγισσα που θέλει να τελειοποιήσει ένα μαγικό φίλτρο που κάνει τις μάγισσες άτρωτες στη φωτιά. Με τη βοήθεια τριών ανέλπιστων συμμάχων θα επιχειρήσουν να ανατρέψουν τα σχέδια της μάγισσας.

     

  Τέσσερις γνωστοί ηθοποιοί στηρίζουν τη συγκεκριμένη ταινία που παρότι ευχάριστη δεν έχει να επιδείξει κάποια ιδιαίτερα πλεονεκτήματα. Οι Jeremy Renner (Bourn Legacy, The Avengers, Επικίνδυνες Αποστολές, Thor), Gemma Arterton (Clash of Titans, Prince of Persia και Quantum of Solace), Famke Janssen (X-Men, Η Αρπαγή) και Peter Stormare (Prison Break)  εγγυώνται ότι τουλάχιστον η ταινία έχει λάβει την απαραίτητη προσοχή από τους δημιουργούς. Και έτσι είναι εν τέλει. Ενδιαφέρουσα πλοκή (αν σας αρέσουν τα παραποιημένα παραμυθάκια βέβαια), αρκετά γρήγοροι ρυθμοί, πολύ ξύλο, βίαιες σκηνές (ίσως περισσότερο από το αναμενόμενο). Όλα αυτά σε ένα σκοτεινό σκηνικό μέσα στο δάσος που προσφέρεται για ταινίες μαγείας! Έξυπνη η ιδέα να διανθιστούν οι τίτλοι αρχής με υποτιθέμενα εξώφυλλα από τα κατορθώματα των δύο αδερφών αφού έτσι καλύπτεται το κενό των 15 ετών από τη στιγμή που τα παιδιά έμειναν μόνα τους μέχρι την ιστορία που περιγράφεται. Υπάρχουν και οι σκηνές γέλιου για να ελαφραίνει η ατμόσφαιρα που γρήγορα όμως κόβεται αφού ο σκηνοθέτης τις συνοδεύει από κάτι βίαιο, δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα, τεχνητή ένταση.

      Αν σας άρεσαν οι ταινίες που αναφέρθηκαν στον πρόλογο, δείτε τη και δε θα χάσετε. Κινείται στο ίδιο μήκος κύματος (ίσως κάπως κατώτερη ποιοτικά αλλά σιγά…σπίτι θα αγοράσετε?) και συνεχίζει τη μόδα των τελευταίων ετών. Να δούμε ποιο παραμύθι θα ακολουθήσει…!!!

ΓΚΑΛΟΠ "GAME OF THRONES"

Μία από τις πιο επιτυχημένες σειρές των τελευταίων ετών είναι το εντυπωσιακό "Game of Thrones" που βασίζεται στη σειρά βιβλίων του G.R.Martin "A song of fire and ice". Με φανατικούς οπαδούς ανά τον κόσμο (μεταξύ των οποίων και ο γράφων), προβάλλεται σε αρκετές χώρες και στην Ελλάδα. Δε θα μπορούσαμε, λοιπόν, να μην αφιερώσουμε ένα γκάλοπ για να διαπιστώσουμε ποιος είναι ο αγαπημένος ήρωας των θεατών. Μπορείτε να επιλέξετε περισσότερους από έναν ήρωες μιας και η πληθώρα των χαρακτήρων κάνει δύσκολη την επιλογή ενός αγαπημένου!!! Σε περίπτωση που ο αγαπημένος σας ήρωας δεν βρίσκεται μεταξύ των επιλογών αφήστε σχόλιο στην ανάρτηση με το όνομά του για να καταμετρηθεί στα τελικά αποτελέσματα.

Αποτελέσματα Πρόσκλησης ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΙΣΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΩΣ 29 ΕΤΩΝ

Συμπληρώνοντας την ανάρτησή μας για το πρόγραμμα για νέους άνεργους έως 29 ετών που παρουσιάσαμε στις 29 Μαρτίου 2013 (http://koalakia.blogspot.gr/2013/03/29.html), σας ενημερώνουμε ότι δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα με τα ονόματα των 35.000 νέων που επιλέχθηκαν. Στο Link που ακολουθεί μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να διαπιστώσουν να έχουν επιλεγεί...

http://www.voucher.gov.gr/program-group/action/pid/6/paction/results

EUROVISION 2013

            Άντε τώρα να σχολιάσεις τη φετινή Eurovision!!! Που να βρω το ανάλογο υλικό για να γεμίσω 1-2 σελίδες (για παραπάνω ούτε λόγος). Τόσο βαρετό διαγωνισμό νομίζω είχαμε χρόνια να δούμε. Ούτε τέρατα, ούτε πολύ λαμέ, ούτε ίντριγκες, τίποτα! Anyway, θα προσπαθήσω…

                                                                Τελείωσε λοιπόν και ο φετινός διαγωνισμός με μια ευχάριστη έκπληξη για την Ελλάδα. Η 6^η θέση που έφερε ο βαρύς αλλά όπως φάνηκε ευέλικτος Αγάθωνας με τους Κόζα Μόστρα (παρεμπιπτόντως ο frontman του συγκροτήματος Ηλίας Κόζας ψηφίστηκε ο πιο σέξυ διαγωνιζόμενος!!!!!!) είναι ιδιαίτερα τιμητική και ανέλπιστη αν λάβουμε υπόψη ότι τα στοιχήματα μας έδιναν μετά βίας κοντά στην δεκάδα. Η εξήγηση που δίνω είναι ότι με τόσες μπαλάντες, και το «αχ μελισσούλα» σε τέκνο ρυθμούς να στέλναμε μια καλή θέση την είχαμε στο τσεπάκι!!! Επίσης, το μπουζούκι (ή το μπαγλαμαδάκι στην προκειμένη περίπτωση) πάντα γοητεύει τους ξένους. Αν μάλιστα συνοδεύεται και από τζατζίκι…κόλαση!! Δύο δωδεκάρια από Σαν Μαρίνο (!!!!) και Κύπρο φυσικά, δύο δεκάρια από Αλβανία και Ρωσία, 8 βαθμούς από Ηνωμένο Βασίλειο, Αρμενία, Μαυροβούνιο και Ελβετία ήταν οι καλύτερες βαθμολογίες που πήραμε. Μας ψήφισαν συνολικά 26 χώρες και συγκεντρώσαμε 152 βαθμούς. Όχι άσχημα για μία ιδιόμορφη συμμετοχή με ελληνικό στίχο και άκουσμα.

          

  Από τα υπόλοιπα, λίγα ξεχώρισαν τουλάχιστον στα μάτια μου. Όντως η νικήτρια Δανία με το «Only Teardrops» είχε ένα από τα καλύτερα τραγούδια (αν και το μικρό γκάλοπ της παρέας έβγαλε νικήτρια τη Νορβηγία με το σκοτεινό και ηλέκτροποπ «I feed you my Love»). Συμπαθητικό και πιασάρικο όπως φάνηκε το τραγούδι του Αζερμπαϊτζάν «Hold me» και αδιάφορα τα άλλα δύο τραγούδια της πεντάδας, το ρώσικο και το Ουκρανικό. Προσωπικά στεναχωρήθηκα για τις δύο μεγάλες κυρίες της ευρωπαϊκής μουσικής σκηνής που έλαβαν μέρος αλλά δεν τιμήθηκαν δεόντως, την Ανούκ για την Ολλανδία (9^η θέση) και κυρίως την Bonnie Tyler που έβγαλε τον εντυπωσιακό της αέρα επί σκηνής αλλά κατέληξε μόλις στην 19^η θέση πληρώνοντας την ανεξήγητη αντιπάθεια που δείχνουν οι κριτές στο Ηνωμένο Βασίλειο σχεδόν κάθε χρόνο.

       Τι άλλο ξεχώρισε?? Πέραν του τραγουδιστικού μέρους δηλαδή…οι αρκετές όμορφες παρουσίες (ερωτεύτηκα την τραγουδίστρια της Λευκορωσίας), το λεσβιακό φιλί της τραγουδίστριας της Φινλανδίας που πάντως δεν της έδωσε πόντους (μόλις 24^η στην τελική κατάταξη), οι δύο μεγάλες κυρίες που προαναφέραμε, η εντυπωσιακή φωνή της ουκρανέζας  Zlata Ognevich και το εντυπωσιακό εφέ με κεραυνούς και φωτιές στο φόρεμα της Μολδαβής Aliona Moon. Πολύ καλή η διοργάνωσε με τον μακρύ διάδρομο που διέσχιζαν οι διαγωνιζόμενοι και ενδιαφέροντα χορευτικά από πολλές συμμετοχές. Οι Σουηδοί άλλωστε φημίζονται για την οργανωτικότητά τους και την προσοχή στη λεπτομέρεια! Μια ερώτηση μόνο…γιατί η παρουσιάστρια φορούσε το ίδιο φόρεμα επί 3 ώρες σχεδόν και την τελευταία ώρα άλλαξε καμιά δεκαριά φορέματα?????

   Επιτυχημένη παρουσία λοιπόν για την Ελλάδα που χρειάζεται κάποια καλά νέα στο εξωτερικό έστω και σε επιφανειακά θέματα όπως ο συγκεκριμένος διαγωνισμός μουσικής. Αναμενόμενα εν πολλοίς τα αποτελέσματα και ελάχιστες γκρίνιες. Άντε και του χρόνου…!!!!

Parker (2013 – ελληνιστί «Πάρκερ»)

Βαθμολογία 3 / 5

    

Όποτε λοιπόν θέλω να είμαι σίγουρος για αυτό που θα δω επιλέγω ταινίες με βάση τους ηθοποιούς που παίζουν. Ο Statham είναι ένας από αυτούς τους ηθοποιούς αφού σχεδόν ποτέ δεν με απογοητεύει. Όταν αναζητώ περιπέτεια, πιστολίδι, ξύλο και μια σχετικά ενδιαφέρουσα πλοκή, βλέπω την τελευταία ταινία του. Και πάντα μένω ικανοποιημένος…

       Έτσι και με το Parker. Περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω για τα οποία λατρεύουμε τον Statham αλλά και κάτι extra, την Jenifer Lopez με τα εσώρουχα. Θανατηφόρος συνδυασμός!!!! Ο Statham υποδύεται ένας έντιμο ληστή (υπάρχει κάτι τέτοιο??) αφού κλέβει μόνο από αυτούς που τα έχουν. Έχει όμως ένα ελάττωμα. Έτσι και τον προδώσεις, την έβαψες. Έτσι και έγινε λοιπόν, αφού μετά από μια ληστεία με μπάζα 1 εκ. δολάρια σε συνεργασία με μια συμμορία 4 ακόμα απατεώνων, οι παραπάνω κύριοι αποφασίζουν να του τη φέρουν επειδή αρνείται να συνεργαστεί μαζί τους στο επόμενό τους κόλπο. Από εκείνο το σημείο ξεκινάει ένα απίστευτο κυνηγητό που καταλήγει στο χλιδάτο Palm Beach, όπου ο πρωταγωνιστής συναντάει μια όμορφη αλλά απελπισμένη μεσίτρια (Lopez) που αποφασίζει να τον βοηθήσει μήπως και σώσει την περιουσία της από τους δανειστές. Το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό και…αισθησιακό!!!!

      

Ότι μπορεί να περιμένει κανείς από μια τέτοια ταινία υπάρχει σε γερές μάλιστα δόσεις. Γρήγορος ρυθμός, κυνηγητό και ξύλο, ενδιαφέρουσα αν και χιλιοπαιγμένη πλοκή, ένας copy – paste Statham από πολλές από τις προηγούμενες ταινίες του και η Lopez που αποδεικνύει ότι σε ανάλαφρες ταινίες μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω μόνο και μόνο με την επιβλητική παρουσία της και τις εντυπωσιακές (παρά τα 44 της χρόνια) καμπύλες της. Σίγουρη σκηνοθεσία από τον Taylor Hackford (« Ο δικηγόρος του διαβόλου», η πιο γνωστή δουλειά του ως σκηνοθέτης) που πατάει σε δοκιμασμένες τακτικές για να αποδώσει την ατμόσφαιρα της ταινίας. Επίσης, οι εικόνες από το Palm Beach ικανοποιούν και εκείνους που θα ήθελαν να ζουν στη χλιδή και να έχουν γείτονες ηθοποιούς και τραγουδιστές (και ενίοτε απατεώνες)!

       

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας προτείνω να την δείτε αν ψάχνετε κάτι σχετικό. Άλλωστε, η συνταγή είναι δοκιμασμένη και το αποτέλεσμα σίγουρο. Και όταν το κερασάκι στην τούρτα είναι η Lopez, ένας λόγος παραπάνω….

Jack, The Giant Killer (2013 – ελληνιστί «O fake Τζακ και η Φασολιά»)

Βαθμολογία:  1 / 5 (μόνο για τους λάτρεις των ταινιών φαντασία, οι υπόλοιποι υπό το μηδέν)

 Νομίζω ότι θα μπορούσα να περιγράψω τη συγκεκριμένη ταινία με μία αγγλική φράση που ταιριάζει γάντι...A big pile of crap!!!! Και μεγάλο χάσιμο χρόνου τελικά...

      Η αλήθεια είναι πάντως ότι κατά λάθος της είδα. Αυτά παθαίνεις αν δεν προσέχεις τους τίτλους. Και επίσης όταν οι δημιουργοί θέλουν να σου κάνουν πλάκα γιατί δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι βγήκαν σχεδόν ταυτόχρονα δύο ταινίες με περίπου ίδιο τίτλο και θέμα!!! Τι να σου κάνω και εγώ  ο καημένος ο θεατής? Μπερδεύτηκα!!!Άλλο περίμενα και άλλο τελικά μου ήρθε. Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω άραγε. Ας ξεκινήσω με λίγα λόγια για την υπόθεση. Ο Τζακ είναι ένας πιτσιρικάς που το παίζει εφευρέτης αφού έχει κατασκευάσει ένα μεταλλικό ρομπότ – μηχανή καταστροφής του οποίου το μοναδικό όπλο είναι κάτι σαν την οξυγονοκόλληση. Μένει με τη μητέρα του και τον πατριό του αφού ο φυσικός του πατέρας έχει εξαφανιστεί εξαιτίας μιας μαγικής φασολίας. Ουσιαστικά χρησιμοποιεί ως βάση το γνωστό παραμύθι «Ο Τζακ και η φασολιά». Όταν λοιπόν γίνεται 18 χρονών εμφανίζεται ένας παλιός φίλος του πατέρα του και του δίνει ως δώρο μερικά μαγικά φασόλια (στην αρχή υπάρχουν 2 αλλά όσο προχωράει η ταινία εμφανίζονται και μερικά ακόμα, δεν μπορώ να καταλάβω με ποιον τρόπο!! Αφού να φανταστείτε έψαχνα τις τσέπες μου μήπως εμφανίστηκε και σε μένα κανένα φασόλι).  Ο Τζακ για να τα ξεφορτωθεί τα πετάει σε ένα χωράφι όπου εμφανίζεται μια φασολία και τον μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο όπου συναντά τον πατέρα του και αναλαμβάνουν το καθήκον να σώσουν τη γη από τα τέρατα – δεινόσαυρους που κατεβαίνουν στη γη μαζί με το αφεντικό τους, τη βασίλισσα του άλλου κόσμου, από μια τέτοια φασολιά...

   Πραγματικά ψάχνω να βρω κάποια θετικά και δυσκολεύομαι. Ίσως το μόνο θετικό είναι η καρικατουρίστικη φυσιογνωμία του αστυνόμου που είναι υπεύθυνος για την αντιμετώπιση της γιγαντιαίας φασολιάς. Και αυτό γιατί δείχνει τόσο αταίριαστος στο σκηνικό που προσπαθεί να στήσει ο σκηνοθέτης, που προκαλεί γέλιο.  Στα αρνητικά??? Από που να ξεκινήσω...Το σημαντικότερο για μένα είναι ότι η ταινία είναι τόσο κακοφτιαγμένη που αναρωτιέσαι που έχει πάρει δίπλωμα ο δημιουργός. Τόσο ερασιτεχνικά οπτικά εφέ είχα καιρό να δω. Θα μπορούσε να είναι ταινία της δεκαετίας του ’80, βαριά αρχές ’90. Αλλά να το προσπεράσω αυτό, μικρό μπάτζετ θα είχε ο άνθρωπος αυτά κατάφερε να κάνει. Τους ηθοποιούς που τους βρήκαν? Με εξαίρεση τον αστυνομικό όπως είπα, που απλά φαινόταν ότι έπαιζε έναν ρόλο, οι υπόλοιποι ήταν τόσο αδιάφοροι που θα έλεγε κανείς ότι τους μαζέψαν από κάποιο πάρκο και τους έβαλαν να παίξουν. Κανένα συναίσθημα, καμιά αντίδραση, καμία σχέση με την υποκριτική!!! Επίσης, η σκηνοθεσία ήταν το λιγότερο ανεπαρκής με ελάχιστα σκηνικά όπου διαδραματιζόταν η δράση και ερασιτεχνικά πλάνα (τρανό παράδειγμα το πλάνο της βασίλισσας του άλλου κόσμου όταν βρισκόταν πάνω σε ένα από τα δεινοσαυράκια...).

     Με λίγα λόγια το απόλυτο μηδενικό σε όλα. To απόλυτο χάσιμο χρόνου. Ο μόνος λόγος για να δείτε αυτή την ταινία είναι αν έχετε βάλει στοίχημα με κάποιον (δέχομαι στοιχήματα με την ευκαιρία) αν θα καταφέρετε να την ολοκληρώσετε. Show me the money guys!!!!

ΥΓ: Επειδή αρκετό χρόνο έχασα με τη συγκεκριμένη ταινία, ούτε καν θα μπω στον κόπο να ανεβάσω το trailer ή να αναφέρω έστω και έναν από τους συντελεστές της!!! Να τα βρείτε μόνοι σας…….

Pawn (2013 – ελληνιστί «To πιόνι» υποθέτω)

Βαθμολογία: 3 / 5

     Τελικά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι οι ταινίες που παίζει ο Forest Wittaker (συνήθως) αξίζουν το χρόνο μου (το ίδιο συμβαίνει και με τον έταιρο πρωταγωνιστή, Ray Liotta, σε μικρότερο βαθμό πάντως). Όπως και η συγκεκριμένη, στην οποία βέβαια δεν έχει μεγάλο ρόλο αλλά με το χαρακτηριστικό έντονο παίξιμό του δίνει το στίγμα στην αρχή. Κάτι σαν ένα καλό Lead in για αυτό που θα ακολουθήσει στη συνέχεια.

    Η ταινία αφορά μια ληστεία σε ένα εστιατόριο που δεν ξεκίνησε καλά και κατέληξε ακόμα χειρότερα με την ομηρεία αρκετών εκ των πελατών, του ιδιοκτήτη και των εργαζόμενων. Στην υπόθεση μπλέκονται ρώσοι μεγαλοαπατεώνες, αμερικάνοι μικροαπατεώνες, ένας πρώην κατάδικος, o ασφαλίτης αδερφός του, μερικοί διεφθαρμένοι αστυνομικοί και ένας πληροφοριοδότης που βρίσκεται μέσα στο εστιατόριο την ώρα της ληστείας (δε θα σας πω με ποια ιδιότητα...είναι ωραία έκπληξη για το τέλος).  Το αντικείμενο της ληστείας δεν είναι τα λεφτά (αποκλειστικά)  αλλά ένας σκληρός δίσκος που περιέχει ονόματα απατεώνων και διεφθαρμένων δημόσιων προσώπων, μεταξύ των οποίων και αστυνομικών. Ο κεντρικός ήρωας είναι ο πρώην κατάδικος που κινδυνεύει από το πουθενά να βρεθεί στο επίκεντρο χωρίς να έχει κάποια ουσιαστική σχέση με τα γεγονότα.

    

Η υπόθεση παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον και η σκηνοθεσία βοηθάει στο να διατηρηθεί το ενδιαφέρον του θεατή μιας και υπάρχει εναλλαγή σκηνών που μας πηγαίνει πίσω στο χρόνο και ξανά στο παρόν ενώ υπάρχει και μια σκηνή ...what if…! Δηλαδή τι θα γινόταν αν...!  Μικρά, συνηθισμένα τρικ από τον σκηνοθέτη που όμως δίνουν έναν τόνο πρωτοτυπίας στην ταινία αφού κατά τα άλλα το σενάριο είναι χιλιοπαιγμένο με παραλλαγές φυσικά. Όπως προανέφερα, ο Whittaker δίνει μια άλλη ποιότητα στο καστ παρότι δεν έχει μεγάλο ρόλο παρά μόνο στις αρχικές σκηνές που όμως είναι αρκετά δυνατές και δίνουν τον τόνο για τη συνέχεια. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί επιτελούν το έργο τους αρκετά ικανοποιητικά (όπως ο ρώσος ιδιοκτήτης του εστιατορίου, που έχει μια εκνευριστική ψυχρότητα και ηρεμία). Επίσης, βάζει τον θεατή στο κλίμα και δημιουργεί ερωτηματικά που απαντώνται καθώς κυλάει η ταινία. Βέβαια, προσωπικά ένιωσα ότι κάποια κενά δεν συμπληρώθηκαν αλλά το συγκεκριμένο γεγονός δεν μου χάλασε τη γενική εικόνα. Τέλος, η ύπαρξη του πρώην κατάδικου που τείνει να φορτωθεί τα πάντα δημιουργεί το απαραίτητο συναισθηματικό δέσιμο που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των θεατών και ενός τουλάχιστον εκ των πρωταγωνιστών.

      Σε γενικές γραμμές μία καλή ταινία, με ρυθμό και αγωνιώδη ατμόσφαιρα. Αρχικά μπορεί να μπερδεύει τον θεατή ως προς το ρόλο του κάθε πρωταγωνιστή αλλά μάλλον αυτό είναι το κεντρικό νόημα, να δημιουργήσει σύγχυση και αμφιβολία και στο τέλος να δώσει απάντηση σε όλα αυτά. Σίγουρα, ένας καλός τρόπος να περάσει ευχάριστα η βραδυά (ή το ταξίδι στην περίπτωσή μου)!!

ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ REPEAT KAI Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ

   Ο Ολυμπιακός τα μεσάνυχτα της Κυριακής πέρασε στην ιστορία ως η πρώτη Ελληνική ομάδα και Τρίτη στην Ευρώπη που κατακτά συνεχόμενα το ιερό δισκοπότηρο και μάλιστα την δεύτερη με τρόπο εκκωφαντικό.

   Η γέννηση της ερυθρόλευκης δυναστείας είναι γεγονός διαδέχοντας την πράσινη κυριαρχία όπου τα τελευταία 7 χρόνια το Ελληνικό μπάσκετ δείχνει πιο είναι το αφεντικό της Ευρώπης ενώ στους φετινούς Ελληνικούς τελικούς θα αναμετρηθούν 9 τρόπαια Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

   Οι πρωταθλητές τα τελευταία 2 χρόνια έφτασαν στον δρόμο προς της καταξίωση και αποδεικνύουν για πιο λόγο είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Με όπλο την χημεία, την συνοχή, το πάθος, την μαχητικότητα δημιουργήθηκε ένα σύνολο ικανό να κατατροπώσει ότι υπάρχει στο διάβα του, διότι πολύ απλά οι μεγάλες ομάδες στα κρίσιμα παιχνίδια χτίζονται και γίνονται πρωταθλητές. Από την φάση των playoff και μέχρι το τέλους του δρόμου οι ερυθρόλευκοι παρουσιάστηκαν έτοιμοι να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες δηλαδή στην κατάκτηση του τίτλου. Ακόμα και σε ατομικό επίπεδο ο αρχηγός, Βασίλης Σπανούλης απέδειξε για πιο λόγο θεωρείται ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης, ο Γιώργος Μπαρτζώκας απέδειξε ότι οι Έλληνες προπονητές έχουν πλέον την τεχνογνωσία και το μεράκι να διαχειριστούν ομάδες τέτοιου βεληνεκούς ενώ οι αδερφοί Αγγελόπουλοι δικαιώνονται με το συγκεκριμένο project όπου κανείς δεν ήξερε που θα οδηγούσε όταν χτίστηκε το καλοκαίρι του 2011. 

   Ο Ολυμπιακός δημιούργησε πλέον την δική του Δυναστεία γιατί είχε και θα έχει για πολύ καιρό ακόμα 12 ετοιμοπόλεμους παίκτες έχοντας μία φράση στο μυαλό τους το ‘’refuse to loose’’. Με οδηγό όλα τα στοιχεία που αναφέραμε παραπάνω σε συνδυασμό με την προπονητική τεχνογνωσία δημιουργείται η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Ευρώπης που μπορεί να παίξει σε όποιο ρυθμό θέλει και σε όποιο σκορ επιθυμεί, είτε χαμηλό είτε υψηλό. Έτσι και στον τελικό απέναντι στην βασίλισσα Ρεάλ ο Ολυμπιακός στέφθηκε Βασιλιάς με 100 – 88, γίνοντας η δεύτερη ομάδα στην ιστορία της Euroleague που πετυχαίνει εκατοστάρα γιατί ακόμα και στο -17 οι παίκτες των πρωταθλητών με πρώτους τον Σλούκα, τον Κατσίβελη, τον Περπέρογλου και τον Χάινς άναψαν την σπίθα όπου με επιθετικές άμυνες και με κρίσιμα σουτ έκαναν τους Μαδριλένους να σκέφτονται άναρχα και ανορθόδοξα στο παιχνίδι τους, με τον Βασίλη Σπανούλη να δείχνει τον δρόμο προς τον τίτλο με 3 απανωτά τρίποντα και να αποδεικνύει ότι είναι ο παίκτης των μεγάλων αγώνων και να δικαιολογεί για πολλοστή φορά τον τίτλο του MVP της διοργάνωσης αλλά και των final four πλέον ισοφαρίζοντας τον μεγάλο Τόνι Κούκοτς και τον Law να κάνει το καλύτερο του παιχνίδι με την φανέλα των ερυθρολεύκων και να ανακηρύσσετε πολυτιμότερος παίκτης του τελικού.

   Φίλοι του μπάσκετ ο Ολυμπιακός έδειξε τον δρόμο πως πρέπει να παίζεται το μπάσκετ του μέλλοντος και θέτει, με κάθε δικαίωμα, ένα ερώτημα στον εαυτό του. Αν μπορεί να ισοφαρίσει το ρεκόρ της μεγάλης Γιουγκοπλάστικας. Αυτή η απάντηση θα δοθεί του χρόνου τέτοιες μέρες και μακάρι το Ελληνικό μπάσκετ να βιώσει και αυτήν την στιγμή!!! Αξίζει να  σημειωθεί ότι αν δούμε τους αριθμούς από το 2007 το Ελληνικό μπάσκετ δηλαδή ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός αριθμεί 6 κατακτήσεις στο παλμαρέ του προκαλώντας ΣΟΚ και ΔΕΟΣ σε όλη την Ευρώπη.

   Τελειώνοντας το όμορφο και συναρπαστικό ταξίδι της φετινής Euroleague όπου ολοκληρώθηκε με τον πιο όμορφο και γοητευτικό τρόπο το ενδιαφέρον στρέφεται στους Ελληνικούς τελικούς όπου οι πρωταθλητές ευρώπης θα προσπαθήσουν να υπερασπιστούν το πρωτάθλημα Ελλάδος απέναντι στον φετινό κυπελλούχο με την ευχή να δούμε συναρπαστικούς τελικούς αντάξιο της ιστορίας και των 2 ομάδων γιατί πολύ απλά με την παρουσία αυτών των 2 ομάδων που έχουν γράψει με το δικό τους τρόπο τη δική τους ιστορία στην Ευρώπη το Ελληνικό μπάσκετ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ… 

O Μπασκετόφιλος....