AND THE OSCAR GOES TO……!!!

       Αυτό ήταν και φέτος!!!! Ακόμα μία απονομή OSCAR τελείωσε με μεγάλους κερδισμένους (να κλαίνε) και μεγάλους χαμένους (να κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι σα να λένε «Μπράβο, το άξιζε» ενώ στην πραγματικότητα σκέφτονται «Που να μπερδευτείς στο φόρεμα και να φας τα μούτρα σου» -τυχαίο το παράδειγμα….). 

     Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρξαν μεγάλες εκπλήξεις αφού στις περισσότερες κατηγορίες τα φαβορί ή ένα από τα φαβορί κέρδισε το χρυσό αγαλματάκι του Θείου Oscar. Το σημαντικότερο βραβείο της βραδιάς πήγε στον Ben Affleck (μεταξύ άλλων) για την ταινία Argo (θυμίζω ότι στο γκάλοπ μας ήταν δεύτερο με μικρή διαφορά από το Lincoln) η οποία βγήκε η καλύτερη ταινία της χρονιάς. Το OSCAR καλύτερης σκηνοθεσίας απονεμήθηκε στον μοναδικό Ang Lee για το “Life of Pi” με την Ακαδημία να επιβραβεύει την τόλμη του ασιάτη δημιουργού. Καμία απολύτως έκπληξη δεν προκάλεσε η βράβευση του Daniel Day Lewis με το OSCAR ‘Α Ανδρικού Ρόλου δημιουργώντας μάλιστα ένα ρεκόρ αφού ο εν λόγω ηθοποιός έγινε ο πρώτος που κατακτά τρία OSCAR στη συγκεκριμένη κατηγορία. Το OSCAR Β’ Ανδρικού Ρόλου πήγε στον Christoph Waltz για την ερμηνεία του στο “Django Unchained”. Τα αντίστοιχα γυναικεία OSCAR κέρδισαν η Jennifer Lawrence (σας είχαμε πει ότι είναι το next best thing του Hollywood και έπρεπε να πάρει την κατάλληλη ώθηση) και η Ann Hathaway για τους «Άθλιους». Στις δύο κατηγορίες που αφορούν τα σενάρια, οι νικητές ήταν μάλλον οι αναμενόμενοι αφού πρωτότυπο σενάριο πήρε το Django Unchained (μήπως η κατηγορία πρέπει να μετονομαστεί σε Tarantino OSCAR???) και OSCAR Διασκευασμένου Σεναρίου πήρε το Argo (δικαίως κατά τη γνώμη μου). Ακόμα μία κατηγορία που δεν προκάλεσε έκπληξη ήταν αυτή της Καλύτερης Ξενόγλωσσης που πήγε στο Amour από την Αυστρία.

Καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων βγήκε το Brave (γοήτευσε η μικρή κοκκινομάλλα animated Πριγκήπισσα) ενώ στα ντοκιμαντέρ πρώτευσαν το Searching For Sugar Man (για τον μυστηριώδη ροκά Rodriguez) και Inocente (μικρού μήκους – τα όνειρα των παιδιών πάντα συγκινούν). Η Adele παρέλαβε το OSCAR για το καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι (και απέδειξε τη φωνάρα έχει ερμηνεύοντάς το ζωντανά) ενώ το δεύτερο μουσικό OSCAR για την πρωτότυπη μουσική πήγε στην ταινία Life of Pi, το οποίο απέσπασε επίσης το OSCAR Καλύτερης Φωτογραφίας και Εφέ. Η Anna Karenina τιμήθηκε για τα μοναδικά κοστούμια ενώ οι «Άθλιοι» πήραν το αντίστοιχο OSCAR για το μακιγιάζ και για τον ήχο συνολικά. Το καλύτερο μοντάζ ήχου είχε το Skyfall και το Zero Dark Thirty, καλύτερη καλλιτεχνική διεύθυνση το Lincoln και μοντάζ το Argo. Τέλος, καλύτερη ταινία μικρού μήκους ήταν το Curfew του Shawn Christensen και καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους το Paperman. 

Σίγουρα στους κερδισμένους της βραδιάς ήταν ο Ang Lee αφού η ταινία του απέσπασε 4 OSCAR, ενώ από τρία πήραν το Argo και οι Άθλιοι. Όχι τόσο επιτυχημένη παρουσία το Lincoln αφού το ποσοστό του ήταν μόλις 2 κερδισμένα αγαλματίδια από τα 12 για τα οποία ήταν υποψήφια. Κρίμα για την Riva που πιθανότατα έχασε τη μοναδική της ευκαιρία να τιμηθεί με ένα OSCAR (ίσως θα έπρεπε να το σκεφτούν αυτοί που αποφάσισαν πριν βγάλουν την Lawrence) αλλά και για τον Hugh Jackman που έπεσε πάνω στον καταπληκτικό Lewis. Τζάμπα πήγε επίσης και το κλάμα της Watts (πέσαμε πολύ έξω σε αυτή την κατηγορία στο γκάλοπ μας) που δεν συγκίνησε όσο έπρεπε με το κοπανητό της από τοίχο σε τοίχο λόγω τσουναμιού (κλίνεται άραγε η λέξη???).  Εγώ θα περίμενα και κάτι από Hobbit σε μερικές από τις τεχνικές κατηγορίες αλλά έχουμε ακόμα δύο συνέχειες για να φτάσει και να ξεπεράσει το Lord of The Rings (θυμίζουμε ότι η τρίτη συνέχεια του LOTR κέρδισε 11 OSCAR).

Είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε αυτές ήταν οι αποφάσεις της Ακαδημίας. Δεν ξέρω αν είναι δίκαια ή όχι αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορούν να αποτελέσουν έναν καλό οδηγό για τον κινηματογραφόφιλο ως προς το ποιες ταινίες αξίζουν να παρακολουθήσει (ειδικά στην Ελλάδα που μας έρχονται με μια μικρή καθυστέρηση).

Step Up Revolution (2012 – ελληνιστί «Step Up : Επανάσταση»)

Βαθμολογία 2,5 / 5

     Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με δελεάζει η ιδέα να κάνω copy-paste μια κριτική για προηγούμενο μέρος της συγκεκριμένης σειράς ταινιών και να το αραδιάσω στις επόμενες γραμμές με μερικές μόνο τροποποιήσεις. Αλλά σεβόμενος αυτόν που διαβάζει το άρθρο δε θα το κάνω.

       Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν πολλά να πω για τη συγκεκριμένη ταινία ειδικά για κάποιον που έχει παρακολουθήσει ένα ή και περισσότερα μέρη της σειράς. Πρόκειται για την κλασική ιστορία όπου μια ομάδα νεαρών χορευτών (street dancers κυρίως) προσπαθεί να επιτύχει κάποιον σκοπό μέσα από το χορό. Στην προκειμένη περίπτωση η ομάδα διοργανώνει χορευτικά events σε δημόσια μέρη και δημόσιες εκδηλώσεις (στα όρια του παράνομου) με σκοπό να ανεβάζει τα βίντεο στο youtube ώστε το κανάλι τους να γίνει το πρώτο που θα φτάσει τα 10 εκ. κλικς  και να κερδίσουν ένα σημαντικό ποσό (συγχωρέστε με που δε θυμάμαι το ποσό αλλά από τη στιγμή που δεν θα το έπαιρνα εγώ δεν ασχολήθηκα να συγκρατήσω το νούμερο....). Στην πορεία κάνει την εμφάνιση του ένας πλούσιος τυπάς ο οποίος φτιάχνει ξενοδοχεία και θέλει να αγοράσει τη φτωχογειτονιά που αποτελεί την καρδιά της χορευτικής ομάδας και να τη μετατρέψει σε ξενοδοχειακές μονάδες. Έτσι, αναλαμβάνουν δράση οι χορευτές. Τα πράγματα όμως ξεφεύγουν όταν στην ομάδα εντάσσεται η κόρη του πλούσιου τυπά (φυσικά υπάρχει και το απαραίτητο ειδύλλιο στην υπόθεση, τι νομίζατε??). 

     

       Δεν υπάρχει κάποια πρωτοτυπία στην υπόθεση, η οποία απλά δίνει μια βάση πάνω στην οποία χτίζονται τα χορευτικά που όντως είναι εντυπωσιακά. Όχι τόσο για τις χορευτικές κινήσεις που εκτελούν οι χορευτές (νομίζω σε προηγούμεα Step Up, υπήρχαν και καλύτερα) αλλά για τα συνολικά concepts και την καλλιτεχνική αρτιότητά τους. Επίσης, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα μιας χορευτικής ομάδας που να αναστατώνει έτσι δημόσια μέρη!! Τα υπόλοιπα κινούνται στα πλαίσια του κλασικού, δηλαδή πολλοί και καλοί χορευτές, ωραία και γυμνασμένα σώματα, ο απαραίτητος «απαγορευμένος» έρωτας, οι αναμενόμενες κόντρες μέσα στην ομάδα που σε κάποια φάση θα απειλήσουν την ύπαρξή της κτλ κτλ.

        Αν είστε fan των συγκεκριμένων ταινιών και γενικότερα του χορού δείτε την (αν δεν την έχετε δει ακόμα). Θα περάσετε 1.30 ευχάριστη ώρα. Αν πάλι δεν σας άρεσαν τα προηγούμενα μέρη της σειράς τότε μην μπείτε στον κόπο. Πιθανότατα δεν υπάρχει κάτι που θα σας αλλάξει τη γνώμη.

Det Som Ingen Ved (da) / What No One Knows (en) (2008 - ελληνιστί «Αυτό που Κανείς δεν Ξέρει»)

Βαθμολογία: 3.8 / 5

Θα ήθελα να σας εξομολογηθώ ότι τα δανέζικα θρίλερ κερδίζουν διαρκώς έδαφος στις προτιμήσεις μου. Και αυτό γιατί όσες ταινίες της σκανδιναβικής αυτής χώρας έχω παρακολουθήσει τον τελευταίο καιρό μου άρεσαν πολύ.  Το ίδιο συνέβη και με το πολιτικό θρίλερ Det Som Ingen Ved του Søren Kragh-Jacobsen που στα ελληνικά μεταφράζεται «Αυτό που Κανείς δεν Ξέρει». Βέβαια, στην ταινία τελικά ήξεραν πολλοί, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Thomas Deleuran (Anders W. Berthelsen), ένας μουσικός που πλέον βγάζει το μεροκάματο του δίνοντας ένα show με μαριονέτες σε παιδάκια δημοτικών σχολείων, ενώ ταυτόχρονα, προσπαθεί να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ που πρόσφατα του στέρησε την οικογένεια του. Μία μέρα, σε ένα ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτωμένο οικογενειακό δείπνο, η αδελφή του Charlotte (Sonja Richter) θα τον προσκαλέσει στα εγκαίνια της καινούριας της έκθεσης με σκοπό να του γνωρίσει ένα πρόσωπο που της άλλαξε τη ζωή.

Δυστυχώς τα δύο αδέλφια δε θα προλάβουν να συναντηθούν ξανά, αφού η Charlotte πνίγηκε κατά τη διάρκεια του χειμερινού της μπάνιου. Το γεγονός ότι η αδελφή του ήταν εξαιρετική κολυμβήτρια, αλλά και το ανήσυχο ύφος της στην τελευταία τους κουβέντα, θα βάλει σε υποψίες τον Thomas, που δεν έχει πειστεί πως ο θάνατος της ήταν ατύχημα. Έτσι, στην κηδεία θα εντοπίσει στο πλήθος και θα πλησιάσει μία άγνωστη σε αυτόν γυναίκα, την Ursula (Maria Bonnevie), η οποία θα επιβεβαιώσει τις υποψίες του και θα του δώσει πολύτιμες πληροφορίες.

Από εκεί και πέρα ο Thomas θα ξεκινήσει την αναζήτηση των υπευθύνων για το θάνατο της αδελφής του και όσο θα προχωράει, τόσο η υπόθεση θα μπλέκεται με το αινιγματικό παρελθόν του πατέρα του. Μυστικές υπηρεσίες, βιολογικά όπλα, κατάσκοποι, πολιτικά παιχνίδια είναι ό,τι συναντάει ο Thomas στην πορεία του προς τη συμπλήρωση του παζλ, η οποία συνοδεύεται από απειλές και βίαιες επιθέσεις. Και καθώς ο πρωταγωνιστής αρνείται να εγκαταλείψει και φτάνει όλο και πιο κοντά στην αρχή του νήματος, η κόρη του πέφτει θύμα απαγωγής και πλέον γι’ αυτόν η λύση του μυστηρίου είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.

Κατά τη γνώμη μου, ο Thomas Deleuran ερμηνεύει το ρόλο του εξαιρετικά, ενώ τις εντυπώσεις κερδίζουν και η μητέρα του (Ghita Nørby) και η μικρή του κόρη (Sarah Juel Werner). Επιπλέον, εκτός από τις πολύ καλές ερμηνείες όλων των ηθοποιών (Henning Jensen, Lars Mikkelsen, Marie Louise Wille, Claus Jensen), το film έχει μία πολύ δυνατή πλοκή, με μεγάλες δόσεις μυστηρίου και ωραίες πινελιές δράματος (τα εύσημα στους σεναριογράφους Rasmus Heisterberg και Søren Kragh-Jacobsen[1]), ενώ εξαιρετική βρήκα και τη φωτογραφία.

Ωστόσο, αυτό που με κέρδισε περισσότερο στο συγκεκριμένο έργο ήταν ο ρεαλισμός του. Έχω δει πολλές ταινίες με παρόμοια υπόθεση, στις οποίες όμως παρατραβηγμένες σκηνές ή σούπερ ήρωες τις κάνουν να αγγίζουν την επιστημονική φαντασία και εμένα να κοιμάμαι ήσυχη. Εδώ, δεν έγινε το ίδιο. Η ταινία παρουσιάζει τα γεγονότα με τέτοιον τρόπο που κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί ακόμα και σε οικεία πρόσωπα. Η δε απουσία της αρχαιοελληνικής κάθαρσης στο τέλος της, δίνει ακόμα μία ένεση πειθούς στα γεγονότα που πραγματεύεται. Σας λέω, μετά το Αυτό που Κανείς δεν Ξέρει, έχω αρχίσει να βλέπω με διαφορετικό μάτι το γείτονα μου…

---

[1] Το σενάριο βασίστηκε στη νουβέλα του Søren Lassen.

Οι Πενήντα Αποχρώσεις ενός Μυθιστορήματος

Διαβάσαμε τις Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι[1] και σοκαριστήκαμε. Για τελείως διαφορετικούς λόγους απ’ αυτούς που σοκαρίστηκε μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού. Κοιτάζω/ακούω  τις κριτικές και τα σχόλια των αναγνωστών και παθαίνω πλάκα. Come on, seriously????

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Anastasia (για τους φίλους Ana) Steele πρέπει να πάρει συνέντευξη από τον πλούσιο (έχω τόσα που δεν ξέρω τι να τα κάνω) Christian Grey για το τελευταίο φύλλο της φοιτητικής εφημερίδας στην οποία είναι υπεύθυνη η κολλητή της φίλη Kate, καθώς η τελευταία είναι τάβλα στο κρεβάτι εξαιτίας ενός σοβαρού κρυώματος. Ο ζάμπλουτος λογοτεχνικός ήρωας, όπως συμβαίνει με όλους τους τύπους του είδους του (δηλαδή όσους γεννήθηκαν χάρη στη φαντασία -τη μεγάλη- συγγραφέων –κυρίως γένους θηλυκού-) είναι 27χρονών και αυτοδημιούργητος (!), πανέξυπνος (φυσικά), πνευματώδης (εννοείται) και πανέμορφος (οπωσδήποτε). Και όταν λέμε πανέμορφος, εννοούμε ότι δεν έχει ματαδεί τέτοια ομορφιά η φύση!!! Ποιός Brad Pitt, ποιος George Clooney, ποιο top model (γένους αρσενικού) να συγκριθεί μαζί του!!!

Άρα, έχουμε ένα νέο, ζάμπλουτο, πανέξυπνο και πανέμορφο άντρα και μία ψιλο-αδιάφορη λογοτεχνική ηρωίδα (οκ, είναι έξυπνη, αλλά είναι φτωχή και μέτριας εμφάνισης). Αρκούν όλα τα παραπάνω για να έχεις ένα μυθιστόρημα; Σε εμάς ναι. Στη συγγραφέα όχι, έτσι βάζει τον Grey να ερωτευτεί ΠΑΡΑΦΟΡΑ την Anastasia στα δύο (ποια δύο δηλαδή, στο ένα) πρώτα (δευτερο)λεπτα που τη βλέπει! Τι δεν καταλαβαίνεις;;;;;

Τι; Σας φαίνεται υπερβολικό; ΧΑΧΑ (γελάω δυνατά)! Δεν έχετε δει τίποτα ακόμα…Διότι ο Grey είναι -εκτός των άλλων- ο καλύτερος μ@μι@ς του κόσμου. Μιλάμε εάν το σεξ είχε άθλους, αυτός θα ήταν ο Ηρακλής του. Ο βασιλιάς του ερωτισμού, ο Φαραώ της σεξουαλικότητας, ο αυτοκράτορας των αισθήσεων, ο κυβερνήτης του cybersex, ο Δήμαρχος του Sex and the City, ο Δημιουργός του οργασμού! Δεν το χωράει ο νους σας τέτοιο ταλέντο. Είναι ο μόνος άνθρωπος στον οποίο υποκλίνεται ο Chuck Norris, τι άλλο να σας πω….

Και αν ακόμα δεν πειστήκατε, θα σας πω ότι με το που ακουμπάει την Anastasia (και όταν λέμε ακουμπάει εννοούμε με την άκρη του δαχτύλου του τον καρπό της, μην πονηρεύεστε), ε, αυτή τελειώνει. Μπορεί και δύο φορές. Έτσι απλά. Δε μιλάμε δε, όταν έχουν ερωτική επαφή (τώρα πονηρευτείτε). Χαμός. Αυτή τελειώνει τόσες φορές που στο μισό βιβλίο είναι ημιλιπόθυμη από την ένταση (και την κούραση, ξέρεις τι είναι να έχεις δεκάδες οργασμούς μέσα σε μία μέρα;;;). Με πρόχειρους υπολογισμούς, το ζευγάρι «βρίσκεται» 2-3 φορές ανά ζώνη ημέρας (πρωί-μεσημέρι-βράδυ), δηλαδή 6-9 φορές την ημέρα (και αυτό γιατί ο Grey πνίγεται στις δουλειές, διευθύνει και μία εταιρία-κολοσσό, μην ξεχνιόμαστε), η Ana (με τόσες λεπτομέρειες ανήκω και εγώ στους φίλους πια) φτάνει σε οργασμό κατά μέσο όρο 3 φορές τη φορά, άρα έχουμε (τις καθημερινές) 18-27 οργασμούς την ημέρα. Α! Καλέ ξέχασα, (προσοχή: spoiler : -) ) ήταν και παρθένα! ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;;;;;;

Όπως σας προανέφερα, σοκαρίστηκα. Δεν είναι και λίγο πράμα. Να αναρωτιέσαι «εγώ δεν κάνω κάτι καλά;» ή όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν καμία επαφή με το sex (τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια); Όχι, να μου πείτε αν είναι το πρώτο να ψαχτώ….126-189 οργασμοί την εβδομάδα είναι αυτοί (minimum γιατί τα Σαββατοκύριακα έχουν περισσότερο χρόνο)…

 

Τώρα φτάσαμε στο σημείο που πρέπει να αναφέρω γιατί σοκαρίστηκαν οι άλλοι. Εδώ και εάν έχω ενστάσεις (και κατά συνέπεια πολλά να γράψω), αλλά με δεσμεύει το ρημάδι το spoiler (και μία πιθανή μήνυση από την E.L. James). Θα περιοριστώ (δυστυχώς για μένα -βράζω από θυμό βλέπετε-, ευτυχώς για εσάς) στο εάν αυτό που περιγράφει η συγγραφέας είναι σαδισμός, γράψτε με και μένα στη λίστα!!! Γιατί νομίζω ότι αυτοί που περιορίζονται σε πιο κλασικές εκδοχές του σεξ (απ’ ότι ακούω από τους γύρω μου…) μάλλον χτυπούν/πονούν  περισσότερο. Και «κερδίζουν» και λιγότερα….(γαμώτι, δεν μπορώ να πω περισσότερα).

Και τώρα στα πιο σοβαρά. Είμαι υπέρ της άποψης ότι στο sex επιτρέπονται όλα. Με μία προϋπόθεση όμως: να το θέλουν και οι δύο πλευρές και να το απολαμβάνουν το ίδιο (ή τουλάχιστον σε αρκετά μεγάλο βαθμό). Στην περίπτωση της Anastasia και του Grey, δεν κατάλαβα να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μπορεί να της άρεσαν πολλά από αυτά που δοκίμασε, ωστόσο, ο κύριος λόγος που ενέδιδε ήταν επειδή φοβόταν ότι θα χάσει το μεγάλο της έρωτα. Δεν είναι λίγες οι φορές, που αν και νιώθει άβολα ή/και δυσάρεστα, συμπεριφέρεται με γνώμονα τα «θέλω» του συντρόφου της (που έχει στο μυαλό της). Επιπλέον, προσπαθεί να δικαιολογήσει δυσάρεστες για την ίδια καταστάσεις, ψάχνοντας δικαιολογίες στα παιδικά χρόνια του Grey, σε προηγούμενες σχέσεις του και γενικότερα, στην ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση του. Και κάπου εκεί, νιώθω ότι η συγγραφέας τη χτυπάει με κατανόηση στον ώμο, της δίνει το ελεύθερο, της ψιθυρίζει «καλά κάνεις». Ε, όχι λοιπόν. Δεν κάνει καλά. Ακραίο μεν, αλλά αν το πάμε ένα βήμα παραπέρα, δεν χρησιμοποιεί διαφορετικές δικαιολογίες από τις γυναίκες – θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Και αυτές είναι ερωτευμένες, και αυτές αγαπούν τους συντρόφους τους και αυτές φοβούνται για το τι θα απογίνουν χωρίς αυτούς. Αλλά όχι! Τις συμβουλεύουμε να τρέξουν μακριά και σε καμία περίπτωση δεν τους κλείνουμε συνωμοτικά το μάτι…..

---

[1] Το βιβλίο Fifty Shades of Grey της E.L.James (ψευδώνυμο) αποτελεί παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο καθώς πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα ήδη από τις πρώτες εβδομάδες κυκλοφορίας του, σπάζοντας κάθε ρεκόρ και εκθρονίζοντας από τις πρώτες θέσεις των πωλήσεων τον Κώδικα Ντα Βίντσι και τον Harry Potter.

Πρόκειται για το πρώτο μέρος μίας τριλογίας (Fifty Shades of Grey, Fifty Shades Darker, Fifty Shades Freed), τα δικαιώματα της οποίας έχουν πουληθεί σε 37 χώρες. Σύντομα θα μεταφερθεί και στις κινηματογραφικές αίθουσες από τη Universal.

Στα ελληνικά μεταφράστηκε από την Τιτίνα Σπερελάκη για τις Εκδόσεις Πατάκη.

1ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής: Πάρτε μέρος και κερδίστε πλούσια δώρα!!!

Ο 1ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής από τα Κοαλάκια είναι γεγονός!!!!Τι περιμένετε λοιπόν; Πάρτε μέρος και κερδίστε πλούσια δώρα!!!

 

Τι πρέπει να κάνετε; Είναι απλό. Γράφετε ένα κείμενο με θέμα της αρεσκείας σας, το στέλνετε στο email μας koalakia2012@gmail.com και εμείς το δημοσιεύουμε. Προσοχή: το κείμενο σας πρέπει να έχει minimum έκταση 300 λέξεων (περίπου μία σελίδα στο word) και να μην περιέχει υβριστικό περιεχόμενο ή να προσβάλει συγκεκριμένα πρόσωπα (επώνυμα ή μη).

Τα τρία καλύτερα κείμενα θα βραβευτούν και θα ανταμειφθούν με δώρο ανάλογο του περιεχομένου τους. Για περισσότερες πληροφορίες και τυχόν ερωτήσεις μπορείτε να μας βρείτε στο προαναφερόμενο email.

Α! Και μην ξεχάσετε: το email που θα μας στείλετε (με το κείμενο σας) πρέπει να φέρει την ένδειξη «Για τον 1^ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής» και να περιλαμβάνει το όνομα σας (ή ψευδώνυμο δεν μας πειράζει) και ένα email ή/και τηλέφωνο επικοινωνίας (για να σας βρούμε σε περίπτωση που κερδίσετε).

Τέλος, ο διαγωνισμός θα λήξει μόλις πάρουμε το 20^ο κείμενο ελεύθερης γραφής. Άντε λοιπόν, πάρτε μολύβι και χαρτί και ξεκινήστε!!!

 

Υ.Γ. 1. Επιτρέπονται έως 2 συμμετοχές ανά διαγωνιζόμενο.

Υ.Γ. 2. Εάν η έκταση του κειμένου είναι πάρα πολύ μεγάλη, τότε ενδέχεται να δημοσιευτεί περίληψη του κειμένου ή το κείμενο να δημοσιευτεί σε μέρη.

Υ.Γ. 3. Καλή επιτυχία!!!!!  

Πήλιο...το Υπέροχο Βουνό των Κενταύρων!!!

Το περίφημο βουνό των Κενταύρων διακοσμεί με μαγευτικές παραλίες και καταπράσινα πυκνά δάση το κεντρικό διαμέρισμα της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Σε κάθε γωνιά του ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τοπία απαράμιλλης ομορφιάς οποιαδήποτε εποχή του χρόνου!Αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το πιστέψεις ! Όμως μερικές φωτογραφίες μπορούν να αποτυπώσουν έστω και στο ελάχιστο τη μαγεία αυτού του τόπου... Καλό ταξίδι στον κόσμο του Πηλίου φίλοι μας!

Οι photos είναι μια ευγενική συνεισφορά της φίλης (και παθιασμένης με τη φωτογραφία) VAG!!!