Oculus (2013 – ελληνιστί «Ο Καθρέφτης της Κολάσεως»)

Βαθμολογία: 2.5 / 5

 

Γάνιασα να θυμηθώ το όνομα της (τι oblivious έλεγα, τι obstacles έλεγα, τι odious…μόνο octopus δεν είπα), όπως γάνιασα να αποφασίσω τι θα γράψω στη συγκεκριμένη κριτική (και για να είμαι ειλικρινής, ακόμα δεν είμαι 100% σίγουρη). Κατάφερα, όμως, να προσδιορίσω τι είναι αυτό που με δυσκόλεψε (στη συγγραφή της κριτικής, για το όνομα ευθύνεται αποκλειστικά το Alzheimer) και είμαι έτοιμη να σας μπερδέψω για ακόμα μία φορά.

Λοιπόν, το θέμα με τη συγκεκριμένη ταινία είναι ότι θα την πρότεινα σε κάποιον για τους ίδιους ακριβώς λόγους για τους οποίους θα τον απέτρεπα από το να τη δει. Ορίστε; Εξηγώ∙ η ταινία διαπραγματεύεται την ιστορία δύο αδελφιών, της Kylie (Karen Gillan) και του Tim (Brenton Thwaites) και την προσπάθεια της πρώτης να αποδείξει ότι οι εμπλεκόμενοι σ’ αυτήν δεν είναι υπαίτιοι για τα αποτρόπαια εγκλήματα που έλαβαν χώρα. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη (και αρκετά πιο σαφής), σύμφωνα με τα αρχεία της αστυνομίας, ο Tim σε ηλικία 8 -αν δεν κάνω λάθος- ετών, σκότωσε τον πατέρα του (Rory Cochrane), ο οποίος λίγο πριν είχε σκοτώσει τη γυναίκα του και μητέρα του Tim (Katee Sackhoff). Σύμφωνα με την Kylie, όμως, τόσο ο Tim όσο και ο πατέρας τους, δεν ήταν υπεύθυνοι των πράξεων τους, αλλά για όλα τα δεινά που βίωσε η οικογένεια τους (συμπεριλαμβανομένων των φόνων) ευθύνεται ένας παμπάλαιος καθρέφτης (καθρέφτης αντίκα) με σκοτεινές δυνάμεις και φιλοαίματες διαθέσεις.

Όλα τα κείμενα του διαγωνισμού μας!!! Ποια είναι τα αγαπημένα σας??

Ελάτε...πείτε την αλήθεια!! Μία σύγχυση την έχετε ως προς τα κείμενα του διαγωνισμού. 25 άλλωστε δεν είναι και λίγα για να διαβάσει και να χωνέψει ο αναγνώστης. Πόσο μάλλον να επιλέξει τα 3 αγαπημένα του!!!

Για να βοηθήσουμε λίγο την κατάσταση λοιπόν, σας παρουσιάζουμε μια συγκενρωτική λίστα με τα κείμενα, τους συγγραφείς και τα Links για να τα ξαναδιαβάσετε αν το επιθυμείτε. Και φυσικά, στο τέλος, να επιλέξετε τα αγαπημένα σας στο σχετικό γκάλοπ.

Παρεμπιπτόντως, το γκάλοπ τρέχει μόλις 3 ημέρες και οι ψήφοι σας πλησιάζουν τους 500!!!!!! Απίστευτο........!!!!

Α/Α	ΤΙΤΛΟΣ ΑΡΘΡΟΥ	ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
1	Κριτική ταινίας "It happened in San Tropez"	Jean
2	Κριτική θεατρικής παράστασης "¨Αρμαντέιλ"	Θεόδωρος Προπατορίδης
3	Άσπρισε τον κόσμο	Κωνσταντίνα Δασκαλάκη
4	Σκοτάδι	Νάσια
5	Κριτική για βιβλίο "Αγάπα τη ζωή"	Αγγελική Παπαθανασίου
6	Κεφάλαιο Ζωή	Αλεξία Βλάρα
7	O γεράκος	Τσιτσικάου Μαρία Ευαγγελία
8	Λευκή Σελίδα	Βούλα Κοσκινάρη
9	Ισραήλ - Εκεί που η εξωτική ομορφιά...	Αλεξάνδρα Κόλκα
10	Παναγία Πάφου	Βλαδιβάλια Κωνσταντίνου
11	Απαύγασμα	Sine Qua Non
12	Μπλε Μελαγχολία: Tα Mπλουζ	Τάσος Παπαναγιώτου
13	Μίλα μου ψιθυριστά	Ευτυχία Καπαρδέλη
14	To άγνωστο	Ελένη Ατζέμη
15	Σάπιο φεγγάρι	Νικολέτα Κατσιούλη
16	Το τελευταίο παραμύθι για καληνύχτα	Τριανταφυλλιά Καϊμακάμη
17	Κριτική θεατρικής παράστασης "Ιλιάδα"	Θεόδωρος Προπατορίδης
18	Cruel as a child	Κώστας Μπίνας
19	Οι βροχερές νότες	Αναστασία Κ.
20	Έγκλημα…χωρίς τιμωρία	Μαίρη Αναστασοπούλου
21	Ένας φαύλος κύκλος	Αλεξία Βλάρα
22	Δεκαετία του 90'	Τσιτσικάου Μαρία Ευαγγελία
23	Κομμάτι Ζωής	Ευτυχία Καπαρδέλη
24	Τοτε που τραγουδούσαν οι Θεοί	Νικολέτα Κατσιούλη
25	Σκοτεινή Κληρνονομιά	Αναστασία Κατσιούλη

Ηρθε η ώρα να διαλέξετε τα αγαπημένα σας κείμενα!!!!!

Αγαπητοί αναγνώστες,

μετά από σχεδόν 1 μήνα και 25 αναρτημένα κείμενα για τον διαγωνισμό μας ήρθε η ώρα να ψηφίσετε τα αγαπημένα σας ώστε να βγουν οι 3 νικητές μας.

Ακολουθώντας το παράδειγμα από τον περσινό μας διαγωνισμό, θα πρέπει να σας ενημερώσουμε για τα ακόλουθα:

- Ο κάθε αναγνώστης θα μπορεί να ψηφίσει 3 κείμενα (μιας και θα βγάλουμε 3 νικητές).
- Το γκάλοπ αρχικά θα είναι ανοιχτό μέχρι τις 31 Ιουλίου και ανάλογα με τη συμμετοχή ίσως πάρει κάποια μικρή παράταση.
- Επειδή κάποιοι συμμετέχοντες λαμβάνουν μέρος στον διαγωνισμό με 2 κείμενα, για να διασφαλιστεί όσο τον δυνατόν μεγαλύτερη αξιοπιστία και για να αποφύγουμε φαινόμενα κάποια κείμενα ίδιων συγγραφέων να πηγαίνουν χέρι-χέρι στην ψηφοφορία, η τελική βαθμολογία (όπως και πέρυσι) θα διαμορφωθεί κατά 60% από τις ψήφους των αναγνωστών και κατά 40% από τη βαθμολόγηση των αρθρογράφων του blog μας.

Θα θέλαμε και πάλι να ευχαριστήσουμε όλους τους συμμετέχοντες για τον χρόνο που αφιέρωσαν στη συγγραφή υπέροχων κειμένων και για την τιμή που μας έκαναν να τα μοιραστούν μαζί μας και με τους αναγνώστες μας!!

Καλή επιτυχία σε όλους!!!!! 

Σκοτεινή Κληρονομιά (2ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής)

25η Συμμετοχή  από την Αναστασία Κατσιούλη

Το άψυχο χέρι της , όπως και το υπόλοιπο σώμα της έπεσαν με θόρυβο στο μαρμάρινο πάτωμα . Τη στιγμή που άγγιξε το κρύο γυαλιστερό μάρμαρο τα δάχτυλα της άνοιξαν και από μέσα κύλησε ελάχιστα εκατοστά μακριά της ένας γυάλινος κύλινδρος που το περιεχόμενο του ήταν και η αιτία του θανάτου της . Ένα περίεργο σκουρόχρωμο υγρό άρχισε να αναβλύζει από το σημείο που την είχε χτυπήσει η ενεργειακή του σφαίρα . Ούτε καν εκείνος δεν ήξερε ότι η απεγνωσμένη αυτή του κίνηση θα έφερνε και το τέλος της Σιβόν .

Ακόμη και νεκρή ήταν τόσο επιβλητική που την πλησίασε με εξαιρετικά αργά βήματα και μεγαλύτερη επιφύλαξη και από όταν ήταν ζωντανή . Όταν έφτασε δίπλα της για μια στιγμή , και μια μόνο στιγμή , όλα όσα έζησε μαζί της πλημμύρισαν το μυαλό του , την καρδιά του , όλη του την ύπαρξη αλλά η στιγμή πέρασε . Μόνη του προτεραιότητα πλέον ήταν το κλειδί .  Έπρεπε να το πάρει . Και τώρα βρισκόταν εκεί . Σχεδόν το άγγιξε και ο μόνος του πόθος θα εκπληρωνόταν.

Κομμάτι Ζωής (2ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής)

24η Συμμετοχή από την Ευτυχία Καπαρδέλη

Μου γράφεις ότι είσαι γαλήνια…

… Επιτέλους σε βρίσκω δίπλα μου όπως χρόνια τώρα ήθελα να σε δω. Και είσαι μακριά δεν μπορώ να σε κοιτάξω στα μάτια να στο πω.

Και πόσα θέλω να σου πω…

… Τόσα πολλά όσα δεν μπορείς να φανταστείς για μένα, για σένα για τις ανθισμένες δάφνες που περνώ δίπλα τους… απλωμένες καμαρωτές αθάνατες στη μέση του δρόμου στολισμένες…

…Πόσα θέλω να σου πω για την διαδρομή που φαίνεται μπροστά μου καθώς οδηγώ στην Εθνική Οδό κοντά σου να βρεθώ.

Χιλιόμετρα μακριά και ψάχνω το πρόσωπό σου, τα ζεστά σου χέρια και την καλοφτιαγμένη κορμοστασιά σου, επάνω της να στηριχθώ να κρατηθώ να γείρω γλυκά.

‘ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ’ της Άννας Γαλανού (2ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής)

23η Συμμετοχή  από την Νικολέτα Κατσιούλη

Η Λένια και ο Φίλιππος είναι δυο μικροί θεοί, όπως όλοι μας άλλωστε. Καθένας τους μέσα του κουβαλά διαφορετικά θραύσματα της ανθρωπότητας. Μιας ανθρωπότητας πιστής στο κοινωνικό κατεστημένο και στις ταξικές διαφορές. Όταν, όμως, έρχεται η αγάπη, χρειάζεται μια στιγμή για να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στην ύπαρξή τους. 

Μέσα σε μια κοινωνία που η Λένια ορίζεται από τις προκαταλήψεις και ζει μια καλοκουρδισμένη ζωή, θα γνωρίσει τον Φίλιππο, που έχει βιώσει το χειρότερο πρόσωπο των ανθρώπων.

Λόγια πνιγμένα σε φιλιά, σώματα που προδίδουν, ασφυκτικά άδεια δωμάτια, ένταση που φέρνει δάκρυα και πολλές άγρυπνες νύχτες αφηγούνται την ιστορία τους. 

Εκείνη, σε μια προσπάθεια να πνίξει τον έρωτά τους κι ενώ κρατιέται απ’ την ανάμνηση των τελευταίων ευτυχισμένων στιγμών τους, θα καταλήξει στο νησί της και θα ανακαλύψει στις σελίδες ενός ξεθωριασμένου τετραδίου μια συγκλονιστική αλήθεια. 

Η αποκάλυψη αυτή θα την απελευθερώσει και ακολουθώντας το τραγούδι της ψυχής της θα θέσει νέες βάσεις στη σχέση της με τον Φίλιππο, ο οποίος με τα χρώματα του έρωτά τους θα ζωγραφίσει το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στον καμβά της ζωής.

 

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ :

"Δεκαετία του ‘90" (2ος Διαγωνισμός Ελεύθερης Γραφής)

22η Συμμετοχή  από την Τσιτσικάου Μαρία - Ευαγγελία

Δεκαετία του ‘90. Το «πολιτικοοικονομικό γίγνεσθαι» λίγο πολύ ξεκαθαρισμένο ή αληθοφανώς ξεκαθαρισμένο. Η τεχνολογία αρχίζει σιγά σιγά να εμφανίζεται με ρυθμούς διαφορετικούς, να πλασάρει δειλά τα καινούρια επιτεύγματά της. Καινούρια για την πλειοψηφία των Ελλήνων μικρομεσαίων. Οι έφηβοι ζουν με την ψευδαίσθηση ότι απολαμβάνουν μια κοινωνική-σεξουαλική απελευθέρωση για την οποία δεν κάνουν καν τον κόπο να νιώσουν περήφανοι. Μα έτσι πρέπει, αυτό είναι το φυσιολογικό, σκέφτονται και διατυμπανίζουν θεωρώντας την κατ’ επίφαση ελευθερία τους σ’ όλους τους τομείς, ελευθερία αναμενόμενη και δεδομένη χωρίς να σκεφτούν πως κάποιοι άλλοι στο παρελθόν είχαν παλέψει γι’ αυτή και είχαν σαφώς μεγαλύτερη απελευθέρωση απ’ ό,τι νομίζουν οι ίδιοι πως έχουν σήμερα.

            Δε θα κάνω λόγο για αξίες, θα κάνω όμως λόγο για ιδανικά. Ποια ήταν αυτά κατά τη διάρκεια της άγονης και στείρας δεκαετίας του ‘90; Υπήρχαν; Κι αν υπήρχαν, ποιος πάλεψε για την κατάκτηση και την εδραίωσή τους; Κάποιοι θα χαρακτηρίσουν την τάση ν’ ανακαλύψω αυτά τα ιδανικά ως δείγμα ξεπεσμένου ρομαντισμού και ανώφελης λατρείας για το παρελθόν, αλλά δε μπορώ να πάψω να σκέφτομαι ότι η γενιά μου, η γενιά απ’ τα μισά της δεκαετίας του ’80 κι έπειτα, μεγάλωσε σε μια εποχή στείρα, άκαρπη, κενή. Κι αυτό δε μ’ αρέσει. Γιατί θα προτιμούσα να είχαμε ανδρωθεί μέσα σ’ ένα κλίμα δημιουργικότητας, προσπαθειών, αγώνων να υπερτερήσουν ιδεώδη και όνειρα κι όχι μουράτα κινητά και tablets.